သစၥာ
သစၥာ
အေနအထားတစ္ခုပါ…
မာေက်ာတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ရဲ႕ ပဲတင္သံဟာ
နာနာက်င္က်င္ ေအာ္ျမည္လုိက္တဲ့ ေဆာင္းၾကိဳးရႈိက္သံ…
သစၥာတဲ့….
မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ျခားနာျခင္းအျဖစ္
လူနာခံတင္ အမွတ္ ၁၃ မွာ လဲေလ်ာင္းေနတယ္။
ဇီ၀ကမေတြ႕ခဲ႕ တဲ့ အပင္ကုိအခုရွာေတြ႕ ၿပီ။
အဲ့ဒါ ဘယ္သူမွ မသိဘူး…။
အဲ့ဒါ တစ္ကုိယ္ေကာင္းသေဘာတူညီမႈ
အဲ့ဒါ လူအခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ျခင္း…
မခံစားႏိုင္တဲ့ အရာ အဆုံးမစမရွိ…
ေနာက္ေက်ာကုိထုိးတဲ့ အခၽြန္အထက္တစ္ခုဟာ
ေသြးစက္စက္ မက်ေနေပမဲ့..
အသညး္ခုိက္ေအာင္ စက္ဆုပ္နာက်င္ဖုိ႕ေကာင္းမွေတာ့
မိမိကုိယ္ကုိ ဓားေသြးေက်ာက္နဲ႕ အထားအသုိ…
မိမိကုိယ္ကုိ ေရနစ္သူနဲ႕ ထုိး၀ါးတစ္လုံး
မိမိကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈနဲ႕ ေဖာက္ျပားမႈ
ယွဥ္ျပိဳင္ပြဲတစ္ခုပါ….
သစၥာတရားနဲ႕ ရွင္သန္ျခင္း
ေသေဖာ္ေသဖက္.ညိႈးသူရန္ဖတ္
ခက္ခဲတဲ႕ ပုစၦာတစ္ပုဒ္….စစ္ပြဲတစ္ပြဲ
ေက်ာက္ေဆာင္ဆုိတာ လႈိင္းပုတ္ရင္ ပဲ့ေၾကြရမွာေပါ့..
အသံဆုိတာ ေလထုထဲ လြင့္ေျမာရမွာေပါ့..
ဆုံးရႈံးပါေစ…
မလႈပ္မရက္လဲေလ်ာင္းဖုိ႕ ေက်နပ္တယ္။
ဘုန္းေလထက္လြင့္
Labels:
ေခတ္ကဗ်ာ
0 comments: