ရင့္က်က္မွႈအလွ

အဲဒီေန႔က ေသာၾကာေန႔။ မွတ္မွတ္ရရ ေသာၾကာေန႔ညေန ရံုးကအျပန္။ ကၽြန္မအိမ္အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေပါ့ပါးတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ လြင့္ေမ်ာေနက်အတိုင္း လြင့္လို႔။ တစ္ပတ္ေတာ့ ၿပီးျပန္ေပါ့ဆိုတဲ့ စိတ္လက္ေပါ့ပါ့းမွႈေတြက လူကို ေမာင္းႏွင္လို႔။ လမ္းေပၚမွာ ေၾကြရြက္ေလးတစ္ရြက္ အမွတ္မဲ့ ေတြ႔လိုက္မိတယ္။


အေရာင္ေလးက အ၀ါအညိဳေရာထားလ်က္က စိမ္း၀ါေရာင္ေလးသမ္းလို႔။ သိတ္မႏြမ္း မေျခာက္ေသးဘဲ ဘာလို႔မ်ား ေၾကြရွာပါလိမ့္။ ရုတ္တရက္ အရြက္ကေလးဟာ ကၽြန္မကို လာၿငိေနသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အရြက္ကေလးကို အသာအယာေကာက္ၿပီး လက္ကကိုင္လာခဲ့လိုက္တယ္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မစားပြဲေပၚတင္ထားရာက ေလတိုက္ရင္ လြင့္သြားမွာစိုးတာနဲ႔ ေလကာရာဘက္ ေရႊ႕ထားလိုက္မိတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မိုးလင္းေတာ့ အရြက္ေလးက ႏိူးေနခဲ့ၿပီ။ တစ္ညတာအခ်ိန္ဟာ သူ႔ကို ပိုမိုရင့္ေရာ္ေစခဲ့သလိုပဲ၊ သူဟာ ႏြမ္းေျခာက္သြားခဲ့ၿပီ။ ကၽြန္မ သူ႔ကို ၾကည့္ရင္း ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္လာတယ္။ အဲဒါ ခုေတြ႔ေနရတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးျဖစ္လာေစခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။ သူက ခု ေတြ႔ေနရသလို ေျခာက္ေသြ႔လွပ ရင့္က်က္မွႈအလွေတြနဲ႔.....

ပုံရိပ္အႏုပညာ ခံစားတင္ျပသူ

ခ်စ္ၾကည္ေအး