ေသဆံုးသြားတဲ့ ျမိဳ႕

ျမိဳ႕ကေလးဟာ ျမစ္တစ္ခုစီးဆင္းသလို အေကြ႕အေကာက္မ်ားစြာနဲ႕ အနိမ့္အျမင့္မညီတဲ့ လမ္းမ်ားစြာကို ပိုင္ဆိုင္တယ္။ စြယ္ေတာ္၊ စိန္ပန္း၊ ေနာက္ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ပန္းမ်ိဳးစံုဟာ လမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ေပါက္ေနေလရဲ႕။ တစ္ကုန္းတက္တစ္ကုန္းဆင္းနဲ႕ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ပံုေဖၚထားတဲ့ ျမိဳ႕ေလးဟာ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ေတြကို တနင့္တပိုးနဲ႕ ျမန္ျမတ္ႏိုးႏိုးထမ္းပိုးထားျပန္တယ္။ ေက်ာက္စာရံုေတာ္ၾကီးက ပိဋကတ္ေက်ာက္စာ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ အေမြအႏွစ္ေတြဟာလည္း လာလည္မဲ့ ခရီးသည္ကို ေမွ်ာ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ကေလးဟာ လွပမႈတို႕ျပည့္ေနတဲ့ ျမိဳ႕လို႕ ေၾကျငာေနျပန္တယ္။ ႏွစ္တိုင္းက်င္းပတဲ့ အဲ့ဒီေက်ာက္စာရံုဘုရားပြဲမွာ လူငယ္ေတြ နည္းေနျပီ။ စေနနံဘုရားရဲ႕ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈေတြ၊ ေရႊျမင္မိဘုရားရဲ႕ တန္ခိုးၾကီးေက်ာ္ၾကားမႈေတြဟာ ျမိဳ႕ေလးထဲမွာပဲ ပိတ္မိေနခဲ့တယ္။ ျမိဳ႕ကေလးဟာ ဧရာဝတီျမစ္ေရကိုၾကည့္ရင္း ေရစီးနဲ႕အတူ သူ႕ရဲ႕ လွပမႈေတြ၊ ခမ္းနားထည္ဝါမႈေတြကို စီးဆင္းသြားေစခ်င္တဲ့အထိေတာင္ျဖစ္ေနျပီ။ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ဆိုတာ ထိန္းသိမ္းတဲ့သူရွိမွ ေရရွည္ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္မွာမလား။ ခုေတာ့ ထိန္းသိမ္းသူကင္းေနတဲ့ သမိုင္းဝင္အေမြအႏွစ္ေတြဟာ တတိတိနဲ႕ ယိုယြင္းပ်က္စီးစ ျပဳလာျပီ။

တစ္ခ်ိန္တုန္းက တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ မီးလင္းခဲ့တဲ့ ဒုတိယေျမာက္ျမိဳ႕ တဲ့။ ရိုးလ္ကုန္တိုက္ၾကီးေတြ ဖြင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမိဳ႕တဲ့။ သူ႕ရင္ေသြးေတြဟာ သူ႕ႏွလံုးေသြးေတြနဲ႕ တစ္ခ်ိန္က ခမ္းနားထည္ဝါဖူးခဲ့သတဲ့။ ေငြေရးေၾကးေရးဆိုတာ ကိယ့္ျခံဝန္းထဲကကို ခပ္ယူလို႕ရတယ္ ဆိုတဲ့စကားနဲ႕ သူတို႕ၾကြားဝါဖူးၾကတယ္။ ျမိဳ႕ေလးဟာ အတိတ္ကို  ေငးေငးရီရီၾကည့္ရင္း လက္၇ွိ သူ႕ရင္ေသြးေတြရဲ႕ ပံုရိပ္ကိုၾကည့္ဖို႕ရာ ေၾကာက္ရြံ႔ေနတယ္။ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ေတြဟာ ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ကို အစဥ္အလာရ ဆက္ခံျပီး ထက္သန္လာတာကလြဲလို႕ တိုးတက္မႈမရွိခဲ့ၾကဘူး။

ေရနံေခ်ာင္း ဆိုတဲ့ ေဟာ့ဒီျမိဳ႕ေလးမွာ သမိုင္းဝင္ စာတင္တဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာရွိခဲ့တယ္။ ရဲရင့္ျခင္းဖခင္ကို တိုင္တည္ရင္းပဲ ျမိဳ႕ကေလးဟာ အသက္ဆက္ေနခဲ့ရတယ္။ ငါ့ရင္ခြင္ထဲက လူငယ္ေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ႏိုးထလာပါ့မလဲ ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႕ပဲ အသက္ငင္ေနခဲ့ရတယ္။

ရဲရင့္ျခင္းဖခင္ဟာ ေဟာဒီျမိဳ႕ေလးမွာ ဆႏၵျပင္းျပစြာနဲ႕ပဲ ပညာႏို႕ရည္ ေသာက္စို႕ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့သလို ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ရဲရင့္ျခင္းဖခင္ရဲ႕ တြဲဘက္သခင္ဖိုးလၾကီးလည္း ဒီျမိဳ႕ကေလးမွာ ပညာႏို႕ရည္ ေသာက္စို႕ဖူးျပန္တယ္။ အရွင္ဆႏၵာဓိကလိုမ်ိဳး သူရဲေကာင္း အေခၚမခံခ်င္ၾကတဲ့ တရားဓမၼမွာေမြ႕ေလ်ာ္တဲ့ သူရဲေကာင္းမ်ားစြာလည္း ေပၚထြန္းဖူးတယ္။ စာေပ၊ ေတးဂီတ၊ ပန္းခ်ီ စတဲ့အႏုပညာရွင္မ်ားစြာလည္္း နာမည္ေနာက္မွာ ေရနံေခ်ာင္း ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးယူသံုးထားၾကရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာ့ ဒီလိုဒီနယ္မွာ ေအာင္ျမင္ေနပါျပီ ေမြးမိခင္လို႕ ေရရြတ္ေနၾကေလရဲ႕။ ျမိဳ႕ကေလးဟာ အဲ့ဒီအသံေလးေတြၾကားတိုင္း ၾကည္ႏူးမႈနဲ႕ ပီတိျပံဳးေလးျပံဳးျဖစ္တယ္။

ေဟာ့ဒီျမိဳ႕ေလးဟာ ရဲရင့္ျခင္းဖခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဒီေန႕ထိ အမ်က္ေတာ္ရွခံထိရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တိုးတက္ျခင္းတို႕ ဆုတ္ယုတ္ရာ ဌာေနျဖစ္ေနျပီ။ အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ့လို႕ အိပ္မက္ေတြအတြက္ ေဟာဒီျမိဳ႕ေလးကို အသည္းနာနာနဲ႕ စြန္႕ခြါခဲ့ရသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒး။ ရင္ထဲမွာကိုယ္စီ ျပင္းျပတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႕။ တစ္ေန႕ေတာ့ ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္ ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ျမင္ရတိုင္း ျမိဳ႕ကေလးဟာ နာဖ်ားမႈေတြ တိုးတိုးလာခဲ့တယ္။ ငါ့ရင္ခြင္ထဲက ရင္ေသြးငယ္ေတြ ဆံုးရံႈးရေတာ့မွာလား ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕။

အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္နဲ႕ ပဲေကာက္ခဲ့ရသူေလးေတြ၊ အသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္နဲ႕ ျမင္းလွည္းေမာင္းၾကသူေလးေတြ၊ ကြမ္းေရာင္းၾကသူေလးေတြ၊ ေနာက္ ပလက္စတစ္ေကာက္တဲ့ ကေလးေတြ ရွိတယ္။ ေရထမ္းေရာင္းတဲ့ ကေလးေတြလည္း ရွိၾကတယ္။ ကေလးသူငယ္ဥပေဒဆိုတာ စာအုပ္ထဲမွာ။ ဘယ္သူလာျပီး စားဝတ္ေနေရးကို ျဖည့္ဆည္းေပးမွာလဲ။ စာသင္ေက်ာင္းကို ေငးၾကည့္ရင္း ႏြားေက်ာင္းေနတဲ့ကေလးေတြရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေလးေတြဟာ ေက်ာင္းတက္တာေတာင္ အျဖဴ၊ အစိမ္း မဝတ္ၾကရွာဘူး။ တခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ဝတ္စံုက ဖါရာေထးရာဗလပြကို အေပ်ာ္နဲ႕ ေတြးတတ္သူေလးေတြ။ ဗလာစာအုပ္ထက္ အလယ္စာရြက္ တစ္ရြက္ျခင္းစီျဖဳတ္ျပီး စာေရးၾကရသူေလးေတြ။ ဒါက တစ္ခ်ိန္မွာ အင္အားျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ေလးေတြ။

ျမိဳ႕ေလးဟာ သူ႕ရင္ေသြးေတြအတြက္ ပင္ပန္းတၾကီးနဲ႕ ႏွလံုးအိမ္ကို အေဖါက္ခံရင္း ႏွလံုးေသြးေတြထုတ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ခုထိလည္း ဆက္လက္ထုတ္ေပးေနဆဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ရင္ေသြးေတြအတြက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ စီမံကိန္းဆိုတာရဲ႕ ႏြားတစ္ေကာင္ အျဖစ္ေရာက္ရရွာျပီ။ ရင္ေသြးအတြက္မဟုတ္ပါပဲ ကိုယ့္ႏွလံုးေသြးကို ထုတ္ေပးရတာကို ့သူေတာ္ေတာ္ျငိဳျငင္ေနမိျပီ။

ေဟာ့ဒီျမိဳ႕ေလးထဲကို စီမံကိန္းေတြကိုယ္စီနဲ႕ ျဖဴျဖဴေတြ မည္းမည္းေတြ လွိမ့္ဝင္လာခဲ့ၾကတယ္။ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြအတြက္ အဆိပ္ခတ္တဲ့ တိုးတက္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ ျမိဳ႕ရဲ႕ သမီးပ်ိဳေတြအတြက္ မက္ေလာက္စရာ သရုပ္ပ်က္မႈေတြကို ညစဥ္ပါတီဖြင့္ၾကတယ္။ ျမိဳ႕ရဲ႕ လူငယ္ေတြအတြက္ လုပ္အားနဲ႕မထိုက္တန္တဲ့ လစာနဲ႕ အလုပ္တစ္ပံုတစ္ပင္ရွိတယ္။ လစာဟာ လုပ္အားနဲ႕ မထိုက္တန္မွန္းသိရက္နဲ႕ ေခါင္းငုံ႕ျငိမ့္ခံသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒး။ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ႏွလံုးေသြး အမည္းေရာင္ေတြကိုၾကည့္ရင္း ဒို႕ႏိုင္ငံအတြက္ က်န္ပါ့မလားေတြးသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒး။ မင္းသားေခါင္းေဆာင္းထားတဲ့ ျဖဴျဖဴမည္းမည္းေတြအတြက္ အသက္ေပးရင္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသူတဲ့ ေခတ္သစ္လက္ပါးေစေတြ ရွိတယ္။ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျဖဴျဖဴမည္းမည္းေတြငွားထားတဲ့ ေနရာခ်ည္းပဲ။ နယ္ေဝးက စက္မႈေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ေတာင္ ငွားစရာေနရာမရွိ ဆိုတဲ့အသိက ျမိဳ႕ေလးကို ရင္နာေစတယ္။ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ေနရာမရွိဘူး ဆိုတဲ့အသိနဲ႕…ေလ။

ေဟာ့ဒီျမိဳ႕ေလးထဲမွာ အိမ္တစ္လံုးပိုင္ဖို႕ၾကိဳးစားရင္း အသက္မဲ့သြားသူေတြရွိတယ္။ အိမ္ပိုင္ကေန အိမ္မဲ့ျဖစ္သြားသူေတြရွိတယ္။ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြ ခ်စ္တဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးရွိတယ္။ ေတာအထပ္ထပ္ ေတာင္အသြယ္သြယ္ကို ေက်ာ္ျပီးမွ ေရာက္တဲ့စမ္းေခ်ာင္းေလး။ ခုေတာ့ အဲ့ဒီစမ္းေခ်ာင္းေလးကို ျဖဴျဖဴမည္းမည္းေတြကသာ အကၽြမ္းတဝင္ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာဆိုဘာမွ ထုတ္ေဖၚ မေျပာၾကေပမယ့္  ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာညိဳေနျပီ။ ေဟာ့ဒီျမိဳ႕ေလးက အိုေဟာင္းမႈျမန္လြန္းတယ္။ သစ္လြင္တာဆိုလို႕ ျဖဴျဖဴမည္းမည္းေတြသာ ရွိေတာ့တယ္။ ေျခနဲ႕ ညႊန္ျပျပီး ခိုင္းတတ္တဲ့အက်င့္ကို ျမိဳ႕လူငယ္ေလးေတြမၾကိဳက္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း မာန္ေလွ်ာ့ခဲ့ၾကရွာတယ္။ ျမိဳ႕ေလးဟာ သူ႕ရင္ေသြးေတြကို ၾကိဳးၾကိဳးစားစားနဲ႕ ႏိုးထေနေစ့ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္လာသလိုေနရမွာေပါ့ ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႕ သူ႕ရင္ေသြးေတြဟာ အိပ္ငိုက္တုန္း။

ေဟာ့ဒီျမိဳ႕ေလးထဲမွာ တိုးတက္ျခင္းထက္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာသာ ရွာေဖြခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြရွိတယ္။ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ သမီးပ်ိဳေတြဟာ လူျမိဳမွလူမ်ိဳးေပ်ာက္မယ္ ဆိုတဲ့စာကို ဖတ္တတ္ဖို႕အတြက္ စာမသင္ခဲ့ရရွာဘူး။ တခ်ိဳ႕သမီးပ်ိဳေတြဟာ ေလွာ္ရင္းက်ိဳးတဲ့ တက္အတြက္ ေျခနဲ႕ ေလွာ္ဖို႕ထက္ ကမ္းတဲ့ေလွာ္တက္ကို ျမတ္ႏိုးတတ္လာၾကျပီ။ တခ်ိဳ႕ သမီးပ်ိဳေတြကေတာ့ ေျခနဲ႕ ေလွာ္ဖို႕ၾကိဳးစားေပမယ့္ ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္ အတြန္းတိုက္ခံရသတဲ့။ အမ်ိဳးေစာင့္တရားဟာ ပ်က္သထက္ပ်က္လာျပီလား အေတြးနဲ႕ ျမိဳ႕ကေလး ငိုေၾကြးရျပန္ပါတယ္။ အမ်ိဳးေစာင့္တရားဟာ မိန္းကေလးမွာတင္သာမက ေယာက်ၤားေလးေတြမွာပါ ရွိရတယ္ ဆိုတဲ့ အသိကို ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ရင္ေသြးေတြ ေမ့ေနၾကေလရဲ႕။

ေဟာ့ဒီျမိဳ႕ေလးအတြက္ တိုးတက္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္ဖို႕ဟာ ျမိဳ႕လူငယ္ေတြရဲ႕ သမိုင္းေပးတာဝန္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမိဳ႕ေလးက ေျပာျပခ်င္ေနတယ္။ မာန္ေလွ်ာ့ပါ။ တိုးတက္မႈမေလွ်ာ့နဲ႕ ဆိုတဲ့စကားကို ေျပာျပခ်င္ေနတယ္။ အမ်ိဳးကို မႏွစ္မိပါေစနဲ႕ ဆိုတဲ့စကားကို ျမိဳ႕ကေလး ခဏခဏေရရြတ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒန္႕ကၽြဲပင္ ပုခတ္ဆင္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြၾကား သူ႕စကားဟာ အရာမေရာက္ခဲ့။ တခ်ိဳ႕ မိန္းမငယ္ေတြဆို ျဖဴျဖဴမည္းမည္းေတြရဲ႕ သီးသန္႕ဆိုလားပဲ။ ျမိဳ႕ ကေလးက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ငိုသြားတယ္။ သူ႕စိတ္က မေက်နပ္ေပမယ့္လည္း သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးနီးပါးဟာ ျဖဴျဖဴမည္းမည္းေတြရဲ႕ ေနရာျဖစ္ခဲျ့ပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကရွင္သန္ဆဲ။ တစ္ခ်ိန္မွာ လူငယ္ေတြ ႏိုးထလာပါလိမ့္မယ္.. ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕။

ေျခမခ်တာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အေဝးေရာက္ရင္ေသြးငယ္တခ်ိဳ႕ ျပန္လာၾကတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈအသီးသီးကို ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ေနရာအႏွံ႕အျပားမွာ ေၾကြးေၾကာ္ၾကတယ္။ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ခမ္းနားထည္ဝါဖူးတဲ့ အခင္းအက်င္းေတြကို ေရရြတ္ရင္း လြမ္းျပၾကတယ္။  ျမိဳ႕ေလး ေက်နပ္ေနမိရဲ႕။ သူတို႕ဟာ ျမိဳ႕ေလးအတြက္၊ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ရင္ေသြးေတြအတြက္ တစ္ခုခုေတာ့ ကူညီႏိုင္ေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ေလ။

ျမိဳ႕ကေလး ထပ္ငိုရျပန္ျပီ။ အလည္ ဆိုတဲ့စကားကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနတဲ့ ရင္ေသြးေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း ျမိဳ႕ေလးထပ္ငိုရျပန္ပါျပီ။ ရင္ေသြးငယ္ေတြဟာ ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမအတြက္ တိုးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင့္တယ္ မဟုတ္ဖူးလား။ ရဲရင့္ျခင္းဖခင္ရဲ႕ အေတြးအေခၚကို မီတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာင္ မထြန္းကားခဲ့ဘူး။

ေရမၾကည္တဲ့ေနရာအတြက္ ျမက္ႏုရွိမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ သူတို႕ျပန္သြားၾကတဲ့ေန႕က ျမိဳ႕ကေလး ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။

ရည္ေ၀

မွတ္ခ်က္

စာမူတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မွာ ၁၈၈၃ ခုႏွစ္မွ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ၏ ပန္းခ်ီပုံတူကားတစ္ခ်ပ္ျဖစ္ၿပီး ေရးဆြဲသူကုိမသိရွိရပါ။ ebay comတြင္ ေရာင္းခ်ေနၿပီး၊ အေမရိကန္ေဒၚလာ $23.99 ျဖင္႔ မည္သူမဆုိ၀ယ္ယူရရွိႏုိင္ပါသည္။