ေရာင္စံုခဲတံေလးမ်ား

ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ သိပ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ရွိခဲ့တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္စရာေလးေတြ ကုိလည္း သိပ္ၿပီး မမွတ္မိခဲ့ဘူး။ သမားရုိးက် ျဖတ္ရုိး ျဖတ္စဥ္အတုိင္းပဲ ျဖတ္သန္းႀကီးျပင္းခဲ့ တယ္ဆုိပါေတာ့။

တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ကုိယ္တုိင္ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကုိ ကုိယ္တုိင္ မေက်နပ္ခ်က္ ေလးေတြ ရွိေန တတ္ခဲ့ၿပီ... ေန႔စဥ္ ျဖတ္သန္းမွဳေတြထဲက မေျပလည္မွဳ တစ္ခုကုိ စဥ္းစားေနတုန္း။

`` ဘာအေရာင္ျဖည့္ရမလဲ ေဖေဖ´´

သမီးႀကီးက  ကုိယ္တုိင္ကာလာသြင္းရတဲ့ ပံုဆဲြစကၠဴေလးေတြရယ္၊ပံုဆဲြတဲ့ ခဲတံေလးေတြကုိ ခ်ထားရင္းက လွမ္းေမးလုိက္တယ္။

“ သမီးႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ျဖည့္လုိက္သမီး”

“ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ျဖည့္”

သမီးႀကီးကုိလွမ္းေျပာေတာ့သားကလည္း “သားသားေရာ....”တဲ့။

“သားလည္း ႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ျဖည့္လုိက္ေလ...”

“မမကုိၾကည့္ၿပီး ျဖည့္မယ္..” သားငယ္ကေျပာလည္းေျပာ သူ႔အစ္မပံုကုိ လည္း လွမ္းၾကည့္လုိက္တယ္။

သူ႔အစ္မက “ မျဖည့္နဲ႔ ေမာင္ေလး။ ေမာင္ေလးႀကိဳက္တာျဖည့္ မမအေရာင္ကုိေမာင္ေလ ႀကိဳက္ခ်င္ မွႀကိဳက္မွာ...”

သမီးနဲ႔ သားကုိၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ႏွဳတ္ဆိတ္သြားမိတယ္။

ဟုတ္တာေပါ့။ သားငယ္ရဲ့ အယူအဆနဲ႔သမီးႀကီးရဲ့ စာနာစိတ္ေတြက ေလာကႀကီးအတြက္ သိပ္အေရးႀကီးတာပဲ....လုိ႔။

သမီးနဲ႔ သားကေတာ့ ႏွစ္သက္ရာ အေရာင္ေလးေတြနဲ႔ ပံုေလးေတြကုိ ျဖည့္ေနၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြအမ်ားႀကီး ျဖန္႔က်က္ထားမိတယ္။ သားငယ္က သူမသိေတာ့အစ္မလုပ္တာကုိ ၾကည့္မယ္တဲ့..၊ သမီးႀကီးကလည္း သူ႔စိတ္ကူးေလးေတြက သူ႔ေမာင္ေလးအတြက္ အဆင္မေျပမွာ စုိးတယ္...၊ အဓိက သူ႔ေမာင္ေလးမႀကိဳက္မွာစုိးတယ္ေလ..။ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ျခင္းမ်ား မ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္..။

“မ်က္ႏွာကုိ ဘာအေရာင္ ထည့္ရမလဲေဖေဖ...”

ပံုဆဲြေနရင္း သားငယ္က လွမ္းေမးတယ္။

“ မ်က္ႏွာဆုိေတာ့ အသားခ်ည္းပဲေလ သားရဲ့....။အသားေရာင္ေလး ျဖည့္လုိက္ေပါ့...”

“အာ... ေဖေဖကလည္း သူက လူမဟုတ္ဘူး.... အရုပ္... အရုပ္”

ဟုတ္သားပဲ သားငယ္ဆဲြေနတာလူပံုမဟုတ္ဘူး... အရုပ္ကေလးရဲ့ပံုပဲ။

“ ေအးကြာ...  အဲဒါဆုိ..... အရုပ္ဆုိေတာ့  သားအရုပ္ပဲ    သားႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ထည့္လုိက္”

“ဟုတ္...... ထည့္လုိက္မယ္ ေဖေဖ”

စကားေျပာရင္း အေရာင္ေလးေတြ ျဖည့္လုိက္၊ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ သူ႔ပံုကုိယ္ၾကည့္... ကုိယ့္ပံုသူၾကည့္ လုပ္လုိက္၊ ခဲတံေလးေတြ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္သံုးလုိက္နဲ႔ သင့္ေလ်ာ္ရာ စိတ္ကူးေလးေတြနဲ႔ လွပေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကေလရဲ့.....။

တကယ္ေတာ့  လူေတြဆုိတာလည္း ေရာင္စံုခဲတံဘူးေလးထဲက  ေရာင္စံုခဲတံေလးေတြလုိပါပဲ....။ ကုိယ္ပုိင္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကုိယ္ပုိင္ အေရာင္ေလးေတြ ေရးျဖည့္ၿပီး ျဖတ္သန္းေနၾကရတယ္၊ ေနရာနဲ႔ အေရာင္ အဆီအေငၚတည့္ျခင္း ကြာျခားမွဳကေတာ့ ကုိယ္ျဖည့္သြင္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ရဲ့ နားလည္တတ္သိမွဳက ဆံုးျဖတ္ေပးတာပါပဲ...။

သမီးနဲ႔ သားတုိ႔ အရြယ္မွာေတာ့.. သူမ်ား ဆဲြေပးထားတဲ့ ပံုေလးေတြကုိ အေရာင္ ျဖည့္သြင္းယံုနဲ႔ ေက်နပ္ႏုိင္ေပမဲ့... ဒိထက္ႀကီးျပင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ေရးဆဲြထားတဲ့ ပံုေလးေတြထဲမွာ သူတုိ႔ စိတ္ႀကိဳက္  အေရာင္ေလးေတြကုိ ျဖည့္သြင္းၾကေတာ့မယ္....၊  ဒိထက္ႀကီးလာရင္ေတာ့ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ကာလာပင္ သုိ႔မဟုတ္ စုတ္တံေလးေတြကုိင္ျပီး ကုိယ္တုိင္ အလွအပနဲ႔ သဘာ၀တရားကုိ ဖန္တီးၾကေတာ့မယ္...လုိ႔။

“ေဖေဖ ၿပီးၿပီ.... ၾကည့္ ၾကည့္ပါဦး သားဆဲြထားတာ လွလားလုိ”

အေတြးေလး ေကာင္းေနတုန္းသားငယ္က သူ႔ပံုေလးကုိ လာျပတယ္...၊ သမီးကလည္း ပံုေလးထုိးေပးရင္း “သမီးကုိလည္း ၾကည့္ေပးပါဦး ေဖေဖ..” တဲ့။

ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ့ ပံုေလးေတြကုိၾကည့္ရင္း

“ ႏွစ္ခုလံုးလွတယ္... သားကလည္း သားစိတ္ႀကိဳက္ အေရာင္ျဖည့္ထားတယ္...။ သမီးကလည္း သမီးႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ ျဖည့္ထားတယ္”။

“သားပံုက အေရာင္ေလးေတြ အစြန္းထြက္ေနတယ္”။

“ေနာက္တစ္ခါမမဆဲြသလုိဆဲြ၊ အစ ေလးေတြမထြက္ေစနဲ႔၊ ၾကည့္လုိ႔မေကာင္းဘူး ေနာ္...” 

လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ သားငယ္ေလးက” ဟုတ္... သားသားက ငယ္ေသးတာကုိး....” တဲ့။  သမီးကေတာ့ ေက်နပ္ေနတယ္ေလ...။

“ အင္းပါသားရဲ့ ေနာက္တစ္ခါဆုိရင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဆဲြလုိ႔ေနာ္၊   မသပ္မရပ္လုပ္တာ မေကာင္းဘူး အက်င့္ပါသြားတတ္တယ္။ သားကေတာ္ပါတယ္။ အေရာင္ေလးေတြ ေရြးထားတာ လွတယ္”။ ေျပာရင္း ေခါင္းေလးကုိပြတ္လုိက္ေတာ့ သားငယ္ေလးလဲ သေဘာက်သြားေလရဲ့။

သားနဲ႔ သမီး ထြက္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအတုိင္း အေတြးေလးနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္...၊ ကၽြန္ေတာ္ပံုလွလွေလးေတြ ဆဲြျဖစ္ခဲ့ရဲ့လား။၊ ဆဲြျဖစ္ခဲ့ရင္ေကာ ဘယ္ႏွစ္ပံုေလာက္ ဆဲြၿပီးၿပီလဲလုိ႔။

တစ္ခ်ဳိ႕ ပံုေလးေတြကုိ ဆဲြျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့..အေရာင္ျပည့္ေအာင္ မျဖည့္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။  အျပည့္ျဖည့္မယ္ ႀကံတုိင္း ခဲတံေလးက က်ဳိး... က်ဳိးသြားလုိ႔။

တစ္ခ်ဳိ႕ပံုေလးေတြက်ေတာ့လည္းဆဲြခ်င္ေပမဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မဆဲြျဖစ္ခဲ့ပါဘူး..၊ ဒါေပမဲ့ အခုသားနဲ႔ သမီးဆုိတဲ့ ႏွလံုးသားထဲကထြက္လာတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးကုိေတာ့ ေန႔တုိင္း၊ အခ်ိန္တုိင္းမွာ အေရာင္လွလွေလးေတြ ျဖည့္ေနမိတယ္။ ဒီပံုေလးေတြ လွဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳတင္ မစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ဘူးေလ။

ေနာက္ၿပီး ဒီပန္းခ်ီကားေလးေတြ လွဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားရပါေစ၊ ပင္ပမ္းေနပါေစ မေမာခဲ့ပါဘူး။  ဘာေၾကာင့္လည္း ဆုိေတာ့ ဒီ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ အရာရာတုိင္းထက္ ျမတ္ႏုိးေနလုိ႔ပါ။

ကြန္ဆူးမား