ဖူကူရွီးမား ဂီတ

ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ မရွိေတာ့တဲ့ ငါတို႔ ဇာတိျမိဳ႕ေလးမွာ
ငါ့အတြက္ တန္ဖိုးရိွတာ ေနာက္ထပ္ဘာမွ မရွိေတာ့ သလိုမ်ိဳး
ကိုတို တူရိယာေလးကိုပဲ ငါ ေရြးခ်ယ္မိခဲ့တယ္

ႏ်ဴကလိယ နံ႔ေတြ မႊန္ေနတဲ့ ငါတို႔ ဇာတိျမိဳ႕ေလးမွာ ဆာကူရာပင္ေတြ အတုန္းအရုန္း လဲက်လို႔
အဲဒီ့ ဆာကူရာပင္ ကေန ရဲရဲေတာက္ ပြင့္ျပေနခဲ့တဲ့ တစ္ပြင့္တည္းေသာ ပန္းေလးကို
မမွတ္မသံု ငါရပ္ၾကည့္ခဲ့ျပီး
ကိုတို တူရိယာေလးကို ငါေရြးခ်ယ္ ခဲ့လိုက္တယ္။

ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ငါ့ မိသားစုဝင္ေတြနဲ႔ ျပန္ဆံု ရသလိုမ်ိဳး
ဂီတသံေတြ ထံုမႊန္းေနတဲ့ ငါ့တို႔ အိမ္ေလးမွာ ျပန္လည္ေနထိုင္ခြင့္ ရလိုက္သလိုမ်ိဳး
ငါ့ သားငယ္ေလးရဲ႕ ဟယခုခ်ိ စကားေျပာက်င့္သံေလး နာယံထဲ ခ်ိဳျမလာသလိုမ်ိဳး
ကိုတို တူရိယာေလးကို ငါ ေရြးခ်ယ္မိခဲ့တယ္။

ရူေနရတဲ့ ေလကို သံသယစိတ္ေတြနဲ႔ ၾကားက

နင္းထားရတဲ့ ေျမကို စိုးရိမ္ေနရတဲ့ ၾကားက
တစ္ႀကိမ္ အလဲကို အႀကိမ္တစ္ရာ မက ျပန္ထူ ထႏိုင္ၾကဖို႔..
ကိုတို တူရိယာေလးကို ငါေရြးခ်ယ္မိခဲ့တယ္။

ငါ့ အေဖရဲ႕ သူရဲေကာင္း ပံုျပင္ေတြ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ၾကားနာခြင့္ ရလိမ့္မယ္
ငါ့ အေမရဲ႕ အိုဒိုးရိ ရိုးရာအက မွာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ စည္းလိုက္ခြင့္ ရဦးမယ္..
ငါတို႔ အတူတကြ က်င္းပခဲ့တဲ့ တနဘတ ပြဲေတာ္ေလးမွာ
ငါ့ ဆႏၵေတြကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခ်ည္ေႏွာင္ ဆုေတာင္းဖို႔
ကိုတို တူရိယာေလးကို ေရြးခ်ယ္မိခဲ့တယ္….

“မ်က္ရည္ေတြ စီးမက်ႏိုင္ေအာင္ ငါ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တယ္” အဲဒီ့ သီခ်င္းကို ငါတီးခတ္ဖို႔
“အိပ္မက္ေတြ အမွန္အတိုင္း ျဖစ္လာေတာ့မယ္” အဲဒီ့သီခ်င္းကို ငါ ဆိုျပႏိုင္ဖို႔
ကိုတို တူရိယာေလးကို ငါ ေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တယ္။

ငါတို႔ ရဲစြမ္းသတၱိကို ဒုကၡနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ၾကမယ္..အဲဒီ့သီခ်င္းမ်ိဳး ငါေရးစပ္ရမယ္...
ဘယ္လို အလြမ္းအေဆြး ေအာက္မွာမွ ငါတို႔ ဒူးမေထာက္ၾကဘူး ..
ဘယ္ေလာက္ အႏၱရယ္ေတြ ရွိပါေစ ငါတို႔ အညံ့မခံၾကဘူး..
ဒီေန႕ ေၾကကြဲစရာေတြနဲ႔ မိုးခ်ဳပ္ခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္
မနက္ဖန္အာရံုဦး ေနေရာင္ျခည္ကို ငါတို႔သာ အရင္ေတြ႕ခြင့္ ရႏိုင္တယ္
ေနာင္ႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ ဖူဂ်ီစံ ေတာင္ထိပ္က ေနဝန္းနီကို ေစာင့္ၾကမယ္….
အဲသလို သီခ်င္းမ်ိဳးေတြ ေရးစပ္သီဆိုဖို႔ ကိုတို တူရိယာေလးကို ငါ ေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တယ္

ဂီတဆိုတာ မ်က္ရည္ကို ေနာက္ျပန္စီးဆင္းေစတဲ့ အရာပါ
ဂီတဟာစိတ္ဓါတ္ျမွင့္တင္ေရး ကိရိယာပါ
ဂီတဟာ စိတ္အနာတရေတြ အတြက္ကုထံုးပါ
ဂီတဟာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အားမန္ပါ
ဂီတဆိုတာ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ႏူးညံ့ ထက္ရွတဲ့ အနာဂါတ္လမ္းညႊန္ပါ
ငါတို႔မၾကာခင္ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ အဲသလို သံျပိဳင္သီခ်င္းေတြ သီဆိုဖို႔
ကုိတို တူရိယာေလးကိုပဲ ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တယ္…

ကုိတို တူရိယာေလး တစ္ခုတည္း ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တာ......
အတံုးအရုန္း လဲက်ေနတဲ့ ဆာကူရာပင္ေတြ ပန္းပြင့္ျပႏိုင္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးဆီက
ငါတို႔ ရဲ႕…ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ မရွိေတာ့တဲ့ ဇာတိျမိဳ႔ေလး ဆီကေပါ့။       ။

အိျႏၵာ (၃.၇.၂၀၁၁)

ဖူကူရွီးမား= Fukushima(၂၀၁၁ မတ္လ(၁၁)ရက္ေန႔က ဂ်ပန္ငလ်င္ႀကီး ဆူနာမီႏွင့္ ႏ်ဴကလိယ ဓါတ္အားေပးစက္ရံု ေပါက္ကြဲမႈဒဏ္ ခံလိုက္ရေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရွိၿမိဳ႕ တစ္ျမိဳ႕)
ကိုတို = Koto ( ဂ်ပန္ တူရိယာ )
ဆာကူရာ =    Sakura  ( ခ်ယ္ရီပင္)
ဟယခုခ်ိ = hara guchi ( ကေလးမ်ား စကားေျပာ ေလ့က်င့္ျခင္း သင္ခန္းစာ..)
အိုဒိုးရိ  = Odori ( ဂ်ပန္ရိုးရာ အက)
တနဘတ = tanabata ( ဝါးပင္မွာ ဆုေတာင္း စာရြက္လိပ္ကေလးေတြကို ခ်ိတ္ျပီး စုေပါင္းက်င္းပရေသာ ပြဲေတာ္)
ဖူဂ်ီစံ = Fujisan ( ဖူဂ်ီယားမားေတာင္)


ဆူနာမီေၾကာင့္ လဲျပိဳက်န္ရစ္တဲ့ ဆာကူရာပင္ ကေန ပန္းေလး တစ္ပြင့္ပြင့္ျပတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဒုကၡသည္ ျပည္သူေတြကို စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားေတြေပးႏိုင္မယ့္ သီခ်င္းေတြ ဆိုျပမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔
ေဘးအႏၱရယ္ေတြ ၾကားထဲက သူတို႔ပိုင္ တူရိယာေလးကိုပဲယူျပီး ထြက္ေျပး သြားၾကတယ္ဆိုတဲ့ ဂီတပညာရွင္ ဇနီးေမာင္ႏွံ အေၾကာင္းကို ဂ်ပန္မွာ ရွိေနတဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း သင္းသင္းက ေျပာျပတာက
ဒီကဗ်ာေလးရဲ႔ အစပါ။ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို သူငယ္ခ်င္း သင္းသင္းထြဋ္နဲ႔ ကိုရဲထြဋ္စိုး တို႔က ရွာေဖြေပးခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ လိုကို သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ေဇာ္ထြန္း က ဘာသာျပန္ ေပးထားတာပါ။
ဒီလ အိုင္ဒီယာ မဂၢဇင္းမွာလည္း ပါခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ပါ။ ကမၻာ တစ္ဝွမ္းလံုးက သဘာဝ ေဘးအႏၱရာယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ လူသား အားလံုးအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ မျဖစ္ခင္ ကတည္းက
ၾကိဳတင္ ခန္႔မွန္းခ်င့္တြက္ ကာကြယ္လို႔ ရသမွ် ကာကြယ္ ႏိုင္ၾကပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္း ေနမိပါတယ္။

FUKUSHIMA MELODY

My home town where there has no chance to pass through over
As nothing else valuable thing for me
But I’d chosen this instrument …KOTO

Nuclear smelled around our hometown,
Collapsed all the SAKURA trees were there
I was gazing the bravely flower which was blossomed on the tree.
Then I'd chosen this instrument.....KOTO

As we seek our family members
As we regain the chance that we could stay back at our home….there is filled with our songs
As pleasant as a sound from my son who is babbling to practise HARA GUCHI
I’d chosen this instrument….KOTO

Although I suspect the air which I am breathing
Although I worry the ground where I am standing
To rebuilt hundred times for falling at one.
I’d chosen this instrument…KOTO

I shall have the opportunity to listen one more time some tales of hero from my father
I shall have the opportunity  for making rhythmic beats with my mother's  Odori traditional dance
For tying all of my wishes one more time
At the  Tanbata festival that we used to celebrate
I'd chosen that instrument....KOTO

I look up when I walk , so my tear won't fall to play the song with that lyrics
Our dreams come true ....to sing the song with that lyrics
I'd chosen that instrument....KOTO

We shall record our braveness with this outrage
We shall not down our knee under the our sadness
How danger ?.... we're not gonna be the losers easily
Today...........although the night is falling with our mourning
Tomorrow......we are the ones who are able to touch our aurora
On this new year's day..
Lets look forward to our sunniness...

Our redly sun at the top of FUJISAN
for making this song I'd chosen the instrument KOTO ...
Music...
is something which can make the flow our the tears inversely
Music.....
is something like an equipment for making motivation
Music....
is something like a treatment for the wounds in your memories.
Music....
is something like a driving force for reconstruction.
Music....
is something like a tender instruction for the children.

For singing together this chorus........

“ WE ARE GOING  TO COME BACK OUR HOME SOON”
I'd chosen the instrument ...KOTO

KOTO... ... this instrument which I 'd chosen

From the town
Where .....a heap of lying all fallen Sakura  trees could  give flower
From the town
Where.... there has no chance to pass though over again.

Written By Eaindra

Translated By Zaw Zaw Htun