ပ်ဴေခတ္မွ အခ်စ္ပိုးထည္
ဓာတ္ပုံ Sasori jpမ်ိဳးႏြယ္စုတစ္စုရဲ႕ ဒုတိယသားတစ္ေယာက္သည္ တစ္ၿခားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြကိုစိတ္၀င္စား ေနတတ္တာ ကိုက ကၽြန္မ သိပ္နွစ္သက္ခဲ႕ရသူ ၿဖစ္ေစနိုင္ခဲ႕ၿခင္းၿဖစ္သည္။
အဲဒီေန႕ရက္ကသာ မမလင္းေခၚရာ ကၽြန္မ မလိုက္ၿဖစ္ခဲ႕လွ်င္ အဲဒီအခ်ိန္ကသာ ပိုးထည္ဆိုင္ကေလးကို မသြားၿဖစ္ခဲ႕လွ်င္ ဒီေစာင္႕ေမွ်ာ္ေနခဲ႕ရတဲ႕ ဇာတ္လမ္းကေလးလည္း ၿဖစ္တည္လာခဲ႕မွာ မပာုတ္ပါဘူး။
" မေလးေရ ဒီေန႕ေတာ႕မမကို အဆင္ေလးလိုက္ေရြးေပးၿဖစ္ေအာင္ ေရြးေပးမွၿဖစ္မယ္ " ဆိုေသာစကားတခြန္းေႀကာင္႕သာ ကၽြန္မ လိုက္လာခဲ႕ရၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဆိုင္အတြင္းတြင္ ညီအမနွစ္ေယာက္ ခါတိုင္းလိုပင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေရြးေနၾကအတိုင္း ေရြးေနၾကရင္း ကၽြန္မလက္ထဲကိုင္ထားေသာ ပိုးထည္စေလး လြတ္က်သြားမတတ္ၿဖစ္ခဲ႕ရေသာ ( စကားသံ ) " ပ်ဴေခတ္မွာ ပ်ဴေတြပာာ ပိုးအစစ္ေတြကို ပါဏာတိပါတာကံ သိကၡာပုဒ္နဲ႔ ၿငိစြန္းတာေၾကာင္႔ မ၀တ္ခဲ႕ႀကဘူးဆိုသတဲ႕…..
" ရင္ထဲသို႕ တိုးတိတ္ညင္သာစြာ စီးဆင္းေစခဲ႕ေသာအသံက နားအိမ္ထဲ စူးစူးနစ္နစ္ ၀င္ေရာက္လာခဲ႕သည္။
သူနွင္႕အတူပါလာေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို ေၿပာေသာစကားၿဖစ္ေပမယ္႕ ကၽြန္မ နွလံုးခုန္ၿခင္းကို ရပ္တန္႕ေစနိုင္ေသာ အသည္းရင္လွိဳင္းခတ္သံ ။
ကၽြန္မကလည္း မမကိုေၿပာသလိုလိုနွင္႕ က်လက္ထဲက ပိုးၿပာနုအစကေလးကိုႀကည္႕ရင္း "
အၿပာေရာင္ပာာလည္း ပ်ဴေခတ္အမ်ိဳးသမီးေတြ အ၀တ္မ်ား ေရပန္းစားခဲ႕တဲ႕ အေရာင္ပဲေလ" ပာုဆိုလိုက္သည္႕အခါ ဆံုလိုက္ႀကရသည္႕ မ်က္၀န္းနွစ္စံုႀကား ၿဖာခနဲလက္သြားသည္႕ ေငြႀကယ္ပြင္႕ေလးမ်ားစြာ မ်ားစြာပါပဲ။
ဖတ္ခဲ႕ဖူးသည္႕ ကဗ်ာအပိုင္းအစကေလးကိုလည္း သတိတရၿဖစ္မိသည္။ ဒါပာာ ရထားနွစ္စင္း မေတာ္တဆတိုက္မိတာ မပာုတ္ရပါဘူး။
မဆံုးနိုင္တဲ႕ေလထုထဲဆံုႀကတဲ႕ ငွက္နွစ္ေကာင္ပါ။ အဲဒီေန႕ကက်မ၀တ္ဆင္ထားခဲ႕သည္က မမလင္းပာားခါးကအၿပန္ ၀ယ္လာေပးထားေသာ ရိုးရာအဆင္ ခ်ည္ထည္ေလးမို႕ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ကြယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ရံဖန္ရံခါ ညေတြမွာ အဲဒီစကားေလးနဲ႕ အသံပိုင္ရွင္ကို သတိတရ ၿဖစ္ခဲ႕ရသည္က ရက္ေပါင္းမ်ားစြာပင္။ ဆရာတေယာက္၀ယ္ယူသြားသည္ပာု ဆိုေသာ စစ္ကိုင္းလမ္းရဲ႕ ပန္းခ်ီပံုကို ဓါတ္ပံုေလးမ်ားရလိုရၿငား ရွာေဖြရင္း စာႀကည္႕တိုက္ဖက္ ခဏခဏေရာက္ၿဖစ္ေနသည္႕ ကာလမ်ားစြာထဲကတစ္ရက္မွာေပါ႕ ။
အဲဒီေန႕က မွတ္မွတ္ရရ အၿဖဴေရာင္ပိုးထည္ရင္ဖံုးေလး ၀တ္မိရက္သား။ ေက်ာင္း၀င္းႀကီးထဲက လူးလြန္႕ၿပန္႕က်ဲေနေသာ စကားၿဖဴပြင္႕ကေလးေတြ ေတြ႕မိရင္လည္း အၿမဲတမ္း နွစ္သက္စြာေကာက္ယူၿပီး တစ္ပြင္႕ကိုရင္မွာထိုး တစ္ပြင္႕ကိုဆံႏြယ္ရွည္ေတြႀကားထဲ ဒီအတိုင္းပန္၊ တစ္ပြင္႕ကိုအိတ္ထဲထည္႕သည္႕ အက်င္႕ကလည္းရွိခဲ႕ၿပန္သည္မို႕ စကားပင္ေအာက္ ေရာက္လွ်င္ ေတာ္ရံုနွင္႔ မၿပန္နိုင္ၿခင္းကပင္ သူနွင္႕ကၽြန္မကို ဆံုစည္းေစခဲ႕ႀကသည္။
အဲဒီေန႕က စကားပင္ေအာက္မွာ ကၽြန္မတို႕နွစ္ေယာက္ အံ႕ႀသစူးနစ္တဲ႕အႀကည္႕မ်ားစြာ နွင္႕အတူ အၿပန္အလွန္မိတ္ဆက္ႀကရင္း ရိုးသားပြင္႕လင္းစြာ ပာန္မေဆာင္နိုင္ခဲ႕ႀကပဲ နွစ္အႀကာႀကီး ရင္းနွီးခင္မင္ခဲ႕သူမ်ားလို စကားေတြအမ်ားႀကီးေၿပာၿဖစ္ခဲ႕ႀကသည္။
ကၽြန္မလြယ္ထားေသာ ႏြားသာေရနွင္လုပ္ထားေသာ ေမေမ႔ လက္ေဆာင္အိတ္ကေလးကို ႀကည္႕ၿပီး
“မေလးက နဂါးမင္း သားေရအိတ္လည္း ႀကိဳက္သလား…"
ပာုသူ႕အေမးအဆံုးမွာပင္ ကၽြန္မကလည္း
" နဂါးမင္းသာ မပါခဲ႕ရင္ ပ်ဴၿမိဳ႕ရာလည္း ဘယ္တည္လို႕ၿပီးခဲ႕ပါ႕မလဲရွင္"
ပာုၿပန္အေၿပာမွာ သူပာက္ပာက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာခဲ႕သည္။ သူ႕ ရယ္သံလြင္လြင္နွင္႕ ပံုရိပ္ကေလး
ကၽြန္မ ဒီတစ္သက္ ေမ႕ရက္ႏုိင္စရာမရွိေတာ႔ၿပီ။
ေရွးက်ေသာ ရာဇ၀င္ေတြမွာ ယဥ္ေက်းမွဳဓေလ႕မ်ားကို တင္စားေၿပာဆိုၿခင္းက ထူးၿခားေသာ အေလ႕အထၿဖစ္ခဲ႕ႀကသည္ပဲေလ။ ၿမန္မာ႕သမိုင္းသည္ ယံုတမ္းပံုၿပင္မ်ားနွင္႕ ၿပည္႕နွက္ေနေသာေႀကာင္႕ ယုတၱိမတန္ပာု စဥ္းစားမိႀက ေၿပာဆိုမိႀကမည္ၿဖစ္ေသာ္လည္း ပ်ဴၿမိဳ႕ၿဖစ္ခဲ႕ေသာ သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ကြက္ လ်ာၿခင္းအေႀကာင္း ဖတ္ခဲ႕ဖူးသည္က သဘာ၀အလြန္က်ခဲ႕ႀကသည္။
သူကလည္း ထိုအဆိုကိုေထာက္ခံၿပီး စကားေတြ ဆက္ေၿပာၿဖစ္ခဲ႕ႀကသည္။ သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ရာကိုတိုင္းတာေနသည္႕နဂါးသည္ ဂဠဳန္နွင္႕ သံုးႀကိမ္ေတြ႕ၿပီး သံုးခါတြန္႕မိသည္႔ အတြက္ သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ရိုးသည္ စက္၀ိုင္းသ႑န္မ၀ိုင္းေတာ႕ပဲ အတြန္႕သံုးခုပါေနသည္ပာု ရာဇ၀င္ေတြကဆိုခဲ႕ႀကသည္။ ၿမိဳ႕ကြက္ကို လ်ာထားရာတြင္ ဗပာိုခ်က္မေနရာမွာ စက္တိုင္အၿဖစ္ သီႀကားမင္းက ရပ္ေပးသည္ဆိုၿခင္းမွာ သကၤန္းသားကို စက္တိုင္အၿဖစ္ သံုးသည္ပာုဆိုၿခင္းေလ။ ႏြားသားေရကို ႀကိဳးအၿဖစ္က်စ္ၿပီး ရွည္ေအာင္ဆက္ၿပီး ေတာ႕ နဂါးမင္းပာုတင္စားေၿပာခဲ႕တာပဲ။
အင္းပာုရည္ညႊန္းခဲ႕ေသာ ဂဠဳန္မင္းဆိုသည္မွာလည္း ေရ၀င္ေနေသာ အင္းႀကီးကို ၿမိဳ႕ကြက္ထဲ သြင္းရန္အဆင္မေၿပသည္႕အခါ ၿမိဳ႕ရာတိုင္းေနေသာ ႀကိဳးကို ေနာက္ဆုတ္ၿပီးတိုင္းသည္ကို နဂါးက ကိုယ္ကိုတြန္႕သည္ပာု တင္စားခဲ႕ႀကၿခင္းၿဖစ္သည္ေလ။ တင္လည္းတင္စားတတ္ႀကပါေပ႕။
အင္းပာုရည္ညႊန္းခဲ႕ေသာ ဂဠဳန္မင္းဆိုသည္မွာလည္း ေရ၀င္ေနေသာ အင္းႀကီးကို ၿမိဳ႕ကြက္ထဲ သြင္းရန္အဆင္မေၿပသည္႕အခါ ၿမိဳ႕ရာတိုင္းေနေသာ ႀကိဳးကို ေနာက္ဆုတ္ၿပီးတိုင္းသည္ကို နဂါးက ကိုယ္ကိုတြန္႕သည္ပာု တင္စားခဲ႕ႀကၿခင္းၿဖစ္သည္ေလ။ တင္လည္းတင္စားတတ္ႀကပါေပ႕။
အဲဒီေန႕က ကၽြန္မနွင္႕သူ ပ်ဴရာဇ၀င္ထဲမွာစီးေမ်ာရင္း ညေနေစာင္းမွ ၿပန္ၿဖစ္ႀကသည္။ အမွတ္တရ ေန႕ရက္မ်ားစြာရဲ႕ အစေပါ႕။ မႀကာခဏဆိုသလို စာႀကည္႕တိုက္ ပန္းဆိုးတန္းစာအုပ္အေပာာင္းဆိုင္ မ်ားစြာ အင္းလ်ားရဲ႕ညေနခင္း အို.. ေနရာမ်ားစြာ …. မ်ားစြာတြင္ သူနဲ႕ ကၽြန္မ၏ ပုံရိပ္ေျခရာမ်ားက အမွတ္တရ ထင္က်န္ေနဆဲပါေလ။
“ မေလးေရ.. စာႀကည္႕တိုက္မွာ ထမင္းေမ႕ပာင္းေမ႕မေနပါနဲ႕ ႀကာရင္အစာအိမ္ၿဖစ္မွာ စိုးရိမ္တယ္။ ”
“ မိုးေရထဲမွာလည္း ထီးမပါပဲေလွ်ာက္ေလွ်ာက္မသြားပါနဲ႕ အေအးမိရင္ခက္မယ္။”
မေလး အလုပ္လုပ္ေတာ႕မယ္လုိ႔ သူ႕ကုိ ေျပာျပေတာ႔လည္း …
“ အလုပ္ထဲမွာရန္မၿဖစ္နဲ႕ေနာ္
မွန္တိုင္း၀င္မပါနဲ႕ လူေတြပာာ တခါတေလမွာ အသိရ အၿမင္ရခက္တယ္။”
မေလးနွစ္သက္တဲ႕ ပိုးထည္ရင္ဖံုးေလးေတြက မေလးအသားညိဳ၀ါ၀ါနဲ႕လိုက္ဖက္လြန္းပါတယ္ ပ်ဴေခတ္ေတြဘက္လွည္႕လွည္႕မႀကည္႕ပဲ ၀တ္ပါတဲ႕။ လက္ရွိလတ္တေလာ အခ်ိန္ေတြကသာ ဘ၀ေတြကို တိုက္စားေနတာပါဆိုၿပီး သူေနရပ္ခဏၿပန္ရဦးမယ္ ေၿပာသြားတဲ႕သူ။
ႏွုတ္ဆက္တယ္ မေၿပာပဲနဲ႕ နွဳတ္ဆက္ခဲ႕တဲ႕ ေန႕ကေလးကေန ဒီေန႕အထိ ၿပန္မဆုံေတြ႔ခဲ႔ၾကရေတာ႔….။
သူ႕ေနရပ္ေလးမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အသက္နဲ႕လဲ ၿပီးပဲကာကြယ္ခဲ႕ၿပီလား။ ကၽြန္မနွလံုးသားမွာ သူနဲ႔ခြဲခြာၿပီးကတည္းက မၿငိမ္းခ်မ္းခဲ႔ပါပဲ သူ႕ကုိ အစဥ္ေအာက္ေမ႔သတိရေနမိေနတယ္။
သူေၿပာေၿပာေနခဲ႕တဲ႕ " မေလး စာေရးၿဖစ္ေအာင္ေရးပါ " ဆိုတဲ႕စကားကို သူေၿပာခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္ေတြထက္ အမ်ားႀကီးေနာက္က်ၿပီးမွ က်မနားေထာင္ခဲ႕မိတယ္။ အခုက်မ စာေတြေရးေရးထားတာ အမ်ားႀကီးရွိေနပါၿပီ။ ဒီစာေလးသာ သူဖတ္မိနိုင္ပါေစ သူေတြ႕နိုင္ပါေစလို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းမိေနခဲ႕တယ္။
အလြမ္းကလည္း အလြမ္းရခက္လိုက္တာ…
အခါခါေန႕ရက္မ်ားစြာ။
တကယ္ေတာ႕....
အခ်စ္ဆိုတာ နွဳတ္ဖ်ားက ထုတ္မေၿပာေပမယ္႕လည္း ရင္ခုန္သံခ်င္းထပ္တူညီႀကမယ္ဆိုရင္ အၿပန္အလွန္နားလည္နိုင္ႀကတဲ႕ဘာသာေဗဒေလးပါ။ ခ်စ္သူကေၿပာတဲ႕ " ခ်စ္တယ္ " ဆိုတဲ႕စကားေလး
တစ္ခြန္းကေတာ႕ ဘယ္သူမဆိုႀကားခ်င္မွာပဲေလ။ ႀကားရတဲ႕ သူအတြက္လည္း ခြန္အားကို ၿဖစ္ေစတာ အမွန္ဆုိရင္၊
ကၽြန္မ သူ႕ကုိ တစ္ခြန္းေသာ စကားကုိ ေျပာဖုိ႔ အခြင္႔အေရး သာ ရခဲ႔ဦးမယ္ဆုိရင္ျဖင္႔…..။
သူ႕ကို က်မ " ........ " ။
ခင္ဦး
Labels:
အက္ေဆး
0 comments: