သူငယ္ခ်င္း

“ သမီးငယ္ ထေတာ့ေလ၊ ဒီကေလးမ အအိပ္ကလည္း အရမ္းမက္တာပဲ၊ ဒီေန႔ ေက်ာင္းသြားရမယ့္ ပထမရက္ကို .. သမီးငယ္ ထစမ္း … သမီးငယ္ … သမီးငယ္ …. ထ .. ၆ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ … “

တကၠသိုလ္ တက္ရမယ့္ ပထမဦးဆံုး ရက္

ႏိႈးစက္နာရီထက္ ေကာင္းတဲ့ အေမ့ရဲ႕ တျဗစ္ေတာက္ေတာက္ အသံမွ မဆံုးေသးခင္ ..

“ ဟိတ္ေကာင္ ျမတ္ႏိုး … ျမတ္ႏိုး သြားမယ္ဟ၊ အခ်ိန္က မရွိေတာ့ဘူး .. “

အိမ္ေရွ႕မွ အသံၿပဲၿပဲနဲ႔ ငလိႈင့္အသံၾကားမွ ျမတ္ႏိုး အိပ္ယာမွ အလူးအလဲ ထၿပီး ..

“ ေအး .. ေအး .. ငလိႈင္၊ ငါ့ကို ခဏေစာင့္ ငါ ေရခ်ိဳးလိုက္အုန္းမယ္၊ ခဏပါပဲ … နင္ ခဏ ထိုင္ေစာင့္ေန (၁၅) မိနစ္ပဲေစာင့္ “

တဆက္တည္း အေမ့ကိုလည္း …

“ အေမ ဒီေကာင့္ကို ေကာ္ဖီ တိုက္လိုက္ပါ အေမရာ …”

ျမတ္ႏိုး တစ္ေယာက္ အခ်ိန္ (၁၅) မိနစ္အတြင္း ေရခ်ိဳး၊ အ၀တ္အစားလဲျခင္းကို ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲၿပီး အၿပီးအစီး လုပ္ေန တဲ့အခ်ိန္ .. အိမ္ေရွ႕မွ အေမနဲ႔ ငလိႈင္တို႔ရဲ႕ ျမတ္ႏိုးရဲ႕ ဂုဏ္မ်ားကို အတိုင္းအေဖာက္ညီညီ ေျပာေနတဲ့ အသံမ်ားကို လည္း ၾကားေနရတယ္ ။

အန္တီလည္း ႏိႈးေနတာ ၾကာပါၿပီ သားရယ္ .. မင့္ သူငယ္ခ်င္းကိုက အအိပ္မက္တာ .. ႏိႈးရင္လည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို မထဘူး .. မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ အအိပ္မက္တာ အန္တီျဖင့္ အျမင္ကပ္လြန္းလို႔ ..

ဟုတ္တယ္၊ အန္တီ ဒီေကာင္ အၿမဲ အဲ့လုိပဲ၊ တခုခုဆိုလည္း သူ႔ပဲ အၿမဲေစာင့္ေနရတာ၊ ဒီေန႔လည္း က်ေနာ္ မနက္က အိပ္ယာထတာ နည္းနည္းေနာက္က်သြားလုိ႔ ဒီေကာင္မ်ား ၿပီးေနမလားမွတ္တယ္ .. ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပဲ .. အေမနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း .. “ ဟိတ္ေကာင္ ျမတ္ႏိုး ျမန္ျမန္ကြ .. အခ်ိန္က ကပ္ေနၿပီ .. ဟိုမွာ လိႈင္မ်ိဳး ေဒါသူပုန္း ထေနအုန္းမယ္ …”

“ ေအးပါ .. ေအးပါ၊ ငါ ၿပီးၿပီ “ ေျပာရင္း ျမတ္ႏိုး မေန႔ညကတည္းက အသင့္ျပင္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ကေလး ဆြဲယူရင္း .. အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္ၿပီး အေမ အသင့္ျပင္ေပးထားတဲ့ မနက္စာ စားဖုိ႔ျပင္တုန္းပဲရွိေသးတယ္ …

“ ဟိတ္ေကာင္ မင္း .. မစားနဲ႔ေတာ့ ငါတို႔ ဖယ္ရီေနာက္က်ေနၿပီ ” သြားမယ္ေျပာၿပီး အေမ့ကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ျမတ္ႏိုး နဲ႔ ငလိႈင္တို႔ အိမ္ကေန အေျပးတပိုင္း ဖယ္ရီကားစီးရမယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စုရပ္ဆီကို ကေသာကေျမာနဲ႔ ေရာက္သြားၾကေရာ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ လိႈင္မ်ိဳးက အသင့္ေစာင့္ေနၿပီးျမတ္ႏိုးနဲ႔ ငလိႈင့္အတြက္ကို ေနရာဦးေပးထားလုိ႔ ျမတ္ႏိုးတုိ႔ အခန္႔သားပင္ ေနရာမွာ ၀င္ထိုင္ၿပီး …

“ ေစာရီးဟာ ဟိုေကာင္ ငလိႈင္ေပါ့ ငါ့ကို ေနာက္က်မွ လာေခၚတယ္ေလ “

ျမတ္ႏိုး အိပ္ယာထေနာက္က်တာကို မေျပာဘဲ ခ်န္ထားၿပီး ငလိႈင္ ေနာက္က်လုိ႔ ျမတ္ႏိုးတို႔ ေနာက္က်ရတယ္ဆို တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္တယ္ ။

ငလိႈင္ကေတာ့ ဘာမွမေျပာေပမယ့္ ဘု ၾကည့္ ၾကည့္လုိ႔ေနတယ္ေလ ။

“ ေအး .. မင္းတို႔ ၾကည့္လုပ္၊ ငါ ဒီမွာ ေနရာဦးေပးထားတာ သတ္ပြဲျဖစ္ေတာ့မယ္ “

လိႈင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ မေက်မနပ္နဲ႔ ျမတ္ႏိုးတုိ႔ကို တျဗစ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနေလရဲ႕ ….

ကားေပၚမွာ ျမတ္ႏိုး၊ ငလိႈင္နဲ႔ လိႈင္မ်ိဳးတို႔နဲ႔အတူ အျခားေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအျပင္ ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ တာ၀န္က်တဲ့ သင္ၾကားေရး ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားပါ အသီးသီး သတ္မွတ္ထားတဲ့ စုရပ္ေတြကတဆင့္ ေက်ာင္း ႀကိဳ/ပုိ႔ ဖယ္ရီကားကို ေစာင့္စီးၾကတယ္။ လူငယ္တို႔ သဘာ၀အရ ေပ်ာ္ရႊင္၊ စေနာက္ကာ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ၿပီး ေက်ာင္း ေတာ္ႀကီးဆီကို ဦးတည္လွ်က္ေပါ့။ လမ္းတ၀က္မွ တားၿပီး တက္လာေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားရွိလာတဲ့ အခါမ်ားနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ခဲ့ရင္လည္း ေနရာလပ္မရွိဘူးဆိုရင္ေတာင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဂါရ၀တရားကို ေရွ႕တန္းထားၿပီး ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားအတြက္ ေနရာမ်ားကို ဦးစားေပး ဖယ္ေပးၾကတာကလည္း ျမတ္ႏိုးတို႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ အမူ အက်င့္ေလးေပါ့ရွင္ ။

ဘ၀မွာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ တကၠသိုလ္ဆိုတဲ့ ေျမမွာေခ်ခ်ခြင့္ရတဲ့ ျမတ္ႏိုးတို႔ လူရြယ္ေလးေတြမုိ႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဆိုတဲ့ ဘ၀င္ေလ ေလးကလည္း ခပ္ဟပ္ဟပ္နဲ႔ေပါ့ ။ ငါတို႔ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါတို႔ လူႀကီးေတြ ျဖစ္ၾကၿပီဆိုတဲ့ အေတြးေလးေတြလည္း ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ရွိခဲ့ၾကတာေပါ့ေလ ။

ျမတ္ႏိုးတို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ေျခခ်ခြင့္ရတဲ့ ဒဂံုတကၠသိုလ္ဆိုတဲ့ မုဒ္ဦးအ၀င္ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးက ခန္႔ညားထယ္၀ါစြာနဲ႔ ႀကိဳဆိုလွ်က္ေပါ့။ မုဒ္ဦးအ၀င္ကို ဖယ္ရီကားေလး ျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ တကၠသိုလ္ရဲ႕ မိန္းလမ္းမႀကီး တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္စီမွာ အစီအရီစိုက္ထားတဲ့ မေလးရွား ပိေတာက္ပင္ေတြနဲ႔ ပုန္နရိပ္ပင္တန္းေတြ၊ လမ္းတ၀က္အေရာက္ လမ္းဆံု အ၀ိုင္းမွာ ေရပန္း တစ္ခု၊ အဲ့ကေနမွ ဆက္သြား မယ္ဆို တကၠသိုလ္ရဲ႕ ပံုေဆာင္၊ ဂုဏ္ေဆာင္ Conference Hall (တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခမ္းမႀကီး)က ခမ္းနားထည္၀ါစြာနဲ႔ျမတ္ႏိုးတို႔လို အသစ္ စက္စက္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ဆီးႀကိဳလွ်က္သားေပါ့ ။ ျမတ္ႏိုးတို႔ တေလွ်ာက္လံုး အျပင္ဘက္ကိုေငးေမာၾကည့္ရင္းနဲ႔ ျမတ္ႏိုးတို႔ စီးလာတဲ့ ေက်ာင္းဖယ္ရီကားေလးက သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကားရပ္နားကြင္းမွာ ရပ္နားၿပီး ျမတ္ႏိုး၊ ငလိႈင္နဲ႔ လိႈင္မ်ိဳး တို႔ (၃)ေယာက္သား ဖယ္ရီကား၀င္းနားက Canteen (ကန္တင္း)ကို ျဖတ္ၿပီး ေက်ာင္း စာသင္ေဆာင္မ်ား ရွိရာကို ဦးတည္ ေလွ်ာက္ေနစဥ္မွာပဲ …

“ ဟိတ္ေကာင္ ေတြ … ျမတ္ႏိုး၊ ငလိႈင္၊ လိႈင္မ်ိဳး …. ငါတို႔ ဒီမွာ … ငါတို႔ ဒီမွာ .. ”

ဇာဇာ နဲ႔ ေအာင္မ်ိဳး တို႔ရဲ႕ မရွက္မေၾကာက္ စိုးရြားလြန္းတဲ့ အသံၿပဲၿပဲမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုးတို႔ (၃) ေယာက္သား တင္မက အျခား ျဖတ္သြား ျဖတ္လာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြပါ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႕ျဖစ္ကုန္ၾကပါေလေရာ ရွင္ ။ ေအာ္ .ျမင္ပါၿပီ ကင္တန္းအေဆာင္မ်ားရဲ႕ တစ္ခုေသာဆိုင္အတြင္းမွာ စပ္ၿဖဲၿဖဲမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ထိုင္ေနၾကတဲ့ ဇာႀကီး(ဇာဇာ)နဲ႔ ေအာင္မ်ိဳး(မႈန္ႀကီး) ။

ျမတ္ႏိုး၊ လိႈင္မ်ိဳး၊ ငလိႈင္၊ ေအာင္မ်ိဳးနဲ႔ ဇာႀကီး

ျမတ္ႏိုးဘ၀မွာ ခ်စ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ ၊ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ ဘ၀ကို ျမတ္ႏိုးတို႔အားလံုး ျမတ္ႏိုးခံုမင္ၾကတယ္ေလ၊

“သူငယ္ခ်င္း” ဆိုတာ ဘ၀မွာ မရွိမျဖစ္ပါပဲ

o-o-o-o-o-o

ျမတ္ႏိုးတို႔ မႈန္ႀကီးတို႔ ရွိရာဆီသုိ႔ သြားၾကၿပီး၊ မနက္စာ စားေသာက္ၾကအၿပီးမွာေတာ့ အုပ္စုလိုက္ စာသင္ေဆာင္မ်ား ရွိရာဆီသို႔ ခ်ီတက္လာၾကပါေတာ့တယ္။ ျမတ္ႏိုးတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ယူထားၾကတဲ့ ေမဂ်ာဘာသာေတြက မတူညီ ၾကပါဘူး၊ ျမတ္ႏိုးက ျမန္မာစာ၊ လိႈင္မ်ိဳးက သမိုင္း၊ ဇာႀကီး၊ ငလိႈင္နဲ႔ မႈန္ႀကီးတို႔က ဥပေဒ စတဲ့ အထူးျပဳ ဘာသာ ရပ္ေတြကို ယူထားၾကတာပါ။ ျမတ္ႏိုးတို႔က ေ၀းသင္ဌာမွာ တက္ေရာက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြမုိ စာေမးပြဲေျဖခါနီး တစ္လေလာက္ အလိုမွာ ျမတ္ႏိုးတို႔လို႔ အေ၀းသင္ယူထားတဲ့ ေက်ာင္းသားတိုင္းက သက္ဆိုင္ရာ တကၠသိုလ္ ေတြမွာ အနီးကပ္ သင္ၾကားပုိ႔ခ်တဲ့ (၁၀) ရက္မွာ ေက်ာင္းတက္ရတာပါ။ အမ်ားစုက အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ လာေရာက္ ပညာသင္ၾကားေနၾကရသူေတြျဖစ္ၾကတယ္ေလ ။

ေက်ာင္းစတက္ရတဲ့ ပထမဦးဆံုးေန႔ကစၿပီးျမတ္ႏိုးကိုျမန္မာစာ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စာသင္ေဆာင္ကို အရင္လိုက္ပို႔ၿပီးမွ သူတို႔ ထမင္းစားလႊတ္ခ်ိန္မတိုင္ခင္ တစ္ခ်ိန္အလိုမွာ လာေခၚမယ့္အေၾကာင္း မွာသြားၿပီး ေနရာကိုလည္း ေနာက္ဆံုးတန္းရဲ႕ ေရွ႕အတန္း အခန္းတံခါးနဲ႔ ကပ္လ်က္ခံုတန္းရွည္ အစြန္ဆံုးမွာ ေနရာခ်ထားေပးၿပီး ထံုးစံ အတိုင္း ဆူညံပြက္ ေလာရိုက္ၿပီး သူတို႔ အေဆာင္ေတြဆီကို ခ်ီတက္သြားၾကေလရဲ႕ေလ ။ ဒါ ျမတ္ႏိုးတို႔ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ေက်ာင္းစတက္တဲ့ ေန႔ကတည္းကေန လုပ္လာခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာပါ ။

ဒီလိုနဲ႔ ျမတ္ႏိုးတို႔ ေက်ာင္းတက္လာတာလည္း ရက္အနည္းငယ္ ၾကာလာၾကၿပီမို႔ျမတ္ႏိုးလည္း ေမဂ်ာတူ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေလးေတြ ထပ္ရတာေပါ့။ ျမတ္ႏိုးတို႔ အဖြဲ႔ကိုလည္း မွတ္မိသူေတြ ရွိလာလုိ႔ေပါ့ရွင္။

ထံုးစံအတိုင္း ဒီေန႔လည္း က်န္ေန႔မ်ားလိုပဲ ျမတ္ႏိုးကို အရင္ စာသင္ခန္းထဲ ပို႔ၿပီး သူတို႔ ေန႔ခင္း ထမင္းစားခ်ိန္ လာေခၚမယ့္အေၾကာင္းမွာၿပီး ထြက္သြားၾကေလရဲ႕။ ေက်ာင္းဆရာကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ အလွဴေငြကို အတန္း ေခါင္းေဆာင္ ေက်ာင္းသားက အခန္းအတြင္း လိုက္ေကာက္ယူေနတဲ့အခ်ိန္ျမတ္ႏိုးလည္း ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ အတြက္ အလွဴေငြထည့္ဖုိ႔ လြယ္အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံကိုထုတ္ဖုိ႔ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လြယ္အိတ္ထဲကို လက္ႏွိက္ လိုက္ေပမယ့္ျမတ္ႏိုးရဲ႕ ပိုက္ဆံ အိတ္ကို မစမ္းမိတာနဲ႔ လြယ္အိတ္ကို စားပြဲေပၚတင္ၿပီး လြယ္အိတ္ထဲက ရွိသမွ်ကို စားပြဲေပၚကို ထုတ္လိုက္ေပမယ့္ျမတ္ႏိုးရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္က ထြက္မလာတဲ့အခါမွာ ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားၿပီး ရင္ထဲမွာလည္း စူးခနဲပူသြားရၿပီး ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ နဲ႔ မ်က္ရည္က အလိုလို ၀ဲတက္လာၿပီး ျမတ္ႏိုးတစ္ေယာက္ ဂနာမၿငိမ္နဲ႔ “ ငါ့ ပိုက္ဆံ အိတ္၊ ငါ့ ပိုက္ဆံအိတ္ မရွိေတာ့ဘူး … ”ေျပာၿပီး ငိုခ်ပါ ေလေရာ။ အခန္းထဲက အျခား အတန္းေဖာ္မ်ားကလည္း ျမတ္ႏိုးကို စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားဖုိ႔၊ ေနာက္ေန႔မွ ထည့္လည္း ရေၾကာင္း စတဲ့ေျပရာေျပေၾကာင္း အားေပးႏွစ္သိမ့္စကားေတြ ေျပာေပးၾကေပမယ့္ျမတ္ႏိုးရင္ထဲက အပူလံုးႀကီးက မက်ႏိုင္ပါဘူး။ ျမတ္ႏိုးလည္း စာသင္လုိ႔မရတာနဲ႔ လြယ္အိတ္ကေလးဆြဲၿပီး အခန္းေရွ႕က ေကာ္ရီတာ(စာသင္ခန္းမေရွ႕က လူသြားေလွ်ာက္လမ္း) ေဒါင့္ေလးမွာ ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး တရံႈ႕ရံ႔ႈနဲ႔ ထိုင္ငို ေနမိပါရဲ႕ေလ။ ရင္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ ေပ်ာက္တဲ့ ေသာက အပူေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ရွက္ရ ေကာင္းမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး ။

ျမတ္ႏိုး ငိုေနခ်ိန္မွာပဲ မႈန္ႀကီး နဲ႔ ငလိႈင္ ေရာက္လာၿပီး

“ ဟိတ္ေကာင္ ျမတ္ႏိုး မင္းဘာလုိ႔ ဒီမွာ ထိုင္ငိုေနတာလဲ? နင္ မရွက္ဘူးလား ၾကည့္စမ္း နင့္ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လုပ္သြားၾကတာ .. “

“ ငါ့ ပိုက္ဆံအိတ္ မရွိေတာ့ဘူး … “

ေျပာရင္း ျမတ္ႏိုး ဆက္ငိုေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ဟို ႏွစ္ေကာင္ ထရီ ၾကပါေလေရာ …

“ နင္တို႔က ဘာလုိ႔ ရီတာလဲ … “

“ ငေပါမေလး .. နင့္ကို သေဘာက်လုိ႔ေပါ့ဟ .. “

ငလိႈင္ေျပာရင္း .. “ မႈန္ႀကီး မင္း ထုတ္ေပးလိုက္ပါကြာ .. ဟိုမွာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး မ်က္ရည္ေတြ ကုန္ေတာ့မယ္ ငိုေနတာ ..”

ငလိႈင့္ စကားေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး ငိုေနရာမွ ထရပ္ၿပီး… “ဘာ .. “ “ နင္တုိ႔ ယူသြားတာလား ” ေျပာရင္း မႈန္ႀကီးနဲ႔ ငလိႈင္ ကို မေက်မနပ္အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေတာ့မွ ..ငလိႈင္က …

ျမတ္ႏိုး .. နင္ကလည္းဟာ ငါတို႔က နင္ သိတယ္ ထင္တာ၊ မနက္က ကင္တင္းမွာ ငါတုိ႔ မုန္႔စားေနတုန္း ဟိုေကာင္ မႈန္ႀကီး နင့္လြယ္အိတ္ကို ေတာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္ ယူထားလိုက္တာေလ .. နင္ မသိလိုက္ဘူးလား .. ငါတုိ႔က နင္သိလုိ႔ ဒီအတိုင္းေနတယ္ ထင္ေနတာ၊ အခု နင့္အေဆာင္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က “ အကိုတို႔ သူငယ္ခ်င္း ေကာ္ရီတာမွာ ထိုင္ငိုေနတယ္” ေျပာလုိ႔ ငါနဲ႔ မႈန္ႀကီး နင့္ကို လာၾကည့္တာ ။

ျမတ္ႏိုးမွာ ေဒါသထြက္လြန္းလုိ႔ “ နင္တို႔ .. နင္တုိ႔ “ ကလြဲၿပီး သူတို႔ကို ျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ရပါဘူး။ ထမင္းစားခ်ိန္ ကင္တင္း မွာ အားလံုးဆံုတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း က်န္တဲ့သူေတြရဲ႕ ၀ိုင္းဟားျခင္းကို ျမတ္ႏိုး တစ္ေယာက္ ခံခဲ့ရေသး တယ္ေလ။ တခါတုန္းကလည္း ေက်ာင္းကင္တင္းမွာ ျမတ္ႏိုးတို႔ အုပ္စုထိုင္ေနက် စားေသာက္ဆိုင္မွာလည္း မႈန္ႀကီးက နင္တို႔ ႀကိဳက္တာစားၾကေနာ္ .. ဒကာခံမယ့္သူရွိတယ္ဆိုလုိ႔ ျမတ္ႏိုးအပါအ၀င္ အားလံုးက စားေသာက္ ၾကတာေပါ့၊ ျပန္မယ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ က်သင့္ေငြကို ရွင္းတဲ့အခါ ျမတ္ႏိုး ပိုက္ဆံအိတ္ကို ျမတ္ႏိုး မသိေအာင္ ယူထားၿပီး ရွင္းသြားၾကၿပီး ေနာက္မွ ျမတ္ႏိုး သိလိုက္ရတာမ်ိဳး ေတြလည္း ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ျမတ္ႏိုးတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးထဲ ေနရာအနံ႔ ေလွ်ာက္သြားရင္း အနီးကပ္ (၁၀)ရက္မွာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား မ်ားဆိုတဲ့ ဘ၀ကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံယူလွ်က္ေပါ့ ။

အတန္းခ်ိန္ျပင္ပ အားလပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြအုပ္စုလိုက္ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္သြား၊ ေနာက္ေျပာင္ရင္းနဲ႔ျဖဴစင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းဘ၀ကိုျမတ္ႏိုးတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ျဖတ္သန္းၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မခံႏိုင္ေအာင္ စေနာက္က်ေပမယ့္လည္း စိတ္မဆိုးႏိုင္ၾကဘဲ ၿပံဳးေပ်ာ္လုိ႔ မဆံုးခဲ့ၾကဘူးေလ ။ တခါ တေလ ေက်ာင္းဖယ္ရီ မစီးတဲ့ရက္ေတြဆို ဒဂံု တကၠသိုလ္ထဲကေန ေျပးဆြဲတဲ့ လိုင္းကားမ်ားကို စီးရတဲ့အခါမ်ိဳး ဆုိလည္း ပိုက္ဆံ ရွင္းေစခ်င္တဲ့ သူကို ျမတ္ႏိုးတို႔က ေနာက္ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး လိုင္းကားေပၚ အေျပးအလႊား လုတက္ၾကၿပီး “ ေနာက္ဆံုးက တက္တဲ့သူ ပိုက္ဆံရွင္းရမွာေနာ္ ” ေလးမ်ိဳး ေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဆိုတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ဘ၀ေလးေတြကို ဖန္တီးခဲ့ၾကတယ္ ။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ေလးက သိပ္ခင္တြယ္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္၊ ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကိုေျပာေၾကးဆို ျမတ္ႏိုးတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတူရွိခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္တက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြပါပဲ ။

o-o-o-o-o-o

ဒီလိုနဲ႔ ျမတ္ႏိုးတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းၿပီးၾကလုိ႔ အသီးသီး ဘ၀ရဲ႕လမ္းေပၚမွာ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ေလွ်ာက္ၾကရင္းနဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေနရာေဒသေတြလည္း ကြာေ၀းခဲ့ၾကရတဲ့ သူေတြလည္း ရွိခဲ့သလို တစ္ေနရာတည္းမွာ တူတူေနၾကေပမယ့္လည္း ကိုယ္စီအလုပ္ေတြေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး ။ ျမတ္ႏိုးနဲ႔ ေအာင္မ်ိဳး(မႈန္ႀကီး)သာ ရန္ကုန္ က်န္ခဲ့ၾကၿပီး က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔က မေတြ႕ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ေ၀းကြာေနသြားခဲ့ရတယ္ ။

ျမတ္ႏိုး ရံုးပိတ္ရက္မွာ အိမ္ကို မံႈႀကီးလာလည္တဲ့အခါ ျမတ္ႏိုး ခ်စ္ရတဲ့ ဇာႀကီးနဲ႔ ငလိႈင္ တို႔ အတူပါလာခဲ့တယ္။ ျမတ္ႏိုး အရမ္းအံ့ၾသသြားသလို အရမ္းလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္။ လိႈင္မ်ိဳးက အလုပ္တာ၀န္နဲ႔ နယ္ေရာက္ေနသူ ဆိုေတာ့ ျမတ္ႏိုးတို႔ေတြ ဖုန္းဆက္ၿပီး “ ငါတို႔ စံုမိေနတယ္ကြာ၊ လိႈင္မ်ိဳး မင္းကို ငါတို႔ အားလံုးအရမ္းသတိရတယ္၊ မင္းသာရွိရင္ ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုၿပီကြ ” ေျပာရင္း လိႈင္မ်ိဳးနဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းဖုန္းေျပာၾကတယ္ ။  အဲ့ဒီေန႔က ျမတ္ႏိုးတို႔ အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ဆံုတဲ့ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ စားေသာက္ပြဲေလးလုပ္ရင္း ျမတ္ႏိုးတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းသားဘ၀ေလးကို ျမတ္ႏိုးခံုမင္စြာနဲ႔ အလုအယက္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုေနၾကတာ တစ္ေနသာ ကုန္သြားခဲ့ရတယ္ ျမတ္ႏိုးတို႔ ေမာပမ္းရမွန္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္သြားခဲ့မွန္း မသိခဲ့ရဘူး ။

ျမတ္ႏိုးတို႔ ေက်ာင္းၿပီးလုိ႔ ႏွစ္ေတြၾကာၿပီးမွ သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ဆံုျဖစ္ၾကတဲ့ ေန႔ကေလးက ဟိုးအရင္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတဲ့  ရက္ေတြဆီကို ျပန္ၿပီးေရာက္သြားသလို ခံစားခဲ့ရတယ္ ။

ျမတ္ႏိုးအတြက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေလ ခိုင္ခံ့လြန္းတဲ့ သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းေလးပါပဲ၊ ျမတ္ႏိုးတို႔ ေ၀းကြာေန ေကာင္း ေ၀ကြာေနႏိုင္ ပါရဲ႕၊ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေကာင္း ျပတ္ေနႏိုင္ပါရဲ႕၊ ေန႔တိုင္း သတိရေကာင္း ရခ်င္မွ ရႏိုင္ပါရဲ႕ ....

ဒါေပမယ့္ ျမတ္ႏိုးတို႔ မွီခိုဖုိ႔ လိုအပ္လာတဲ့ အခါ သူ႔ပုခံုးတစ္ဖက္ကို အၿမဲ အသင့္ရွိေပးသူ ..

ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္မွာလည္း ကိုယ္နဲ႔ တစ္သားတည္းၿပံဳးေပးႏိုင္သူ ..

ငိုေနခ်ိန္မွာလည္း ကိုယ္နဲ႔တစ္သားတည္း ေၾကကြဲေနတဲ့သူ .....

ဒါဟာ သူငယ္ခ်င္း ပါပဲ ။

ေမတၱာျဖင့္

ထရီဆာ (Teresa)

December 06, 2012. (3း45 PM)