ဘ၀ဆိုတာ အိမ္တစ္လံုးဆိုရင္ အခ်စ္ဆိုတာ.....ျဖည့္ဆည္းစရာ အလွဆင္မွဳတစ္ခုေပါ့

သူငယ္ခ်င္းေရ … ငါဒီစာကိုေရးရတာဟာ အခ်စ္ဆိုတာ ဘ၀မွာဘယ္လုိအစိတ္အပိုင္းအျဖစ္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနလဲ ဆိုတဲ့ မင္းရဲ႕အေမးစကားေၾကာင့္ပဲဆိုပါေတာ့ကြာ။ သူငယ္ခ်င္း… မင္းလည္း ငယ္ရြယ္တဲ့ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းရင္း အခ်စ္ဆိုတာကို ႀကဳံခဲ့ဖူးတာပဲမဟုတ္လား။  အဲသည္လိုႀကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ မင္းက ဒီေမးခြန္းကို အေၾကာင္းရွိလို႔   ေမးတယ္ပဲ ေတြးလိုက္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေရ … ဘ၀တစ္ခုမွာ အခ်စ္နဲ႔ႀကံဳရၿပီဆိုရင္ အခ်စ္နဲ႔ဘ၀ ညီညြတ္မွ်တစြာ အတူတည္ရွိေနႏိုင္ဖို႔ ႀကဳိးပမ္းၾကရေတာ့တာပဲေလ။  ဘ၀နဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာကလည္း  ေျပာရခက္သားပဲ။ သံုးတတ္ ရင္ေဆး၊ မသံုးတတ္ရင္ေဘး ဆိုသလို အခ်စ္ဟာ ဘ၀ အတြက္ အားအင္ေတြေပးႏိုင္သလို၊ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို သြက္သြက္ ခါ လႈပ္ယိမ္း ၿပဳိက် သြားရေလာက္ေအာင္လည္း ျဖစ္ေစ ႏိုင္တယ္ေလ။ ဘ၀ ဆိုတဲ့ လမ္းမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရင္း ဆူး ေျငႇာင့္ ကန္သင္းနဲ႕ခလုတ္တိုက္မိတဲ့အခါ ေျခမေလးကြဲသြား တတ္သလုိ အခ်စ္နဲ႔တိုးတိုက္မိရင္လည္း အခန္႔မသင့္တဲ့အခါ ႏွလံုးသားေလးကြဲသြားတတ္တာေပါ့ကြာ ။ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ တယ္၊ အခ်စ္နဲ႔ဘ၀ကို ဘ၀ကို တည္ေဆာက္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားဟာ စိတ္ကူးယဥ္လို႔အေကာင္းဆံုး၊ အခ်ဳိၿမိန္ဆံုးအျဖစ္နဲ႔ မင္းတို႔ငါတို႔အေတြးထဲမွာ၀င္းပဖူးခဲ့တာပဲမဟုတ္လား။

မင္းေမးတဲ့ေမးခြန္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒီေနရာမွာ ငါတစ္ခုေလာက္ ေျပာျပခ်င္သယ္ သူငယ္ခ်င္း။ အခ်စ္နဲ႔ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ၾကတယ္ ဆိုပါစို႔ကြာ။ အဲသည့္အခ်စ္မရွိေတာ့ရင္ ဘ၀ဟာ မွီတြယ္ရာမဲ့ဟင္းလင္းျပင္ထဲလြင့္ ေမ်ာသြား တယ္လို႔မ်ား မင္း ခံစားခဲ့ရဖူးမလား။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ား မင္း ႀကံဳဖူး၊ ၾကားဖူးခဲ့ မလား။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြ ျဖစ္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ …။ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ရပ္ေတြကြဲျပား၊ ရလာဒ္ေတြ ျခားနားၾကပါတယ္လို႔ ဆိုေပမင့္ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘ၀ မွာထိခိုက္ၾကရတယ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္အင္ေတြရဲ႕ အဓိကအခ်က္က အခ်စ္ ဟာ လူေတြအတြက္ ဘ၀ေလာက္ အေရးႀကီးတဲ့အစိတ္အပိုင္းမဟုတ္လို႔ပါပဲ။ မင္းလည္း ၾကားဖူးမွာပါ။ No money. No Honey. တဲ့။ ပိုက္ဆံမရွိရင္ ပ်ားရည္၀ယ္လို႔ မရဘူး လို႔ ငါတို႔ေနာက္ေျပာင္ၿပီး ေျပာခဲ့ၾက ေသးတယ္ေနာ္။ ဒီစကားဟာ ကဗ်ာမဆန္ေပမဲ့ ၊ နာလုိခံခက္စရာျဖစ္ေပမဲ့ လက္ေတြ႕နဲ႔ေတာ့ နီးစပ္မႈအရွိဆံုးပါသူငယ္ခ်င္းေရ။

သူငယ္ခ်င္းေရ … အခ်စ္မရွိရင္ ဘ၀မရွိတာလား၊ ဘ၀မရွိရင္ အခ်စ္မရွိတာလား၊ ငါေတြးေတာ ေငးေမာခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ ဒီလိုနဲ႔ တနဂၤေႏြေန႔ရက္ေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး … အခ်စ္နဲ႔ဘ၀ကို အႀကိမ္ႀကိမ္သင္ယူခဲ့ရင္း အေျဖကို သိခဲ့ရ ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဟာ မူလတည္ရွိသူမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘ၀ ကသာ မူလတည္ရွိသူပါ။ အခ်စ္က ဘ၀ ကိုမွီတြယ္ ၿပီးကာမွ ဘ၀ကို ပိုၿပီးလွပ၊ ခ်ဳိၿမိန္ေစတာပါ။ ဒီလိုမ်ဳိး သင္ယူခဲ့ၿပီးမွ ငါဟာ ဘ၀ဆိုတဲ့ အိမ္တစ္လံုးကိုသာ အခုိင္အမာတည္ ေဆာက္ ဖို႔ ျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ “ ဘ၀ ” ဆုိတဲ့အိမ္တစ္လံုးကို အခိုင္အမာတည္ေဆာက္ၿပီးရင္ေတာ့ … အခ်စ္ဟာလာေရာက္ ေနထိုင္ ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီေပါ့။ ဒီလိုအေတြးနဲ႔ ငါဟာ “ ဘ၀ ” ကိုသာအရင္ဦးဆံုး တည္ေဆာက္ေနတာေပါ့။ ငါတည္ေဆာက္လိုက္တဲ့ ခိုင္မာတဲ့၊ လံုၿခဳံတဲ့၊ ေႏြးေထြးတဲ့ ဘ၀ ဆိုတဲ့အိမ္ထဲမွာ … အခ်စ္ ကိုဖိတ္ေခၚၿပီးေနထိုင္ ေစမယ္ ဆိုရင္ အခ်စ္ ကလည္း ငါ့ရဲ႕အိမ္ကေလးမွာလစ္ဟာေနတဲ့ လွပခ်ဳိၿမိန္မႈေတြကိုျဖည့္ဆည္းေပးမွာအမွန္ပါပဲကြာ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ အခ်စ္ကုိသာ အရင္တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ … အိမ္မရွိတဲ့အတြက္ အခ်စ္ေတြဟာ အကာအကြယ္မဲ့ ဟင္းလင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ မိုးဒဏ္ေလဒဏ္ေတြနဲ႔ ခ်ဳိၿမိန္ဖို႔ခက္ေတာ့မွာအေသအခ်ာေပါ့။

နီဟိန္းေအာင္