ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမာင္

"တီ တီ တီ"

မီးဖိုေခ်ာင္ကေတာင္ အတိုင္းသားၾကားေနရတဲ့ အလန္းေပးသံကို အနီးကပ္အိပ္ေနတဲ့ သူကေတာ့ မႏိုးျပန္ဘူးထင္ပါရဲ႕။ အင္း မႏိုးတာလား။ ႏိုးၿပီးေတာ့ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးမ်ား ျပန္အိပ္ေနသလား။ ဒုကၡပါပဲ ဒီေန႔ က်ဴတိုရီရယ္ရွိတယ္လုိ႔ မေန႔ညက ေျပာသံၾကားလုိက္မိသလိုပဲ။

မျဖစ္ေသးပါဘူး သြားႏႈိးဦးမွပါ။ ေမဦးတစ္ေယာက္ စိတ္က ဆိုးကနဲဆတ္ကနဲ ေတြးၿပီး ထခ်င္ေပမယ့္ လူက ခ်က္ခ်င္းမထႏုိင္။ ေဘးနားက တန္းကို ကိုင္ၿပီး ထမွ ထႏုိင္သြားသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတုိင္း ေခါင္းအံုးႀကီး နားဖိၿပီး ျပန္အိပ္ေနတဲ့ လင္ေတာ္ေမာင္ကို ျမင္လုိက္ရေတာ့ ဟင္းခနဲ သက္မကို ခ်လုိက္မိျပန္သည္။ အက်င့္ပါေနတဲ့ လက္က ကုတင္ေခါင္းရင္း တန္းေပၚက မရပ္မနားျမည္ေနတဲ့ ႏႈိးစက္ကို ပိတ္လိုက္ၿပီး တစပ္တည္း ျပတင္းေပါက္ကိုပါ တြန္းဖြင့္လုိက္သည္။ မနက္ ရွစ္နာရီဆိုေတာ့ ေနေရာင္ကလည္း မနည္းေတာ့ဘူးမလား။ ေနဖင္ထုိးေအာင္ အိပ္ေနတဲ့ လင္ေတာ္ေမာင္ကိုေတာ့ ထူးၿပီးစိတ္မဆိုးျဖစ္ေတာ့ပါ။ အရာအားလံုးက ေမဦးအျပစ္ေတြမလား။ ေမဦးအက်င့္လုပ္ထားမိတာကိုး။ ကုိယ့္ကိုကုိယ္အျပစ္တင္ရင္း ဖိထားတဲ့ ေခါင္းအံုးကို ဆြဲဖယ္ျပစ္ၿပီး မေနႏိုင္စြာ ႏႈိးမိျပန္သည္။

"ထေတာ့ေလ ကိုးနာရီက်ဴတိုရီရယ္ရွိတယ္ဆို မနက္စာလည္း ျပင္ၿပီးၿပီေနာ္ ေမာင္ ေနာက္က်ေနမယ္ေနာ္ ထေတာ့ ထေတာ့ အခုထေတာ့"

ႏႈိးလည္းႏႈိးရင္း ကုတင္ေအာက္ေျခက်ေနေသာ ေစာင္ေတြ ေခါင္းအံုးေတြကိုလည္း မကုန္းႏုိင္ ကုန္းႏုိင္ ကုန္းၿပီး သူ႔ေနရာနဲ႔သူ စနစ္တက် ျပန္ေကာက္တင္ေနမိသည္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးရယ္ဆိုၿပီး ဘယ္ေနရာမွာမွ အကူအညီမရပါေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ပါလား။ ခက္ပါတယ္ေလ။ သူလုပ္တာ ေစာင့္ေနရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ သန္႔ရွင္းေတာ့မွာကို မဟုတ္ဘူး။ ေျပာျပန္ရင္လည္း ဒါမိန္းမအလုပ္ ေယာက္်ားေလးအလုပ္မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ျပန္ၿပီး ေဇာဒကတက္ျပန္ဦးမယ္။ ဒီေန႔ဘာဝတ္မွာပါလိမ့္။ အရံသင့္ထုတ္ထားဦးမွပါ။

ေမဦးေတြးလည္းေတြးရင္း လက္ကလည္း တစ္ခ်က္မွ အနားမရႏုိင္ လႈပ္ရွားေနမိသည္။ ေဟာ အခန္းထဲလည္း ေရစက္လက္နဲ႔ ျပန္ဝင္လာျပန္ၿပီ။ ဒါေသခ်ာတယ္ ေမဦး ေရလဲပုဆိုးယူမေပးလိုက္လုိ႔ ဆႏၵျပတာဆိုတာ။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ား ကိုယ့္ဘာသာမ်ား လုပ္ပါဦးေတာ့လား။ ဒီက မိန္းမ မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔ အကုန္ဘယ္လုိလုပ္ လုပ္ေပးႏုိင္မွာလည္းဆိုၿပီးေျပာျပန္ရင္လည္း ငါမွ ဘယ္ေနရာ ဘာရွိတာ ဘယ္သိမွာလည္း။ မင္းပဲ အက်င့္ပါေအာင္ လုပ္ေပးထားၿပီးေတာ့ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘက္ပဲ ျပန္ၿပီး အျပစ္တင္ခံရမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳး။ ဟူး  သူထြက္သြားမွပဲ ေရစက္ေတြေျပာင္ေအာင္ ၾကမ္းလိုက္တုိက္ရဦးမယ္။ နားကို မနားရပါလားေနာ္။

"ငါေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ ငါ့ကို ပိုက္ဆံေပးဦးေလ"

ပန္ကန္းေတြ ေဆးေနတဲ့ မီးဖိုထဲထိ လာေတာင္းတယ္ဆိုကတည္းက ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ျပတ္ေနၿပီမွန္း သိေပမယ့္ ေမဦးမွာလည္း ဒီရက္ပိုင္း ေစ်းကေရာင္းမေကာင္းလွတာမို႔ ေငြပိုေငြလွ်ံရယ္ သိပ္မရွိတာမုိ႔ ပိုက္ဆံေတာင္းသံၾကားေတာ့ စိတ္ညစ္သြားမိသည္။

"မေန႔က သံုးေထာင္ေပးလုိက္ေသးတယ္ေလ ေမာင္ မက်န္ေတာ့ဘူးလား။ ဗူးထဲမွာ ငါးရာရွိတယ္ ကားခယူသြားေလ အမ်ားႀကီးေတာ့ ေမဦးလက္ထဲလည္း မရွိေသးဘူးေမာင္ ဒီရက္က လကုန္ခါနီးဆိုေတာ့ ေစ်းကလည္း လူပါးတယ္ သိပ္မေရာင္းရဘူးမို႔"

အလိုမက်စြာ ႐ံႈ႕မဲ့သြားတဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေပမယ့္ ကိုယ့္မွာလည္း မတက္သာလြန္းလို႔ရယ္သာ။ ႏုိ႔မို႔ မ်က္ႏွာ အညိဳမခံပဲ အလိုလိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ထက္ ပညာေတာ္ရွာသူမို႔ ေက်ာင္းေတာင္ မထြက္ခိုင္းရက္ပဲ ကိုယ္ပဲ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေနရာကေန က်ားစီးဖားစီး စီးပြားရွာေနခဲ့တာပဲေလ။ အလိုလိုက္တာေတြမ်ားလို႔ မသိတက္ေတာ့တာလားဆိုၿပီး ျပင္မယ္ဆိုေတာ့ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနေသာ အက်င့္က ျပင္မရေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။ အခုလို ျဖစ္လာေတာ့မွအခ်ိန္လြန္ ေနာင္တေတြ ေမဦးရခ်င္ေနမိသည္။

"ဒုန္း ...........ဒုန္း.................ဒုန္း ဒါေတြေၾကာင့္ အိမ္ျပန္မလာခ်င္တာ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္ မရွိဘူး"

အသံမထြက္ထြက္ေအာင္ ၾကမ္းျပင္ကို ေျခေဆာင့္နင္းၿပီး အလိုမက်စြာ ဆူေအာင့္ထြက္သြားတဲ့ လင္ေတာ္ေမာင္ ေက်ာျပင္ကို ေငးရင္း ေမဦးက်ိတ္ၿပီး မ်က္ရည္သုတ္မိသည္။ ေမာင္တစ္ေယာက္ ေမဦးကိုယ္ဝန္ ဒီေလာက္ လရင့္ေနတာေတာင္ တစ္ခ်က္ဂ႐ုစိုက္ေဖာ္မရပဲ အခုထိ မရင့္က်က္ႏုိင္ေသးတာကို ေတြးေတြးၿပီး ေမဦးရင္ပူေနမိသည္။ ရင္ေသြးေလး ေမြးၿပီးရင္ေတာ့ ကေလးမ်က္ႏွာ ေထာက္ထားၿပီး ေမာင္တစ္ေယာက္ အသိတရားျမန္ျမန္ရပါေစဘုရား။

****************************************************

ေမဦးနဲ႔ သူနဲ႔က ဒီရပ္ကြက္မွာပဲေမြး ဒီရပ္ကြက္မွာပဲ ႀကီးလာခဲ့ၾကသူေတြပဲေလ။ ငယ္တုန္းကေတာ့ ကစားေဖာ္ကစားဖက္ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ နည္းနည္းအရြယ္ရလာေတာ့ စာထူးခၽြန္တဲ့ သူက ေက်ာင္းေတြဆက္တက္သလို ရွစ္တန္းမွာ တဖုန္းဖုန္းက်ခဲ့တဲ့ ေမဦးကေတာ့  ေက်ာင္းထြက္ၿပီး ေစ်းမွာ အထည္ဆိုင္ေလး ေရာင္းလာတာ အခုထိပဲေလ။ သူနဲ႔ ေမဦး ႀကိဳက္ၾကေတာ့ ေမဦးဘက္ကလည္း ကန္႔ကြက္သလို သူ႔ဘက္ကလည္း သေဘာမတူခဲ့။ ႐ုပ္ေလးၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ေလးအားကိုးရွိတာ ပညာတက္တယ္ဆိုတာလည္း အလကားပါေအ ညည္းမို႔ လက္ေၾကာမတင္းတဲ့ အေကာင္ကိုသြားႀကိဳက္တယ္ သူနဲ႔သာ ညည္းယူရင္ လွ်ာေပၚျမက္ေပါက္ေသမွာ ငါျမင္ေနတယ္ေနာ္။ ငါျမင္ေနတယ္။ ျဖတ္ေနာ္၊ အခုျဖတ္ေနာ္၊ ေမဦးလို႔ အေမကေကာ အေဖကပါ အတင္းအက်ပ္ ျဖတ္ခို္င္းခဲ့သလို သူ႔ဘက္ကလည္း ေမဦးတို႔ထက္ မေလ်ာ့ခဲ့ပါ။

အဓိက အျပစ္ကေတာ့ ေမဦး ပညာမတက္တာကိုေပါ့။ ခိုးခ်စ္ရတုန္းကသာ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရသာက ခ်ိဳၿမိန္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အတိျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္မိဘသိသြားေတာ့ သူနဲ႔ေမဦးအတြက္ အခ်စ္ကေန အလြမ္း ေျပာင္းသြားခဲ့ေတာ့ မေနတက္မထိုင္တက္ ျဖစ္ခဲ့ရျပန္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ အခ်စ္သည္သာ ဘဝျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဖိပါမ်ားရင္ အံုႂကြတက္သူေတြရဲ႕ ထံုးစံလမ္းအတိုင္း အခ်စ္မႈိင္းမိေနတဲ့ ေမဦးတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လိုက္ခဲ့မိသည္။ တစ္ပတ္ေလာက္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္မွာ ေရွာင္ရင္း အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ေမဦးအတြက္ေတာ့ ပံုျပင္ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ။ ကိုယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္နဲ႔ ကုိယ္ဒူးကုိယ္ခၽြန္ ႐ုန္းရၿပီဆိုေတာ့ ေမဦးထင္သေလာက္ ဘဝက မခ်ိဳၿမိန္ေတာ့။ သူကေတာ့ ေက်ာင္းပဲ ဆက္တက္တာမုိ႔ ေမဦးပဲ အိမ္ေထာင့္တာဝန္ကို ဖိဖီစီးစီး တာဝန္ယူရၿပီ။ သူကေတာ့ ဘဝကို ေပါ့ေပါ့ျဖတ္သန္းတက္သူဆိုတာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေမဦးျမင္ခဲ့ၿပီ။ ေမဦးေနာင္တရဖို႔လည္း အခ်ိန္မမွီေတာ့။ အေမတို႔ ေျပာခဲ့သလို လွ်ာေပၚျမက္မေပါက္ယံုတစ္မယ္ ေမဦးတစ္ေယာက္တည္း က်ားကန္လာရတာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွာ ေမာပန္းလြန္းလွၿပီမို႔ အရာအားလံုး သတိလက္လြတ္ေနလိုက္မိခ်ိန္ စီးပြားေရးဘက္ကို အာ႐ံုစိုက္လုိက္ခ်ိန္မွာ မထင္မွတ္ပဲ ေမဦးတို႔ ဘဝထဲကို လူသားတစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လို႔ လာခဲ့သည္။ အရာအားလံုး ကံကိုပဲ ပံုခ်ၿပီး  ေမဦးအေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာ အခုဆို သားေလးလား သမီးေလးလား မသိတဲ့ ရင္ေသြးေလးေတာင္ ေမြးခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့မွာမဟုတ္လား။

"အမ ဒါေလးေတြ တစ္ကိုက္ဘယ္ေလာက္လည္း မသိဘူးေနာ္"

ေမဦးတစ္ေယာက္ ေစ်းခင္းရင္း အေတြးလြန္ေနလိုက္တာ ေဘးမွာ ေစ်းဝယ္လာရပ္တာေတာင္ သတိမထားမိလိုက္။ ျဖစ္ေသးပါဘူး ေစ်းဦးေပါက္ မလန္ေအာင္ တက္ႏို္င္သမွ် ခ်ိဳသာမွ။ စိတ္ႏွစ္စိတ္ႏွစ္စမ္း ေမဦး။ ေမဦး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သံပတ္ျပန္တင္းရင္း ေစ်းဝယ္သူကို အခ်ိဳသာဆံုး ၿပံဳးျပလိုက္မိသည္။

***************************************************************

"ကိုကို ကိုကိုလို႔ ဘာေတြအေတြး လြန္ေနတာလည္း ေျပာပါဦး ခ်စ္ေျပာတာေတြ ၾကားရဲ႕လားဟင္"

ေက်ာင္းထဲက ခံုတန္းေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူတူထိုင္ေနရင္း ပခံုးခ်င္းတုိက္ေမးလုိက္တဲ့ ခ်စ္သူေလးကို ငဲ့ၾကည့္ရင္း မသိမသာ သက္မေမာကို ခ်လိုက္မိသည္။  သိသိသာသာခ်လို႔လည္း မရဘူးမလား။ နဂိုကမွ စကားတက္ၿပီး ပါးနပ္တဲ့ ခ်စ္သူကို ဘယ္လိုမွ ညာလို႔ရမွာမဟုတ္။ အင္း ဘယ္လိုေျဖရပါ့ ေမးကုန္ၿပီ။ ေတာက္ ဒါေတြက ဟုိမိန္းမေၾကာင့္ သူပဲ အိမ္ေထာင္ကိုဦးစီးေနရတယ္ဆိုတိုင္း သူပဲ ေငြရွာရတယ္ဆိုတိုင္း ေငြကို တိုင္းထြာေပးခ်င္ေနတာေတြေၾကာင့္။ မနက္က ေတာင္းသေလာက္ ေငြမရတာကို အလိုမက်စိတ္က အခုထိ ေျပမသြားေသးပဲ ျပန္ေတြးေနလိုက္မိတာ ခ်စ္သူေလး ဘာေျပာလုိက္မွန္းကို မသိလိုက္ဘူးျဖစ္သြားသည္။ ျမန္ျမန္ေခ်ာ့မွပါ သူ႔ခ်စ္သူေလးက စိတ္ေကာက္ရင္ အရမ္းၾကာတာမလား။ ခ်စ္သူေလးမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္အညိဳေတာင္ သူ႔မွာ ခံႏုိင္ရွည္မရွိ။

"ကိုကိုေရ ေက်ာင္းၿပီးရင္ ခ်စ္တို႔ ယူရေအာင္ေလေနာ္ အိမ္က အေမတို႔ကို ခ်စ္ဖြင့္ေျပာလုိက္ေတာ့မယ္ ကိုကို ဘယ္ေန႔ လာေတာင္းမွာလည္းဟင္ ဟင္လို႔ "

သူ႔အေတြးမဆံုးခင္ ျဖတ္ေျပာလုိက္ေသာ ခ်စ္သူေလးစကားက သူ႔ကို အေမာစို႔သြားေစသည္။ ေပ်ာ္ခ်င္လို႔ ရည္းစားထားပါတယ္ဆိုမွ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္ကို ခ်ည္မယ့္ တုတ္မယ့္ စကားေတြ စလာပါေပါ့လား။ စိတ္ပ်က္လုိက္တာကြာ။ မတက္ႏုိင္ဘူးေလ ကိုယ့္အေျခအေနက ကိုယ္မွသိတာ လွည့္ပတ္ေျပာရေတာ့မွာပဲ။ ဟူး ေမာပါ့။ ဒီေန႔ ကံကိုမေကာင္းပါလားေနာ္။

****************************************************

"ေမဦးေရ ညီမ အမခဏလာဦးမယ္ အားၿပီလား"

ဒီေန႔က်မွ ဗို္က္ထဲက နာသလိုလို ျဖစ္လာလို႔ လမ္းထေလွ်ာက္ေနတုန္း ဟိုဘက္အတန္းက မခ်ိဳက လွမ္းေမးေတာ့ အားတယ္ အစ္မ လာေလလို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ရင္း ဘာမ်ားေမးမလို႔ပါလိမ့္လို႔ တစပ္တည္း ေတြးလုိက္မိသည္။ မခ်ိဳဆိုတာက ဆုိင္နီးခ်င္းမို႔ အတန္အသင့္ ေမးထူးေခၚေျပာသာ ရွိေပမယ့္ စကားစျမည္ေျပာရေလာက္ေအာင္ မရင္းႏီွးဘူးမလား။ အခုမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာေျပာမို႔ပါလိမ့္လို႔ အေတြးမဆံုးခင္ မခ်ိဳအနားေရာက္လာေတာ့သည္။

"ေမဦး ညည္း ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း င့ါညီမ ေမြးရက္နီးၿပီလား။"

ေျပာစရာစကားရွိလို႔ ကူးလာတဲ့ မခ်ိဳခမ်ာ ေမဦး ႐ံႈ႕မဲ့ေနတာၾကည့္ၿပီး ေျပာရမွာ အားနာေနပံုရသည္။

ရတယ္ မခ်ိဳ ေျပာေလ ေမြးရက္က မနီးေသးပါဘူး။ ဗိုက္ထဲက နည္းနည္းသ႐ိုးသရီျဖစ္လာလုိ႔ပါ။ ေျပာေလ အစ္မ အားမနာနဲ႔လို႔ စကားခင္းလိုက္တာနဲ႔ ဘယ္ကတည္းက ေအာင္းထားရမွန္း မသိတဲ့ စကားေတြ တရစပ္ထြက္လာလို္က္တာ ေမဦးနားထဲေတာ့ ဗံုးတစ္လံုးကြဲတာမွ ခံသာဦးမယ္။ အခုေတာ့ ေမဦး မထင္ထားတဲ့ စကားေတြပါလား။ လုပ္ရက္လိုက္တာ ေမာင္ရယ္။ ေမဦးရင္ကြဲရပါၿပီ။ ေမဦးကို မငဲ့ရင္ေတာင္ ေမဦး ရင္ေသြးေလးေတာ့ ငဲ့မွေပါ့။ အခုေတာ့ အခုေတာ့ ေမာင္က အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္ေနသတဲ့။ ေမဦး ဘာဆက္လုပ္ရပါ့။ ယိုင္ထြက္သြားတဲ့ ေမဦးကို မခ်ိဳလွမ္းအဆြဲမွာေတာ့ ေမဦးဗိုက္ထဲက မခံရပ္ႏုိင္ေအာင္ နာက်င္လာတာမို႔ ညည္းတြားလိုက္မိသည္။

"အမေလး ကၽြတ္ကၽြတ္ နာလိုက္တာ မခ်ိဳရယ္ နာလိုက္တာ ဗိုက္ထဲက အရမ္းနာလာၿပီ ကၽြန္မကို ကယ္ပါဦး"

********************************************************************

"အား"

ဒုတ္ခနဲျမည္ၿပီး ခလုတ္တိုက္လုိက္မိမွ ေယာင္ယမ္းေအာ္လုိက္မိရင္း ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခမက ေသြးစို႔သြားၿပီ။ တိုက္မိတဲ့ ခဲလံုးကိုပဲ အၿငိဳးတႀကီး ကန္ထုတ္လိုက္မိေတာ့မွ စိတ္က နည္းနည္းေနသာထိုင္သာ ရွိသြားမိသည္။ ငါကြာ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး ကံကိုမေကာင္းဘူး။ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ အေတြးလြန္ေနတုန္း လက္ေမာင္းကို စုပ္ကိုင္လိုက္တဲ့ အထိအေတြ႕ရမွ ေဘးကိုေယာင္ယမ္း ၾကည့္လုိက္မိသည္။ အိမ္နားက ဆိုက္ကားသမားပဲ။ ဘာကိစၥရွိပါလိမ့္။

"ေဟ့ေရာင္ မင္းမိန္းမ မီးဖြားဖို႔ ဗိုက္နာလို႔ အခုေဆး႐ံုမွာ မင္းကို လို္က္ရွာခိုင္းလို႔ ငါလုိက္လာတာ။ ေတာ္ေသးတယ္ ကားမွတ္တုိင္မွာပဲ ေတြ႕လို႔။ ႏုိ႔မို႔ ေက်ာင္းထဲဆို ငါရွာတက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ျမန္ျမန္သြား"

စကားစမျပတ္ေသးတဲ့ ဆုိက္ကားဆရာစကားကိုေတာင္ ကုန္ေအာင္ နားမေထာင္ႏုိင္ပဲ ေျပးထြက္လာမိသည္။ စိတ္ထဲကလည္း ေမဦး ေခ်ာေခ်ာေမာေမာျဖစ္ပါေစ ေမာင္လာၿပီ ေမဦးေရ အားတင္းထားေတာ့။ ေဆး႐ံုကို ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို ေရာက္လာမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ စိတ္ေစာေနမိသည္။ ေမဦး ေခ်ာေခ်ာေမာေမာမွ ရွိရဲ႕လား။ ငါ့ရင္ေသြးေလးမွ က်န္းမာရဲ႕လားဆိုတဲ့ စိတ္ပူပန္မႈေတြဟာ ေမြးခန္းထဲက တြန္းလွည္းေလးနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ ေမဦးနဲ႔ ဆရာမလက္ထဲက နီတာရဲေလးကို ေတြ႕လိုက္ရစဥ္မွာပဲ ဟင္းကနဲ သက္မခ်ႏုိင္ခဲ့သည္။

ေမဦးရယ္ ေမာင့္အမွားေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးေနႏုိင္ဖို႔ ေမဦးက်န္းက်န္းမာမာရွိေနေပးပါ ေမဦးရယ္။ ေမာင္မွားခဲ့ပါတယ္ ေမဦးရယ္ ေနာက္ေနာင္ ေမဦးစိတ္ဆင္းရဲမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳးေတြ ေမာင္မဖန္တီးေတာ့ပါဘူး။ ႏွစ္ဆတိုးလုိ႔ ခ်စ္မိုးေဆြပါ့မယ္ ေမဦးရယ္။ ေမြးခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး မ်က္စိမဖြင့္ႏုိင္ေအာင္ ပင္ပန္းၿပီး မိန္းေနရွာတဲ့ ေမဦးကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲက က်ိတ္ၿပီး စကားေတြ တရစပ္ဆုိေနမိသည္။ ေမာင့္အတြက္ အခုလို ရင္ေသြးေလး ေမြးေပးတဲ့ ေမဦးကို ေမာင္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေမာင္ေနာက္ဆို ေမဦးကို သစၥာမဲ့မယ့္အလုပ္ေတြေကာ ကေလးအေပၚ မတရားမယ့္အလုပ္ေတြေကာ အားလံုး ေမာင္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ေမဦးရယ္။ ေမဦး မၾကားေပမယ့္ စိတ္ထဲကေန ဂတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးေနမိရင္း ေမဦးေဘးက အႏီွးထုပ္ထဲက ကေလးေလးကို ငံု႔ေမႊးလုိက္မိေတာ့ ဆရာမက ေဟ့ေဟ့ ကေလးက ႏုႏုေလးရွိေသးတယ္ဆိုတာေတာင္ မၾကားႏုိင္ေအာင္ ကေလးအေပၚေကာ ေမဦးအေပၚကိုပါ အၾကင္နာေတြ ယိုစီးလာမိသည္။ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူလာမိေအာင္ ကေလးေလးကို သူခ်စ္မိသြားသည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ သူေဖာက္ျပန္တဲ့ ကိစၥေတြကို ေမဦးမသိခင္ ေနာင္တရဖို႔ အခ်ိန္မီေသးလုိ႔ပါလား။

********************************************************

ေမဦးမ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ကေလးေလးကို ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ေမာင့္ကို ျမင္လိုက္ရစဥ္မွာပဲ ေမဦးရင္ထဲ မီးမဖြားခင္ ခံစားေနရတဲ့ အပူေတြေကာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြအတြက္ပါ စိတ္ေအးလက္ေအး ဟင္းခ်လုိက္မိသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရမွ ေမဦး သူ႔ကို သိပ္လိုအပ္ပါလားဆိုတာ ပိုသိလာတယ္။ ေမဦးရင္ထဲ လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနတဲ့ အရာအားလံုးကို ေမဦး ခဝါခ်လိုက္ပါၿပီကြယ္။ ခဏတစ္ျဖဳတ္ ေမာင္သာယာသြားမိတာ ေနမွာပါဆိုၿပီးလည္း ေမဦး ေျဖေတြး ေတြးလုိက္ပါၿပီေမာင္။ ေမာင့္အျပစ္ေတြကို ေမဦး တစ္သက္လံုးစာ ေမ့လိုက္ပါေတာ့မယ္ကြယ္။ ေဗြလည္းမယူခ်င္ ယူလည္း မယူရက္ပါဘူးေမာင္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေမာင္ဟာ ေမဦးဘဝရဲ႕ ထာဝရ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္သလို ေမဦးရင္ေသြးေလးရဲ႕ ဖခင္တစ္ေယာက္ပဲ မဟုတ္လား။ ကေလးမ်က္ႏွာေၾကာင့္ ေမာင္တစ္ေယာက္ အသိတရားရၿပီး ေမဦးအနား ျပန္ေရာက္ခဲ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမဦးေပ်ာ္တယ္ေမာင္။ ေမဦး သိပ္ကိုေပ်ာ္တယ္။ အခုလို ေမဦး မ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ေမာင့္ကို ျမင္ခြင့္ရတာ ေမဦးအတိုင္းမသိ ဝမ္းသာမိတယ္ ေမာင္ရယ္။ ကေလးေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေမာင့္ကိုၾကည့္ရင္း ေမဦး အေပ်ာ္မ်က္ရည္ေတြ ထိန္းမရစြာ က်လာမိသည္။ ေမာင့္ကို ေမဦးရင္ထဲကေန သိပ္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားရွိတယ္ ေမာင္။ ေမဦးကို ေျပာခြင့္ျပဳပါေမာင္။ အဲဒီစကားကေတာ့....................................

"အခုလို ေမးဦးေဘးမွာ ရွိေနေပးတဲ့ ေမာင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမာင္"

ေခးေဟသာ