မိမိကိုယ္ကို ေစ်းတင္

ေနေရာင္မွာ က်ိန္းရင္း မ်က္ႏွာသစ္လိုက္တယ္ ။

စီးပြားေရးတမ္းခ်င္းမွာ ေႏွာင္ႀကိဳးျဖည္ရတဲ့ မ်က္လုံးေတြ

ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြက ေနေရာင္ကို ေၾကာက္သလို

ေရာင္းစကား ၊ ၀ယ္စကား ၊ ေစ်းႏႈန္းစကား

ပါးစပ္နဲ႔ တစ္လုံး မုသားေတြ ရပ္မေနဘူး ။

က ၊ ခုန္ ၊ စနည္းနာတာ သူလွ်ိဳလိုလို ၊ ဒလံလိုလို

ပြဲကိုစား အညြန္႔ခူး စုံမိွတ္

၀ယ္သူအၿမဲမွန္တဲ့ အိပ္မႈန္ပြင့္က်ယ္မွာ

ေနေရာင္စူးတာလည္း အရိပ္ေပ်ာက္ခဲ့တယ္ ။

ေန၀င္မီးလက္တာ လမ္းေဘးေစ်းတန္းမွာ

အားရိွေနသူေတြကို အားျဖည့္ဖို႔ မ်က္စပစ္

သစ္သီးေတြ အနာပါရင္ ကိုယ့္အတြက္ ခ်န္ထား

ေက်ာက္ေကာင္းရဲ႕ ကိုယ့္အတြက္က်န္ပုံကို

ေငးလို႔ လွ်ပ္စစ္၀င္းပ ည ဂူထဲ

ဘက္ထရီမီးနဲ႔ ျပန္ေရာက္တတ္ရတယ္ ။

ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္ ဖူးပြင့္ရလဒ္ကို တန္းစီရင္း

အမႈိက္ပုံး သာေခြယိုင္နဲ႔

မ်က္၀န္းကန္႔လန္႔ကာေတြ ေလးလံ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာကို

ျခေသၤ့ပါးစပ္ထဲ ေခါင္းထည့္ရမလို

ေၾကာက္ရင္းနဲ႔ ေက်ာက္ ၊ ေက်ာက္ရင္းနဲ႔ ေၾကာက္

ေနနဲ႔ အတူ အလုပ္၀င္ရမွာကို အိပ္မက္ရင္း ... ... ။

ၿငိမ္းစိုးဦး

( 10 ; 12 ; 2011 )