ျမင္႔မုိရ္သုိ႔ အျပန္

၁။

ဆံပင္ေဆးဆိုးတဲ႔ ဗူးကေလးေတြရယ္၊ ဇလံုေသးေသးေလး တစ္ခုရယ္၊ သြားပြတ္တံအေဟာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းရယ္ ၿပီးေတာ႔ ၾကည္႔မွန္ေသးေသးေလးတစ္ခုရယ္ကို ကိုင္ၿပီး ေမေမက တြယ္တာ စာဖတ္ေနတဲ႔ အိမ္ေရွ႕စားပြဲေလးနား ေရာက္လာတယ္။

“ ေမေမ ဘာလုပ္မလို႔လဲ။ ”

“ ေမေမ ဆံပင္ေဆးဆိုးမလို႔ သမီး။ အိမ္ထဲမွာ ေမွာင္လို႔ေလ။ အခု ဆိုးထားလိုက္ေတာ႔ ေတာ္ၾကာလို႔ ေရခ်ိဳးရင္ ေခါင္းပါ တစ္ခါတည္း ေလ ွ်ာ္လို႔ရတာေပါ႔။ ”

“ ေမေမက ေဆးဆိုးေနရၿပီေပါ႔ ”

“ ဆိုးရၿပီေပါ႔ သမီးရယ္။ ၾကာပါေပါ႔။ ေမေမမွ မငယ္ေတာ႔တာပဲကြယ္။ ”

တြယ္တာ႔ ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးခံစားလိုက္ရၿပီး ေမေမ႔မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာေမာ႔ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ ေမေမ အိုသြားခဲ႔ၿပီပဲ။ ေမေမ႔အသက္ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာခဲ႔မွန္း တြယ္တာ သိေပမယ္႔ အသက္ႀကီးျခင္းနဲ႔အတူ အိုမင္းျခင္းပါ တြဲပါေနတယ္ဆိုတာကို တြယ္တာ လံုးဝ ေမ႔ေနခဲ႔တယ္။

“ သမီး ဆိုးေပးမယ္ ေမေမ .. ဒါေပမယ္႔ သမီး ေဆးဘယ္လိုစပ္ရမလဲ သမီးမသိဘူး။ ”

ေမေမက ခပ္ေတြေတြေလး စဥ္းစားလိုက္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ႔မွ ၿပံဳးၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။

ေမေမ ေရာစပ္ေပးထားတဲ႔ ဆိုးေဆးေလးကို သြားပြတ္တံအေဟာင္းေလးနဲ႔ ေကာ္ၿပီး ေမေမ႔ငယ္ထိပ္ေနရာေလးက ဆံပင္အျဖဴေလးေတြ စၿပီး ဆိုးေပးလိုက္တယ္။ ေမေမ႔မွာ ဆံပင္ျဖဴေလးေတြ သိပ္မ်ားတာပဲ။

“ သမီး.. အထဲက ဆံပင္ျဖဴေတြကိုပါ ေသခ်ာေလး ပါေအာင္ ဆိုးေပးေနာ္။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ။ ”

ၾကည္႔မွန္ေသးေသးထဲကေန ျမင္ေနရတဲ႔ ေမေမ႔ကို လွမ္းျပံဳးျပလိုက္တယ္။ ေမေမက တြယ္တာကို ျပန္ၿပံဳးျပတယ္။ ေမေမ႔ မ်က္ဝန္းထဲက အၿပံဳးေလးေတြ ေတာက္ပေနေသးေပမယ္႔ ေမေမ႔ မ်က္လံုးေတြကေတာ႔ အေရးအေၾကာင္းေတြနဲ႔ တြဲက်ေနခဲ႔ၿပီဆိုတာ တြယ္တာ သတိထားမိလိုက္တယ္။

ေမေမ အိုမင္းရင္႔ေရာ္လာခဲ႔တာကို ငါဘာလို႔မ်ား သတိမထားမိခဲ႔ရတာလဲ .. ။

ဆိုးေဆးအနက္ေရာင္ေတြ ဖံုးလႊမ္းသြားၿပီျဖစ္တဲ႔ ေမေမ႔ ဆံပင္ေလးေတြက တြယ္တာ ျမင္ကြင္းထဲမွာ ဝါးသထက္ ဝါးလာခဲ႔တယ္။ စိတ္ကို တင္းေနတဲ႔ ၾကားထဲက ဝမ္းနည္းစိတ္ေတြက တလွိမ္႔လွိမ္႔ တက္လာခဲ႔တယ္။ မ်က္ရည္ပူတစ္စက္က ေမေမ႔ဦးေခါင္းထက္ ေဖာက္ကနဲ က်သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေနာက္ထပ္ တစ္စက္ၿပီး တစ္စက္။

“ ဟင္.. သမီး။ ”

ပူေႏြးတဲ႔ အထိအေတြ႕ေၾကာင္႔ပဲလား။ မွန္ထဲကေန ျမင္လိုက္လို႔ပဲလား မသိဘူး။ ေမေမက တြယ္တာ႕ကို လွည္႔ၾကည္႔တယ္။ သြားပြတ္တံ ကိုင္ထားတဲ႔ လက္ရဲ႕ လက္ခံုနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြကို ပြတ္သုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ၾကားကေန ေမေမ႔ကို ၿပံဳးျပလိုက္တယ္။

“ သမီး.. ဘာလို႔ ငိုေနတာလဲ။ ”

ေမေမက တြယ္တာ႔လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ႔ ဆိုးေဆးေတြ ထည္႔ထားတဲ႔ ဇလံုးေလးရယ္၊ သြားပြတ္တံေလးကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚ တင္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ တြယ္တာ႔ကို လက္ႏွစ္ဖက္ ကမ္းေပးတယ္။

“ ေမေမ.. တကယ္ အသက္ႀကီးသြားၿပီေနာ္။ ေမေမ အသက္ေတြႀကီးၿပီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔တာကို သမီး မသိလိုက္ဘူး။ ”

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ရိႈက္ငိုရင္း ေမေမ႔ရင္ခြင္မွာ မ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္မိတယ္။ ေမေမက တြယ္တာ႔ ေက်ာကေလးကို ပုတ္ေပးေနတယ္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ငိုေၾကြးရင္း ေမေမ႔ရင္ခြင္မွာ တြယ္တာ ၿငိမ္သက္ေနမိတယ္။

၂။

“ သမီးကေလ ေမြးကတည္းက ေလနာ ပါလာတာ သိလား။ ညေန၊ညေနဆို သမီးမွာ ေလနာၿပီ။ သမီး မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ႕ေနၿပီး သမီးေလးငိုတယ္ဆိုရင္ေလ ေမေမ႔မွာ သိပ္စိတ္ဆင္းရဲရတာ။ ေမေမက သမီးေလးကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး သမီးေလး အိပ္မေပ်ာ္မခ်င္း လမ္းေလ ွ်ာက္သိပ္ခဲ႔တာ သမီးရဲ႕ ”

ေလနာလို႔ဆိုၿပီး တဂ်ီဂ်ီလုပ္ေနတဲ႔ တြယ္တာ႔ကို ေမေမက အိပ္ရာထက္မွာ လဲွေစၿပီး ဗိုက္ကို အုန္းဆီပူကေလးရယ္ ျပာကေလးရယ္ ေရာၿပီး လိမ္းေပးေနတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီတုန္းက တြယ္တာ သံုးတန္း။

တြယ္တာက ခဏခဏ ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္ၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ေမေမ႔ကို ေဘးနားမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး ရွိေစခ်င္ခဲ႔တယ္။ ေမေမကလည္း တြယ္တာ႔ေဘးက တစ္ဖဝါးမခြာဘဲ အၿမဲအတူ ရွိေပးခဲ႔တယ္။ တြယ္တာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ေမေမက တစ္ခုခုထလုပ္ခ်ိန္မွာ ႏိုးလာၿပီး ေမေမ႔ကို မေတြ႕ရရင္ အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေခၚတတ္ခဲ႔တယ္။ ေမေမ အေျပးအလႊားေရာက္လာၿပီဆိုရင္လည္း ႏႈတ္ခမ္းႀကီးစူ၊ မ်က္ေစာင္းႀကီးထိုးၿပီး စိတ္ေတြ အႀကီးအက်ယ္ေကာက္ခဲ႔ဖူးတယ္။ အဲသည္လိုမ်ိဳးတိုင္း ေမေမက တြယ္တာ႔ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေခ်ာ႔ျမဴေလ႔ရွိတယ္။ “ သမီးရယ္.. ေမေမက သမီးေလးႏိုးလာရင္စားဖို႔ သြားၿပီးျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ေနတာပါ သမီးေလးရဲ႕။ သမီးေလးကို ထားသြားတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ” ဆိုၿပီး တြယ္တာ႔မ်က္ႏွာကို တရႈးရႈးနဲ႔ ေမႊးတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ တြယ္တာက စိတ္ေကာက္ေျပေလ႔ရွိတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ေမေမ ဖ်ားနာခဲ႔ဖူးပါရဲ႕လားလို႔ ျပန္ေတြးယူရေလာက္ေအာင္အထိ တြယ္တာ ေမေမ႔ကို ဂရုတစိုက္ မျပဳစုခဲ႔ဖူးဘူး။ လူသားတစ္ေယာက္ပီပီ ေမေမ ဖ်ားနာေနခ်ိန္ေတြမွာ တြယ္တာ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနခဲ႔ပါသလဲ။ တြယ္တာ တအံ႔တၾသ ျပန္ေတြးေနမိတယ္။ ေမေမ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ကို တြယ္တာ မသိခဲ႔ဘူး။ ဘယ္ေလာက္မ်ား အံ႔ၾသဖို႔ ေကာင္းသလဲေနာ္။

၃။

တြယ္တာ႔မွာ မ်က္ခံုးေမႊးအဆြဲရလြတ္ေအာင္ လွပၿပီး နက္ေမွာင္သြယ္တန္းတဲ႔ မ်က္ခံုးေမြးေလးေတြ ရွိတယ္။ ႏွာတံသြယ္သြယ္ေလး ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ႔ နားရြက္ကားကားေလးလည္း တစ္စံုရွိတယ္။ ေမေမ႔ ေက်းဇူးေၾကာင္႔သာ မဟုတ္ရင္ တြယ္တာမ်က္ႏွာေလးက သည္ေလာက္ ၿပီးျပည္႔စံုခဲ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေမေမ ေျပာျပေလ႔ရွိတဲ႔ စကားေလးေတြကို အခုေန ျပန္ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ တြယ္တာ မွတ္မိေနေသးတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။

“ သမီးေလး အူတာရဲေလးကတည္းက ေမေမကေလ သမီးေလး ႀကီးလာရင္ လွေစခ်င္လို႔ ကြမ္းရိုးေလးကို ပါးစပ္ေလးနဲ႔ ကိုက္ကိုက္ၿပီး မ်က္ခံုးေမြးေလးေတြကို သမီးမ်က္ႏွာက်ေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ ဆြဲေပးတာ။ ကေလးေတြ ငယ္တုန္း အဲသည္လိုေလး ဆြဲေပးရင္ မ်က္ခံုးေမြးေလးေတြက ဆြဲထားတဲ႔အတိုင္း ေပါက္တယ္ လို႔ ေမေမ႔ကို သူမ်ားေတြက ေျပာတာကိုး။ သမီးကို မနက္တုိင္း မ်က္ခံုးေမြးဆြဲေပးဖို႔ ေမေမ မပ်င္းခဲ႔ဖူးဘူး သိလား။ ”

“ ၿပီးေတာ႔ သမီးရဲ႕ ႏွာေခါင္းေလး။ သမီးရဲ႕ ႏွာေခါင္းေလးက မျပားပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သိပ္ၿပီးေတာ႔လည္း မခၽြန္ေတာ႔ ေမေမက သမီးႀကီးလာရင္ မလွမွာ စိုးရိမ္တာေပါ႔။ အဲတာနဲ႔ သမီးရဲ႕ ႏွာေခါင္းကေလးကို လက္ကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလး ဆြဲဆြဲေပးေသးတယ္။ သြယ္တန္းေနေအာင္လို႔ေလ ”

“ သမီးရဲ႕ နားရြက္ကေလးကေတာ႔ မွတ္မွတ္ရရပဲေပါ႔ သမီးရယ္။ သမီးရဲ႕ ဘယ္ဖက္နားရြက္ကေလးက ဗိုက္ထဲမွာမ်ား ဖိမိခဲ႔လို႔လား မသိဘူး။ ေမြးလာကတည္းကေလ ဘယ္ဖက္နားရြက္ဖ်ားကေလးက ေရွ႕ကိုေခါက္ေနတယ္။ အဲတာ ေမေမက သမီးေလးကို ႏို႔တိုက္တိုင္း နားရြက္အေခါက္ကေလးထဲကို လက္ေခ်ာင္းကေလးထည္႔ၿပီး ေနာက္ကိုတြန္းထား ေပးတယ္။ ကေလးေတြ ငယ္တုန္း အရိုးႏုတုန္းမို႔ ျပင္လို႔ရတယ္ေလ။ အဲတာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နားရြက္ကေလးက ျပန္႔လာတာ သမီးရဲ႕။ သမီးေလး ႀကီးလာလို႔ နားရြက္ကေလး ေခါက္ေနရင္ ရွက္ေနမွာစိုးလို႔ေလ။ ေမေမ သမီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႏို႔ျဖတ္သြားတဲ႔အထိ ႏို႔တိုက္တိုင္း အဲလိုေလး လုပ္ေပးတာ ”

ငယ္ငယ္တုန္းက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေန႔လည္ေန႔ခင္းဖက္ေတြ တြယ္တာကိုေခ်ာ႔သိပ္ရင္း ေမေမက ဒီအေၾကာင္းေလးေတြကို မၾကာမၾကာ ေျပာျပခဲ႔ဖူးတယ္။ အဲသည္လိုေလးေတြ ေမေမ ေျပာျပတိုင္း တြယ္တာက ဘာျဖစ္လို႔ ၾကည္ႏူးေက်းဇူး မတင္တတ္ခဲ႔ရတာလဲ။

“ ေမေမကလည္း သမီးငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြပဲ ခဏခဏ ေျပာေနတာ.. သမီးကို ေမေမ႔ရဲ႕ ေခြးႀကီး ေဂ်ာ အေၾကာင္းပဲ ေျပာျပ။ ”

တြယ္တာ ငါးတန္းတက္ရမယ္႔ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုမွာ ေမေမ႔ကို အဲသည္လို ေျပာခဲ႔ဖူးတာဆိုတာကလည္း တြယ္တာ႔မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွိေနေသးတယ္။

၄။

တြယ္တာ ရွစ္တန္းတုန္းက ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔ ဘာလုပ္လုပ္၊ ဘာေျပာေျပာ ဘဝင္မက်ခဲ႔ဘူး။ ေနရာတကာ အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔ ဘာမဆို လိုက္ေျပာလြန္းတယ္လို႔ တြယ္တာ ထင္ခဲ႔မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ကိုးတန္းကို ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္မယ္ေနာ္လို႔ ပူဆာခဲ႔တာေပါ႔။

ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက “ သမီးက တကယ္တက္ခ်င္တာလား ” တဲ႔။ အဲသည္တစ္ခြန္းပဲ ေမးပါတယ္။ တြယ္တာကလည္း “ ဟုတ္တယ္။ တကယ္တက္ခ်င္တယ္ ” လို႔ ေျဖခဲ႔တယ္။

တြယ္တာ႔ကို ေမေမဆယ္တန္းတုန္းက ေနခဲ႔တဲ႔ ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ထားၾကတယ္။ ေဘာ္ဒါေဆာင္အုပ္ ဆရာႀကီးကလည္း ေမေမ႔ ဆရာႀကီး၊ တြယ္တာတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္မယ္႔ အေဆာင္မွဴးဆရာမကလည္း ေမေမ႔သူငယ္ခ်င္း၊ ေနာက္ၿပီး Chemistry နဲ႔ English သင္တဲ႔ ဆရာေတြကပါ ေမေမဆယ္တန္းကတည္းက ဆရာေတြ။ အဲသည္ေလာက္ ေမေမ႔အရိပ္ေတြနဲ႔ မကင္းတဲ႔ ေနရာမွာေတာင္ ေမေမက တြယ္တာ႔ကို စိတ္မခ်စြာနဲ႔ ထားခဲ႔တာပါ။ တြယ္တာကေတာ႔ ငါေတာ႔ လြတ္ၿပီ၊ ကၽြတ္ၿပီ ဆိုၿပီး ရင္ထဲမွာ က်ိတ္ဝမ္းသာရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႀကီး က်န္ရစ္ခဲ႔ပါတယ္။

အဲသည္ကတည္းက ေမေမနဲ႔ တြယ္တာရဲ႕ ေဝးကြာျခင္းဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ အဆံုးသတ္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးဆိုတာ ေမေမ သိနားလည္ခဲ႔သလိုမ်ိဳး တြယ္တာက ဘာျဖစ္လို႔ ႀကိဳမေတြးတတ္ခဲ႔တာလဲ။

ေဘာ္ဒါေဆာင္စည္းကမ္းေတြေအာက္မွာ က်ဥ္းက်ပ္စြာ မခံစားရဘဲ အေမ႔အိမ္မွာမွ မေပ်ာ္တဲ႔ တြယ္တာက ကိုးတန္းပိတ္လို႔ အိမ္ျပန္ရတာေတာင္ ေမေမနဲ႔ အတူတူ ရယ္ရယ္ေမာေမာ မေနခဲ႔ဘဲ ဆယ္တန္းစာေတြခ်ည္း ႀကိဳက်က္ေနခဲ႔တယ္။

သည္လိုနဲ႔ တြယ္တာဟာ ေမေမ႔ရင္ခြင္ကေန ေဝးသထက္ ေဝးရာကို ေရာက္ခဲ႔ေတာ႔တယ္။

ဆယ္တန္းေျဖၿပီးေတာ႔လည္း ေမေမက တြယ္တာကို ဆရာဝန္ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တယ္။ တြယ္တာကေတာ႔ တြယ္တာ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ခဲ႔တယ္။ ထမင္းမစား၊ ေရမေသာက္ဘဲ ဆႏၵျပတဲ႔ တြယ္တာ႔ အလိုကို ေမေမက လိုက္ေလ်ာရပါေတာ႔တယ္။ ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းတဲ႔ေန႔မွာ ငါေတာ႔ ဘာမဆို ငါ႔စိတ္တိုင္းက် ေနခြင္႔ လုပ္ခြင္႔ ရေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အသိေၾကာင္႔ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေပ်ာ္ေနတဲ႔၊ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈေတြ လြန္ကဲေနတဲ႔ တြယ္တာက ေမေမ႔မ်က္ရည္ေတြကို အၿပံဳးမပ်က္ လ်စ္လ ်ဴရႈႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။

ကမာၻေျမရဲ႕ ဆြဲအားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး တရိပ္ရိပ္ တက္သြားတဲ႔ ေလယာဥ္ႀကီးေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တြယ္တာ ၿပံဳးရယ္ေနခ်ိန္ ေမေမ ေလဆိပ္က အေဆာင္ေလးထဲမွာ မ်က္ရည္က်ရင္း လက္ျပက်န္ရစ္ခဲ႔ရမွာပါပဲ။  ဘာျဖစ္လို႔ ေမေမ႔ကို သနားရေကာင္းမွန္း တြယ္တာ မသိခဲ႔ရတာလဲ။

၅။

“ ေမေမ႔ကို ဖုန္းေလး မွန္မွန္ဆက္ပါ သမီးရယ္၊ ေမေမ႔ကို တစ္ပတ္တစ္ခါ မဆက္ခ်င္ရင္ေတာင္ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ႔ ဆက္ပါ။ အခုလို သံုးေလးပတ္ႀကီး ဖုန္းမဆက္ေတာ႔ ေမေမ စိတ္ပူလို႔ပါ ”

တစ္လတစ္ခါ ဖုန္းဆက္တာေတာင္ ဒီေလာက္ ဂ်ီရလားဆိုၿပီး တြယ္တာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ခံစားမိခဲ႔တယ္။

“ ေမေမကလည္း.. ဒီမွာ မအားဘူးေလ။ ေက်ာင္းကလည္း အခ်ိန္ျပည္႔တက္ရတယ္။ စာေတြကလည္း အမ်ားႀကီး။ စေန၊ တနဂၤေႏြေတြမွာလည္း အခ်ိန္ပိုင္းက လုပ္ရေသးတယ္။ အားရင္ အားသလိုဆက္မွာေပါ႔ ေမေမရဲ႕ ”

ကက္ကက္လန္ ရန္ေတြ႕တာ မဟုတ္သည္႔တိုင္ေအာင္ တြယ္တာ စကားေျပာတဲ႔ေလသံေတြထဲမွာ စိတ္မရွည္ျခင္းနဲ႔ စိတ္ပ်က္ျခင္းရဲ႕ အရိပ္အေငြ႕ေတြ ပါေနခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေမေမက အျပစ္တင္စကားတစ္ခြန္း မဆိုခဲ႔ဘူး။

“ အင္းပါ.. ေမေမက သမီးကို စိတ္မခ်လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သမီးကို စိတ္ခ်ပါတယ္။ ေမေမ႔ကြယ္ရာမွာဆိုေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ေမေမ စိတ္ပူမိတာပါ ”

ေမေမ႔ အသံေလး သိသိသာသာေဖ်ာ႔က်သြားေတာ႔မွ “ တစ္ပတ္တစ္ခါ မဟုတ္ေတာင္ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါေတာ႔ ဆက္ျဖစ္ေအာင္ဆက္မယ္ေနာ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔ ” လို႔ တြယ္တာ ေျပာခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း  ေမေမ႔ဆီကို တြယ္တာ ဖုန္းမွန္မွန္ မဆက္ခဲ႔ပါဘူး။

အဲသည္လိုနဲ႔ တြယ္တာတို႔ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ အင္တာနက္လိုင္းေတြ ရသြားေတာ႔ ေမေမက တြယ္တာနဲ႔ VZO ခဏခဏ ေျပာခ်င္ျပန္တယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေကာ္နက္ရွင္ေၾကာင္႔ ရုပ္ျမင္ရေတာ႔လည္း ရုပ္ကထစ္ေန၊ ေျပာျပန္ေတာ႔လည္း ေကာင္းေကာင္းမၾကားရတဲ႔ အေျခအေနကို တြယ္တာက စိတ္မရွည္ခဲ႔ဘူး။ ေမေမကေတာ႔ တြယ္တာ႔ကိုျမင္ရတာကိုပဲ စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး အင္တာနက္ကို ေက်းဇူးေတြ တင္ေနခ်ိန္ တြယ္တာကေတာ႔ ေကာ္နက္ရွင္ ဒီေလာက္ဆိုးတာေတာင္ အြန္လိုင္းခဏခဏ လာရပါ႔မလားဆိုၿပီး ေမေမ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ ရန္ေတြ႕တတ္ခဲ႔တယ္။ ခဏခဏ တြယ္တာ ရန္ေတြ႕လို႔လား မသိပါဘူး။ “ ေကာ္နက္ရွင္ကလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ႔ ေမေမတို႔ေတြ႕ရခ်ိန္နဲ႔ သမီးကုန္သြားတဲ႔အခ်ိန္ မကာမိပါဘူး။ သမီးအခ်ိန္ေလးေတြက တန္ဖိုးရွိတယ္။ သမီးေလး လုပ္စရာ ရွိတာလုပ္ေနာ္။ ေမေမ အြန္လိုင္းမလာေတာ႔ဘူး ” ဆိုၿပီး ေမေမ အြန္လိုင္း မလာခဲ႔ေတာ႔ဘူး။ အဲသည္အတြက္ တြယ္တာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္သက္သာရာရခဲ႔ဖူးပါေသးတယ္။ တြယ္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဆိုးသြမ္းခဲ႔သလဲေနာ္။

၆။

တြယ္တာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ႔ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေမေမ႔အိမ္ကို တစ္ေခါက္မျပန္ျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ ေမေမ႔ကို တြယ္တာ ပစ္ထားခဲ႔တယ္။ ေမေမက အလည္ျပန္လာဖို႔ ေခၚတိုင္း ေနာက္မွေနာ္လို႔ ေျပာခဲ႔မိတယ္။ တကယ္တမ္း ေက်ာင္းၿပီးေတာ႔လည္း တြယ္တာ မျပန္ခဲ႔ပါဘူး။

တြယ္တာ ဘြဲ႔ယူေတာ႔ ေမေမနဲ႔ေဖေဖ အလည္လာခဲ႔တယ္။ အဲသည္ ၁၀ရက္ေက်ာ္ေလးမွာလည္း ေမေမ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားခဲ႔တဲ႔ သမီးလိမၼာေလး တြယ္တာ မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။

ေမေမက မနက္တိုင္း တြယ္တာကို ထမင္းစားေစခ်င္တယ္။ ထမင္းေတြ ထခ်က္တယ္။ တြယ္တာက မနက္စာမစားဘဲ ျဖစ္သလိုေနတာ ၾကာၿပီ။ ဒီေတာ႔ မနက္စာကို ထမင္းစားမဝင္ေတာ႔ဘူး။ ေမေမကေတာ႔ လႈပ္စိ လႈပ္စိနဲ႔ တြယ္တာစားတာကို အားမရလို႔ ထင္တယ္။  “ မ်ားမ်ား စားပါ သမီးရဲ႕ ” ဆိုၿပီး ထမင္းေတြေရာ၊ ဟင္းေတြေရာ တြယ္တာ ပါးစပ္အျပည္႔ျဖစ္ေအာင္ လွမ္းလွမ္းခြံ႕တယ္။ “ ပါးစပ္ထဲ ျပည္႔လ ွ်ံေနေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ေမေမရဲ႕၊ စားပါ႔မယ္၊ စားလည္းစားေနပါတယ္ဆိုၿပီး ” တြယ္တာ ရန္ေတြ႕ေပမယ္႔ ေမေမကေတာ႔ စိတ္မဆိုးပါဘဲ ပါလာသမ ွ်ေတြ ထုတ္ေကၽြးတယ္။ ဟင္းေတြ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ခ်က္ေကၽြးတယ္။

အျပင္ေလ ွ်ာက္လည္ၾကေတာ႔လည္း ေမေမနဲ႔ တြယ္တာ ျပသနာတက္တာပဲ။ ေဖေဖကေတာ႔ ရွပ္အက်ီၤနဲ႔ ေဘာင္းဘီဝတ္တာမို႔ ကိစၥမရွိဘူး။ ေမေမကေတာ႔ ပါတိတ္လံုခ်ည္ေတြ ထည္လဲဝတ္တာမို႔ တြယ္တာ စိတ္အေႏွာင္႔ယွက္ျဖစ္ရတယ္။ “ လူၾကားထဲမွာ ထဘီႀကီးဝတ္ထားေတာ႔ ျမန္မာမွန္း လူသိတာေပါ႔ ” ဆိုေတာ႔ ေမေမက “ သမီးကလည္း ေမေမတို႔က ျမန္မာပဲေလ။ ျမန္မာမွန္း သိေတာ႔လည္း ဘာျဖစ္သလဲ သမီးရယ္။ ဒါ ေမေမတို႔ ရိုးရာဝတ္စံုပဲေလ။ ကိုယ္လူမ်ိဳးက ထဘီဝတ္တဲ႔ လူမ်ိဳးမို႔လို႔ ကိုယ္ထဘီဝတ္တယ္။ ဒါရွက္စရာမွ မဟုတ္ဘဲကြယ္ ” တဲ႔။ တြယ္တာေတာ႔ ေမေမ႔ကို ေျပာလို႔ကိုမႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔ ပံုစံမ်ိဳးလုပ္ျပၿပီး လက္ေျမွာက္အရံႈးေပးခဲ႔လိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေမေမနဲ႔ လည္ပတ္ခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ေပ်ာ္သင္႔သေလာက္ တြယ္တာ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔မိဘူး။ ဓါတ္ပံုေတြထဲမွာ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြမွာသာ အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနၿပီး တြယ္တာ မ်က္ႏွာေလးက မႈန္ကုပ္ကုပ္ ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္။

၇။

“ ေမေမ သိပ္ႏွေျမာတယ္ သမီးရယ္ .. ေမေမ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း မျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါဘဲ ေမေမ႔သမီးေလးက ၁၄ႏွစ္ သမီးေလးကေန အသက္၂၀အရြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ႀကီးျပင္းေရာက္ရွိသြားခဲ႔တယ္။ ဒီကာလေတြအတြင္းမွာ သမီးနဲ႔ ေမေမ အတူတူ ေနခဲ႔ရတဲ႔ ရက္ေပါင္း ၅၀ေတာင္ ရွိပါ႔မလား။ ငါ႔သမီးေလးနဲ႔ ခြဲခြာရတာဟာ သူ႔ေရွ႕ေရးအတြက္ဆိုၿပီး အၿမဲ ေျဖေတြး ေတြးခဲ႔ပါတယ္ သမီးရယ္။ ဒါေပမယ္႔ေလ ေမေမက သမီးကို သိပ္လည္းလြမ္းသလို၊ ေမေမ မျမင္လိုက္ရပါဘဲ လူလားေျမာက္သြားတဲ႔ သမီးေလးကို ေမေမ သိပ္ႏွေျမာတာပဲ ”

ေမေမျမန္မာျပည္ ျပန္မယ္႔ေန႔မွာ တြယ္တာ႔ကို ဖက္ၿပီး ေမေမငိုခဲ႔တယ္။ ေမေမငိုေနတာကို တယုတယ ႏွစ္သိမ္႔သင္႔တယ္လို႔ တြယ္တာ မသိတတ္ခဲ႔ဘူး။

“ ေမေမကလည္း မငိုနဲ႔ေလ။ တစ္ေန႔က် ေမေမ႔အိမ္ကို အၿပီးျပန္လာမွာေပါ႔။ ေနာင္လည္း ေမေမအခ်ိန္မေရြးလာလည္ေပါ႔ ”

ဝတ္ေက်တန္းေက်သာသာ ေခ်ာ႔ျမဴခဲ႔တဲ႔ တြယ္တာ႔စကားကို ေမေမက ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးနဲ႔ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ေပါ႔။ တစ္ကယ္႔တစ္ကယ္မွာေတာ႔ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ထပ္ၾကာသြားသည္႔တိုင္ေအာင္ ေမေမလည္း လာမလည္ျဖစ္ခဲ႔သလို တြယ္တာလည္း မျပန္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ တြယ္တာ ဘာလို႔မ်ား အဲသည္ေလာကထိ္ ေနစိမ္႔ခဲ႔ရတာပါလဲ။

၈။

ျပသနာဆိုတာ အေဖာ္အေပါင္းနဲ႔ လာတတ္တယ္ဆိုတဲ႔ စကားက သိပ္မွန္ပါတယ္။

တြယ္တာ အလုပ္တစ္ခုကေန တစ္ခုအေျပာင္း ေနထိုင္ခြင္႔ မက်လို႔ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾက ျဖစ္ေနခ်ိန္ ခ်စ္ရသူကလည္း ထားသြားခဲ႔တယ္။ တြယ္တာ႔မွာ ခံစားလိုက္ရတာ အလူးအလဲပါပဲ။ ေက်ာင္းမွာကတည္းက ခ်စ္ခဲ႔ရသူမို႔ သံေယာဇဥ္တြယ္ၿငိခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကလည္း ၾကာခဲ႔ၿပီ မဟုတ္လား။ သူနဲ႔ မခြဲႏိုင္တဲ႔ တြယ္တာက ျမန္မာျပည္ကိုေတာင္ အလည္တစ္ေခါက္ မျပန္ခဲ႔သူေလ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကံဆိုးမသြားေလရာ မိုးလိုက္လို႔ရြာတဲ႔အခါ တြယ္တာ႔မွာ ရႊဲရႊဲစိုခဲ႔ရပါတယ္။

ေမေမကေတာ႔ တြယ္တာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေနထိုင္ခြင္႔ မက်တာကိုပဲ “ သမီးေလး ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ဖန္လာၿပီ။ ေမေမေတာ႔ ဝမ္းသာတယ္။ ေက်ာင္းဆက္တက္ေပါ႔ ဆိုၿပီး ” အားေပးခဲ႔တယ္။ တြယ္တာကေတာ႔ ပိုလီၿပီးလို႔ ရတဲ႔ လခကေလးနဲ႔ တင္းတိမ္ေက်နပ္ၿပီး အလုပ္လုပ္၊ ေငြစုရင္း ကိုယ္ပိုင္ဘဝေလးတစ္ခုကို တည္ေထာင္ဖို႔ ႀကိဳစားခဲ႔သူ မဟုတ္လား။ ေမေမ႔ကို ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ထဲမွာ အေလးအနက္ မထားခဲ႔မိတဲ႔ တြယ္တာက ေမေမ႔ရဲ႕ အားေပးစကားေတြေၾကာင္႔ အားတုုံ႕အားနာ ခံစားမိခဲ႔ရတယ္။ ေမေမဟာ ငါ႔ကို သိပ္ခ်စ္ပါလားလို႔ သိျမင္လာခဲ႔ရသလို ကိုယ္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ အျပစ္ေတြအတြက္လည္း ေနာင္တေတြရစ ျပဳလာခဲ႔တယ္။ တြယ္တာ သိပ္ၿပီး မိုက္ခဲ႔တယ္မဟုတ္လား။

၉ ။

ေက်ာင္းသားေနထိုင္ခြင္႔ က်မလာခင္မွာ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ႔ ေနထိုင္ခြင္႔က ကုန္သြားခဲ႔ၿပီ။ တြယ္တာ မျဖစ္မေန ျမန္မာျပည္ ျပန္ရေတာ႔မယ္။ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ႏွစ္နီးပါး မျပန္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔အိမ္ကို ျပန္ရေတာ႔မယ္ဆိုေတာ႔ တြယ္တာ သိပ္ၿပီး ေလးတြဲ႕ဖင္႔ႏြဲ႕ေနခဲ႔တယ္။ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြ၊ အားနာမႈေတြ၊ အားငယ္မႈေတြက တြယ္တာ ရင္ထဲမွာ အျပည္႔အသိပ္။ အဆင္ေျပတုန္းက အိပ္မက္ေတာင္ ထည္႔မမက္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔အိမ္ကို ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာမွ ျပန္လည္ခိုဝင္မယ္႔ သမီးမိုက္ မဟုတ္လား။

“ သမီး.. ကိုယ္႔အိမ္ကို ျပန္လာတာ ဘာမွ ဂရုစိုက္စရာ မလိုဘူး။ ျပန္သာလာခဲ႔။ ဒါသမီးအိမ္ပဲေလ။ သမီးအိမ္ကို သမီးျပန္လာရမွာေပါ႔။ ေမေမတိုု႔က သမီးျပန္လာမွာမို႔ ေပ်ာ္ေနၾကတာ။ သမီး ေနလို႔ရသေလာက္သာေန။ ေမေမက သမီးႀကိဳက္တဲ႔ ဟင္းေတြ ေန႔တိုင္းခ်က္ေကၽြးမွာ။ သမီး ဘာမွ စိတ္မညစ္နဲ႔။ ဝမ္းမနည္းနဲ႔။ ေမေမတို႔က သမီးကို သိပ္ခ်စ္တာ ”

ေမေမ႔ရဲ႕ အားေပးစကားေတြကို ရင္ဝယ္ပိုက္ၿပီး တြယ္တာ အိမ္ျပန္ခဲ႔တယ္။ တြယ္တာ႔ကို ဆီးႀကိဳေပြ႕ဖက္တဲ႔ ေမေမ႔မ်က္ရည္ေတြက ကြဲအက္ေနတဲ႔ တြယ္တာ ႏွလံုးသားကို ျပန္လည္ရွင္သန္ေစခဲ႔ပါတယ္။

မိခင္ေမတၱာရဲ႕ ေအးျမမႈေတြကို တြယ္တာ တစ္ဖန္ ျပန္လည္ခံစားခဲ႔ရတယ္။ ဟိုးတုန္းက အမွတ္တမဲ႔ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ေမေမ႔ ေစတနာေလးေတြဟာ အခု တြယ္တာ ရင္ထဲကို ထဲထဲဝင္ဝင္ ခံစားေစတဲ႔ အရာေလးေတြခ်ည္း ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။

၁၀။

အိမ္ျပန္ေရာက္စမွာ မေနတတ္ မထိုင္တတ္နဲ႔ အသားမက်သလို ျဖစ္ခဲ႔ရေပမယ္႔  တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ တြယ္တာ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရတယ္။ ေမေမ႔ရင္ခြင္ရဲ႕ လံုျခံဳေႏြးေထြးမႈ၊ ေမေမ႔ ေမတၱာရဲ႕ ေအးျမမႈေတြကို တြယ္တာ တစ္ဝႀကီး ခံစားခြင္႔ရခဲ႔တယ္။ ေမေမနဲ႔ အတူရွိေနခ်ိန္ေလးေတြကို တန္ဖိုးထားတတ္ခဲ႔တယ္။ အေမဆုိတာက ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ မလုပ္တတ္ဘဲ အၿမဲတမ္း ကိုယ္႔ကို အရိပ္လိုၾကည္႔ၿပီး ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႔ ခ်စ္တတ္သူ မဟုတ္လား။

မနက္ခင္းေတြမွာ ေမေမနဲ႔အတူတူ ဘုရားရွိခိုးတယ္။ ေစ်းအတူတူသြားတယ္။ ေမေမ ခ်က္ျပဳတ္တဲ႔အခါ တြယ္တာက ေဘးကေန စကားထိုင္ေျပာတယ္။

“ သမီးက ဘာမွလည္း မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ မခ်က္ျပဳတ္တတ္ဘူးေနာ္ .. ”

ေမေမနဲ႔အတူတူ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ပထမဆံုး စဝင္တဲ႔ေန႔က တြယ္တာ ညည္းသလိုေျပာေတာ႔ ေမေမက ရယ္တယ္။

“ အဲတာ တကယ္ေတာ႔ ေမေမ႔အျပစ္ သမီးရဲ႕။ သမီးကို အပူေတြ ေလာင္မွာစိုးၿပီး မီးဖိုထဲ မဝင္ေစခဲ႔တာ မဟုတ္လား။ ေမေမ႔စိတ္ကူးက သမီး ဆယ္တန္းေျဖၿပီးရင္ သင္ေပးမယ္ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးေတာ႔လည္း သင္ခ်ိန္မွ မရွိခဲ႔တာ။ ေမေမ႔ေၾကာင္႔ပါ။ ”

“ တစ္ခါမွ မခ်က္ဖူးလို႔လား မသိဘူး။ သမီးေလး ခ်က္ရျပဳတ္ရမွာလည္း ဝါသနာ မပါဘူး ”

“ အင္းေပါ႔ သမီးရဲ႕။ ဒါေပမယ္႔ တတ္ထားသင္႔တယ္ေလ။ အခု ေမေမ ခ်က္တာ ျပဳတ္တာေတြ လိုက္ၾကည္႔။ ေနာက္ သမီး ဟိုျပန္ေရာက္ေတာ႔ စမ္းၿပီး ခ်က္ၾကည္႔ေပါ႔ေနာ႔ ”

ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း ေမေမ ခ်က္ျပဳတ္တဲ႔ အခ်ိန္တိုင္း ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းသင္ယူတာက နည္းနည္း၊ စကားေတြ ေျပာတာက မ်ားမ်ား။ ေမေမကလည္း တြယ္တာ ဘာေျပာေျပာ နားေထာင္လို႔ မဝခဲ႔။ တြယ္တာကလည္း ဘာတစ္ခုမွ ထိန္ခ်န္မထားဘဲ ေမေမ႔ကို အကုန္ဖြင္႔ေျပာျပခဲ႔တယ္။ ေမေမကလည္း ဘာတစ္ခုမွ အျပစ္မတင္ခဲ႔ရွာဘူး။ တြယ္႔တာကို နားလည္တယ္။ သနားတယ္တဲ႔။

ေအးခ်မ္းတဲ႔ ေမေမ႔ေမတၱာေရေတြကို တြယ္တာ ဝဝလင္လင္ႀကီး ေသာက္သံုးခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။

၁၁။

ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးမိၿပီး ေမေမ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ တြယ္တာ မ်က္ရည္ေတြ မဆည္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။

“ ေမေမ.. သမီး ဆိုးခဲ႔ပါတယ္။ မိုက္ခဲ႔ပါတယ္။ သမီး ေမေမ႔ကို ပစ္ထားခဲ႔တယ္။ ေမေမ သမီးကို စိတ္မဆိုးဘူးလားဟင္ ”

“ သမီးရယ္.. ေမေမက သမီးကို အၿမဲတမ္း နားလည္ေနပါတယ္ဆိုရင္ ေမေမ အပိုေျပာတယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔။ သမီးကို ေမေမ နားလည္တယ္။ သမီး ဘာေတြပဲ လုပ္ခဲ႔ လုပ္ခဲ႔ ေမေမ သမီးကို တစ္ခါမွ အျပစ္မယူခဲ႔ဖူးဘူး။ စိတ္လည္း မဆိုးခဲ႔ဖူးဘူး။ ေမေမ႔ရင္ထဲမွာ သမီးအတြက္ အခ်စ္ေတြပဲ ရွိတယ္။ သမီးက ဒီကမာၻမွာ ေမေမ အခ်စ္ရဆံုး၊ ေမေမ႔ေသြး၊ ေမေမ႔အသက္ပဲေလ။ ေမေမရဲ႕ အတြယ္အတာေလး။ သမီးေလး အခုလို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရခ်ိန္ေတြမွာ ေမေမ႔အနားေခၚထားလိုက္ႏိုင္ၿပီး သမီးေလး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားခြင္႔ ရေနတာကိုပဲ ေမေမ႔မွာ ေက်နပ္ေနတာပါ။ ေပ်ာ္ေနတာပါ သမီးေလးရယ္။ ”

ေမေမက တြယ္တာ႔ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္လိုက္ရင္း ေျပာတယ္။ ေမေမ႔ စကားေတြ ၾကားရတာ တြယ္တာ စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာေလ။

“ ေမေမ သမီး ေမေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ ေနာက္ဆို သမီး ေမေမ႔ကို ပစ္မထားေတာ႔ပါဘူးေနာ္။ ဆိုးလည္းမဆိုးေတာ႔ဘူးေနာ္။ သမီး ေမေမ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ သိလား။”

“ အင္းပါ သမီးေလးရယ္။ ေမေမလည္း သမီးေလးကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ မငိုေတာ႔နဲ႔ေနာ္ သမီး။ တိတ္ တိတ္။ အခု သမီးက ေမေမနဲ႔ အတူတူ ရွိေနၿပီပဲေလ။ ၿပီးေတာ႔ သမီးေလး ဟိုကိုျပန္ေရာက္သြားၿပီးရင္လည္း ေက်ာင္းပိတ္တိုင္းသာ ေမေမ႔ဆီ ျပန္လာခဲ႔။ ေမေမက သမီးစားခ်င္တာေတြ အကုန္ခ်က္ေကၽြးမယ္။ ေမေမတို႔ အတူတူ ခရီးေတြ ထြက္ၾကမယ္။ ေလ ွ်ာက္သြားၾကမယ္ေနာ္။ ”

မ်က္ရည္ေတြၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်ေနတာ မဟုတ္ေတာ႔တဲ႔တိုင္ မ်က္ရည္စေတြ ေဝ႕သီေနေသးတဲ႔ တြယ္တာ မ်က္ႏွာေလးကို ေမေမက ေမာ႔ယူၿပီး  ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စေလးေတြကို အသာအယာေလး သုတ္ေပးတယ္။

ေမေမ႔ကို မွီႏြဲ႕ထားရင္း၊ ေမေမ႔ကိုယ္ရနံ႕ေလးကို ရႈရိႈက္ရင္း တြယ္တာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ရႈရိႈက္ရမိေနၾက ေမေမ႔ ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးက မေျပာင္းလဲေသးမွန္း သတိထားမိလိုက္တယ္။ ေမေမ႔ကိုယ္ရနံ႔ေလးက သင္းၿမဲသင္းေနေပမယ္႔ ေမေမရုပ္ရည္ကေတာ႔….. ။

၁၂။

“ ေမေမ သိပ္ႏွေျမာတယ္ သမီးရယ္ .. ေမေမ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း မျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါဘဲ ေမေမ႔သမီးေလးက ၁၄ႏွစ္ သမီးေလးကေန အသက္၂၀အရြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ႀကီးျပင္းေရာက္ရွိသြားခဲ႔တယ္။ ဒီကာလေတြအတြင္းမွာ သမီးနဲ႔ ေမေမ အတူတူ ေနခဲ႔ရတဲ႔ ရက္ေပါင္း ၅၀ေတာင္ ရွိပါ႔မလား။ ငါ႔သမီးေလးနဲ႔ ခြဲခြာရတာဟာ သူ႔ေရွ႕ေရးအတြက္ဆိုၿပီး အၿမဲ ေျဖေတြး ေတြးခဲ႔ပါတယ္ သမီးရယ္။ ဒါေပမယ္႔ေလ ေမေမက သမီးကို သိပ္လည္းလြမ္းသလို၊ ေမေမ မျမင္လိုက္ရပါဘဲ လူလားေျမာက္သြားတဲ႔ သမီးေလးကို ေမေမ သိပ္ႏွေျမာတာပဲ ”

အဲသည္လိုမ်ိဳး ေမေမေျပာခဲ႔တုန္းက ေမေမဘယ္လိုခံစားေနခဲ႔ရမလဲ ဆိုတာကို တြယ္တာ နားလည္သြားခဲ႔တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ တြယ္တာလည္း တြယ္တာ မျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါဘဲ တျဖည္းျဖည္း အိုမင္းလာၿပီး ဇရာဆီ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္သြားခဲ႔ရတဲ႔ ေမေမ႔ကို သိပ္ႏွေျမာမိသြားလို႔ပါပဲ။

ေလးစားစြာျဖင္႔

ျမတ္ပန္းႏြယ္