ထူးခတ္ခံထားရတဲ႔ သိဂၤါရေလေၿပ

 

ေခ်ာင္းၿခားအိပ္မက္ဆိုတာ ရင္ေဝးႀကယ္တစ္စင္းရဲ႕ စ်ာပန


တေငြ႕ေငြ႕စြဲေလာင္ေနတဲ႔ ေဝးကြာၿခင္းမွာ ေနေရာင္ကိုလက္ထိုးအန္သလို

အလြမ္းေတြ ဖြာရာထစ္ခ်ဳန္း ၿမံဳ အ ေနတဲ႔အသံဟာ ရင္တစ္ဆံုးစိုက္ဝင္ခဲ႔တယ္


က်ပ္ခိုးစြဲေနတဲ႔ အထီးက်န္မႈမွာ ေသြးဆာေနတဲ႔ ဓားတစ္စင္းလို တၿမိၿမိၿမခဲ႔ရ


မနက္ခင္းေတြ မႈန္ရီေဖ်ာ႔ရွသြားတိုင္း ရင္တစ္အံုလံုး ေၿမ႕ေၿမ႕ေႀကခဲ႔ရေပါ႔


ေႀကကြဲေရာင္ၿမစ္ေတြ အထပ္ထပ္ ၿဖတ္စီးဆင္းသြားတဲ႔ ရင္ရိုးေဟာက္ပက္ႀကီးပါ


ဘယ္ေတာ႔မွ မလင္းႏိူင္ေတာ႔မယ္႔ အႏူပညာကို ႏွလံုးအိမ္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ႔မိတယ္


အရိုင္းဆန္တဲ႔ ေတာပန္းကေလး အထိတ္တလန္႔ထပြင္႔သလိုမ်ိဳး


ဘယ္လိုေမွာ္ဝင္မႈမ်ိဳးကမွ တခမ္းတနား ေငြ႕ရည္မဖြဲ႕ႏိူင္ေတာ႔ဘူး


အမိုက္တရားေတြ ေဝေဝဆာဆာဖူးပြင္႔ခဲ႔တဲ႔ လမ္းအိုအိုႀကီးထဲ


ခ်စ္သူရဲ႕ ေၿခခ်င္းသံလြင္လြင္ကေလးဟာ နွင္းဆြတ္ထားတဲ႔ ခ်ိဳလေရာင္လို


နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ စိတၱဇနဲ႔ ငါ႔ ညေတြကို ဆြတ္ပ်ံ႕ႀကည္ေမြ႕ဖြယ္ လင္းေဝေစခဲ႔တယ္


ဒုကၡေရာင္မီးစုန္းေတြ အစြယ္ေပါက္လာသလို ၿမင္ကြင္းထဲ ဟက္တက္ခြဲဝင္လာသမွ်ဟာ


အဆန္းတႀကယ္နဲ႔ နက္နက္က်င္က်င္ သူစိမ္းဆန္လြန္းခဲ႔


ခါးခ်ိဳးခံလိုက္ရတဲ႔ တံတားတစ္စင္း ဘယ္လိုအလင္းနဲ႔ ဆက္ ေက်ာခင္းေပးရမလဲ


ငါတစ္ကယ္႔ကို တုန္လႈပ္ ထိခတ္စြာ ေမးခဲ႔ခ်င္ပါရဲ႕ အရွင္


လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားတဲ႔လက္သည္းကို အစဆြဲထုတ္လိုက္မိသလို


ထစ္ခ်ဳန္းေမာင္းဝင္လာတဲ႔ အသံမွာ စိတ္အနာတရလည္း မြစာက်ဲသြားၿပီ


ဘယ္လို အတိႆရနဲ႔ နိဒါန္းကို ေမာ္ကြန္းထိုးလိုက္ရမလဲ


ၿမိဳ႕ေဟာင္းကေလးရဲ႕ အေဝးကေခၚသံေတြေအာက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသပြဲဝင္ေနရတုန္း


ငါဆြဲကိုင္လိုက္တဲ႔ စာနာတရားဟာ ငါ႔စိတ္ကို အၿပီးတိုင္ ႏူတ္ယူသြားခဲ႔တယ္။



ညီလင္းႏိူင္