ေမွ်ာ္လင္႔ေရာင္နီ

"နင္ဟာ ေတာ္ေတာ္ နားလည္မႈ မရွိတဲ့ မိန္းမပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖတ္သန္းလဲ ဒီခရီးၾကမ္းပဲ စိတ္ဆင္းရဲ ငိုၿပီး ျဖတ္သန္းလဲ ဒီခရီးၾကမ္းပဲ နင္ျမဲျမဲမွတ္ထား နင့္ကိုေတာ့ ငါအရမ္းခ်ဥ္သြားၿပီ နင္က်ပ္က်ပ္လုပ္ နင္နဲ႔ငါ ကြဲဖုိ႔ ေသခ်ာေနၿပီ"

ဒီအသံေတြ ဘာလို႔ ဒီေန႔မွ ျပန္ၾကားေနမိတာလဲ။ ေန႔ခင္းက ၾကည့္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေၾကာင့္မ်ားလား။ မဟုတ္ေသးပါဘူး မေန႔က ည အိပ္ခါနီးက ဖတ္မိတဲ့ စာအုပ္ေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕။ အာ မဟုတ္ေသးပါဘူး အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာမွ မပါတာ။ ေအာ္ သိၿပီ။ ေန႔ခင္းက သူ႔အိမ္နားက သူငယ္ခ်င္းဖုန္းဆက္တုန္းက ေျပာသြားတဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ပဲ။ သူတို႔ ေျပလည္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ ေပ်ာ္လည္းသိပ္ကုိ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္တဲ့။ ဒီစကားေတြကို ငါအခုထိ တုန္လႈပ္ခံစားေနရတုန္းပါလား။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ငါသူတို႔ကို ေမ့ထားႏုိင္ၿပီးမွ ဘာကိစၥ အခု အဲဒီစကားသံေတြကို ျပန္ၾကားေနရမွာလဲ။ ဟာ ဘာကိစၥ ငါ့ရယ္သံက လိႈဏ္သံေပါက္ေနတာလဲ တကယ္ဆို ငါ့ရယ္သံက ကိုယ္ထင္တာ မွန္တယ္ဆိုတဲ့လူတစ္ေယာက္က သူ႔ေအာင္ျမင္မႈကို ျပန္ၿပီး ဂုဏ္ယူတဲ့ ရယ္သံလို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲျဖစ္ေနရမွာေပါ့။ အခုေတာ့ အက္ရွေနလိုက္တာ။ ကုိယ့္ရယ္သံကိုယ္ေတာင္ ျပန္မုန္းမိသြားတယ္။ သြားစမ္းပါ လြမ္းစရာကို မရွိတာ။ သြား.......သြား။ ထြက္သြားစမ္း အတိတ္ေတြ။ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ေတာ့ ဘာကိစၥငါက လြမ္းျပေနရမွာလဲ။ ငါ့ဘက္က ပူေဆြးေသာကေရာက္ၿပီး လြမ္းျပေဆြးျပေနရင္ သူတုိ႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း ငါျဖစ္သြားမွာေပါ့။ အျဖစ္မခံႏုိ္င္ပါဘူး။ ငါဟာ တစ္ေယာက္ထည္းေပမယ့္ ဘုရင္မ ျဖစ္ကုိ ျဖစ္ရမယ္။ သိပ္ကို နာမည္ေကာင္းနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားၿပီး လွပေနေစရမယ္။ ငါ့ကိုျမင္တုိင္း နင္ ေနာင္တရေနေစရမယ္။ အဲဒါ နင့္စိတ္ထဲ ျမဲျမဲမွတ္ထားလိုက္စမ္းပါ သူရေမာင္ေရ။

*****************************************************

"ကိုေမာင္ ဒါ ဇင့္ သူငယ္ခ်င္းေလ မွတ္ထားေနာ္ လမ္းေတြ႕ရင္ ကူညီလိုက္ဦး"

တစ္ေဆာင္တည္း တစ္ခန္းထည္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ကိုယ့္ဘက္က ညီမအရင္းတစ္ေယာက္လို တြယ္တာရာကေန အစျပဳၿပီး ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႔ တမင္တကာႀကီး မိတ္ဆက္ေပးလိုက္မိတာကို အခုေန ေနာင္တရလားလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ေမးလာရင္ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ေခါင္းခါျပလိုက္မိမွာ အမွန္ပဲ။ တကယ္လည္းေနာင္တမရခဲ့ပါဘူး။ ႀကံဖန္ေတြးရင္ ကံၾကမၼာ မ်က္ႏွာသာေပးလို႔ ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စ႐ိုက္ကို ေစာေစာသိခြင့္ရခဲ့တာပဲမဟုတ္လား။ သူနဲ႔မဟုတ္လည္း အျခားလူ ေတြ႕သြားဦးမွာပဲေလ။ ခပ္႐ုိင္း႐ိုင္းစကားပံုတစ္ခုနဲ႔ ႏႈိင္းရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၿခံခုန္မယ့္ႏြားက ခုန္မွာပဲမဟုတ္လား။ ဒီလိုေျဖသိမ့္ႏုိင္ေနရင္ ဘာလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ေတးထားေနေသးတာလဲ ဟုတ္လား။ ေတးထားတာ မဟုတ္ပါဘူး အားယူလိုက္တာ။ ဟုတ္တယ္ အမုန္းေတြကေန အားယူလုိက္တာ။

**************************************************

"နင့္ဘဲက သန္႔ၿပီး စမတ္က်ေနတာပဲေနာ္ ၾကည့္ေကာင္းလိုက္တာ မဆိုးဘူး ေဒၚဇင္ ရွင္ ရွာတတ္သားပဲ"

သူ႔ဘက္က စၿပီး ခ်ီးက်ဴးလာေတာ့ ပိုင္ရွင္ ပီပီ လက္မေတာ့ ေထာင္ခဲ့မိတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ေဘးက ခ်စ္သူကို အျပဳသေဘာနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးရင္ ပီတီေတြ ျဖာေနမိတာကိုက ကိုယ့္အက်င့္ကိုး။ အဲတုန္းက ကိုယ္ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားလံုးတုိင္းဟာ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ေပါ့။

"ဟုတ္တယ္ စုေရ ကိုယ့္မ်က္စိက ဒီတစ္ခုေတာ့ အလွအပ ခံစားတက္ေသးလို႔ မဆိုးဘူးေျပာရမယ္ ဟိတ္ အမွန္အတိုင္း ေျပာၾကည့္စမ္းပါ ကိုယ္နဲ႔ သူ မလုိက္ဘူးမလား"

သူ႔မ်က္ႏွာ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးဟာ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ့္ဘဲကို အကဲခတ္လို႔ သေဘာက်တဲ့ ေက်နပ္ၿပံဳးလို႔ ခပ္သာသာေလး ေတြးလိုက္ကတည္းက ကိုယ္စတင္ ႐ႈံးသြားၿပီဆိုတာ သိသင့္ခဲ့တာ။ တကယ္ေတာ့ သူ႔အၿပံဳးဟာ အဓိပၸာယ္တစ္မ်ိဳး ေပ်ာ္ဝင္ေနတယ္ဆိုတာကို အခု တစိမ့္စိမ့္ေတြးမွ တေရးေရးေပၚလာခဲ့ေတာ့တာ။ ထားပါေတာ့ေလ အေျဖာင့္အတုိင္း ေတြးတတ္တဲ့ ကုိယ့္အတြက္ ေနာက္လာမယ့္ အရာေတြဟာ သခၤန္းစာေကာင္းေကာင္းေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိရင္ ကုိယ္ဘာလုပ္မယ္ ထင္လဲ။ ဟာ ဟ ဘာမွေတာ့ ထူးၿပီးလုပ္ျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုထက္ေတာ့ ခံစားရတာ နည္းနည္းသက္သာမယ္ ထင္ပါရဲ႕ေလ။

******************************************************

"ကိုေမာင္ သိလား ဇင္ေလ ေျပာစရာရွိတယ္ အတင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဇင့္အခန္းေဖာ္အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာျပခ်င္တယ္ အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မေျပာခ်င္ဘူး စကားေတြ ျပန္ေရာက္သြားမွာဆိုးလို႔ ဟင္ ကိုေမာင္ ေျပာျပရမလား"

ခ်စ္သူကို အားကိုးတႀကီး တုိင္ပင္ဖို႔ ေမာ့အၾကည့္ ခ်စ္သူ႔မ်က္ႏွာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေျပာမယ့္စကား လည္ေခ်ာင္းတင္ တစ္သြားမိ၏။ ကုိယ္ဟာ သူ႔အၾကည့္ေအာက္မွာ သူမ်ားကြယ္ရာမွာ အတင္းအဖ်င္းေတြ ဆိုတတ္တဲ့ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ပံုစံ ျဖစ္သြားသည္။

"ကိုေမာင္ကလည္း ဇင္ေျပာတာမ်ား နားေထာင္ၾကည့္ပါဦးလား။ ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းကို ဘယ္ေလာက္ ဆိုးဆိုးရြားရြားႀကီး ေျပာမယ္ထင္လို႔ မ်က္ႏွာႀကီးက ျဖစ္ပ်က္ေနလိုက္တာ။ ကိုေမာင္က ဇင့္ခ်စ္သူပါ။ ဇင္ဘာေျပာေျပာ နားေတာ့ ေထာင္ၾကည့္ပါဦးလား။ အခုေတာ့ မ်က္ႏွာက ခ်ီထားလိုက္တာ။ ေျပာပါဦး ဇင္ဘယ္သူ႔အေၾကာင္း ေျပာမယ္ ထင္လို႔လဲ"

လူကဲခတ္ညံ့ပါတယ္လို႔ အမ်ားကသတ္မွတ္ခံထားရတဲ့ ကိုယ္ေတာင္ အကဲခတ္လုိ႔ရတယ္ဆုိမွေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာ ဘယ္ေလာက္ပ်က္ေနတယ္ဆိုတာ သူအသိဆံုးမုိ႔ ကမန္းကတန္း ျပန္ျပင္ေပမယ့္ ကုိယ္ကေတာ့ စိတ္ထဲ တစ္ခ်က္ထင့္သြားမိသည္။ ကိုယ္ေျပာမယ့္စကားေတြ သူဘယ္လိုကေန ဘယ္လို ႀကိဳသိေနပါလိမ့္။

"မဟုတ္ပါဘူး ဇင္ေလးရဲ႕ ကိုေမာင္က သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ မေျပာေစခ်င္ဘူး ဇင္က ျဖဴတယ္ေလ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတင္းေျပာတာ အက်င့္ပါသြားရင္ မေကာင္းဘူးမလား "

သူ႔စကားသံၾကားမွာ ျပန္လည္ေပ်ာ္ဝင္သြားမိတဲ့ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ အခုေနျပန္ေတြးမွ တံုးလုိက္တာလို႔ ခံစားမိတယ္။ အဲတုန္းကေတာ့ ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကိုခ်စ္လုိက္တာ။ ကုိယ္မေကာင္းျဖစ္မွာဆိုးလို႔ပါလား။ ကုိယ့္အတြက္ ၾကည့္ေပးတတ္လိုက္တာနဲ႔ ေတြးရင္း ဘဝႀကီးက ေနေပ်ာ္စရာႀကီးပါလားလို႔ေပါ့။

************************************************

"ဇင္ေရ ကိုယ္တို႔ ခရီးသြားၾကရေအာင္ ဇင္ အေဖာ္ရေအာင္ ရွင့္သူငယ္ခ်င္း စုပါ ေခၚလာေလ။ ဇင္ဘယ္သြားခ်င္လည္း ေျပာပါဦး"

ကုိယ္က ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြဆို ခရီးသြားခ်င္တယ္ေျပာတုိင္း ဟိုရက္ကေတာ့ မအားဘူး ဒီရက္ေတာ့ မပိတ္ဘူး အေၾကာင္းျပတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က အခုလို တခုတ္တရ စကားဆိုလာေတာ့ အတုိင္းမသိ ဝမ္းသာသြားမိသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ ေနာက္ဆက္တြဲ ေျပာလုိက္တဲ့စကားအဆံုးမွာေတာ့ ကိုယ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အၾကာႀကီး ေပ်ာ္ခြင့္မရလိုက္ေတာ့ပါ။

"မျဖစ္ဘူးေလ ကိုေမာင္ရယ္ ဇင္ ဒီတစ္လလံုးအားမွ မအားတာ ဇင့္စာေမးပြဲေျဖဖို႔ လံုးပန္းေနတယ္ေလ။ ေနာက္လမွ သြားၾကမလားဟင္"

ကိုယ္ အသားနားခံ ေမာ့ၾကည့္ေပမယ့္ အစကတည္းက အေလွ်ာ့ေပးတတ္တဲ့အက်င့္ မရွိတဲ့သူမို႔  ခ်က္ခ်င္းျပင္ျငင္းမယ္ဆိုတာကို သိၿပီးသားေပမယ့္ ရလို႔ရျငား အယူခံဝင္ေပမယ့္ စကားမဆံုးခင္ ပယ္ခ်ခံလိုက္ရေတာ့သည္။

"ဟာကြာ ဇင္ေလးကလည္း ကိုေမာင္က ဒီတစ္လထဲပဲ ခြင့္ရက္ရွည္ရတာ ေနာက္လေတြဆို ႏုိင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြ လာမွာေလကြာ ဒီလထဲပဲ သြားၾကမယ္ေလ"

"မျဖစ္ပါဘူး ကိုေမာင္ကလည္း ဇင္သိပ္ေအာင္ခ်င္တဲ့ ဘြဲ႕လြန္ စာေမးပြဲေလ မေျဖလို႔ မရဘူးေလကြာ ဇင့္ရည္မွန္းခ်က္က မဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ေဒသေတြမွာ သြားၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ေလ ၿပီးေတာ့ ဇင္တုိ႔ ေနာက္ႏွစ္ဆို လက္ထပ္ၾကမွာပဲကိုး အဲဒီအခါက်ရင္ ဟန္းနီးမြန္းသြားလုိ႔ျဖစ္တာပဲကိုး ေနာ္ ကိုေမာင္ ဇင့္ကို ဒီတစ္ခါေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္"

ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈကို သူနဲ႔ အတူတူသြားမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ခရီးကို ဖ်က္လို႔ ဖ်က္စီးလုပ္တယ္လို႔ စြပ္စြဲၿပီး စိတ္ေကာက္ေနတ့ဲ သူ႔ကို ေခ်ာ့ရင္း အဲဒီေန႔က ခရီးမသြားရေပမယ့္ ေပ်ာ္ခဲ့သည္။ သူကိုယ့္ကို အရမ္းခ်စ္ပါလား ကိုယ္နဲ႔ မသြားရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ေက်နပ္ေနမိေသးသည္။ အခုေန ျပန္ေတြးမွ ကုိယ္ဟာ ေတာ္ေတာ္တံုးပါလားဆုိတာ သေဘာေပါက္မိလာသည္။ ဒါဟာ ပရိယာယ္မာယာမ်ားတဲ့ မိန္းမဆန္လြန္းတဲ့ မိန္းမနဲ႔ ေယာက္်ားဆန္လြန္းတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြဆိုတာ အခ်ိန္အေတာ္ႀကီးၾကာမွ ျပန္သိခြင့္ရခဲ့သည္။ ဒါဟာ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ ခပ္တံုးတံုးမိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ကြဲနာက်ခန္းႀကီးျဖစ္လာႏုိင္ေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ ကိုယ္ အဲေလာက္ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္မႏုိင္ခဲ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ အထင္ပဲ ရွိတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ က်ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြေပါ့။

**************************************************************

သူခြင့္ရက္ရွည္ယူၿပီး မိဘအိမ္ျပန္သြားတဲ့ ကာလအတြင္းမွာ စာေမးပြဲတစ္ဖက္ သူ႔လြမ္းရတာ တစ္ဖက္နဲ႔မုိ႔ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း စုတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ အလည္ျပန္တာေတာင္ လုိက္မပို႔ႏို္င္ခဲ့တာမို႔ အားနာလို႔ မဆံုးမိ။ သူ႔ကို လြမ္းေနတဲ့ အလြမ္းေတြကို စာက်က္တဲ့ဘက္ အားျဖည့္ၿပီး ေနေနရတဲ့ ကိုယ့္ဆီ ဝင္လာတဲ့ ဖုန္းတစ္ေကာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘဝႀကီး ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္သြားတာ အခုေန ျပန္ေတြး အခုအသစ္ျပန္ျဖစ္တုန္းပဲ။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ျပန္သြားၿပီး ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာေပါ့။

"နင္ ကိုသူရေမာင္နဲ႔ ျပတ္သြားၿပီလား ဟုတ္လား မိဇင္။"

"ဟာ မျပတ္ပါဘူး ကိုေမာင္နဲ႔ ငါက ဘာလုိ႔ ျပတ္ရမွာလည္း ခ်စ္လုိက္တာမွ တုန္လို႔ ေနာက္ႏွစ္ အစေလာက္ဆို ယူမယ္လို႔ေတာင္ ေျပာေနေသးတာ ေနပါဦး နင္ကလည္း ဖုန္းေခၚၿပီး ဒါေမးတာလား အလန္႔တၾကားဟယ္ စာက်က္ပ်က္တယ္"

"ဟဲ့ မိန္းမ နင့္စာ ေနာက္မွ က်က္ အခု ငါေျပာတာသာ အရင္နားေထာင္ေဟ့ နင့္ ကုိသူရေမာင္ႀကီးကို အတြဲအသစ္နဲ႔ ေတြ႕လုိ႔ဟယ္ အဲဒါ နင္နဲ႔မ်ား ျပတ္ၿပီလားလို႔"

"အမ္ မဟုတ္က ဟုတ္က သူ႔ညီမေတြ ေနမွာေပါဟ နင္ကလည္း ေသေကာ ေသခ်ာလို႔လား"

"ေသခ်ာပါ့ဟယ္ ငါက သူ႔ညီမေတြဆို မသိပဲ ေနမလား သူနဲ႔ ငါက အိမ္ခ်င္းဘယ္ေလာက္ေဝးတာလိုက္လို႔ အခုက လံုးဝ အလန္ေနာ္ နင္နဲ႔မ်ား တျခားစီ ဆံပင္ကလည္းအရွည္ႀကီး မ်က္ႏွာကလည္းျပင္ထားမွန္းေတာင္ မသိရေအာင္ ေခ်ာညက္ေနတာေနာ္ တကယ့္ကို ေရွ႕သြားေနာက္လုိက္ ညီတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး နင္သိေအာင္ လွမ္းေျပာတာ ေနပါဦး ေခၚတာလည္း ငါ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားလုိက္ပါတယ္ စု ဆိုလား ဘာလားပဲ"

"အမ္ ဘယ္လို ျပန္ေျပာစမ္းပါ စုဆိုလားဟုတ္လား ေအာ္ ေအးေအး ေက်းဇူးပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္"

"ေအာ္ေအးေအး လုပ္မေနနဲ႔ မမ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေနဦး ေယာက္်ားဆိုတာက လွတပတေလးမ်ားေတြ႕ရင္ ေကာက္ျမည္းလိုက္ခ်င္တာ အတင္းလဲ စိတ္မပူပါနဲ႔ဟဲ့ သူငယ္ခ်င္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ ဒါေပသည့္ နင္ ႀကိဳသိၿပီး ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရေအာင္ သတိလွမ္းေပးတာ ဒါပဲေနာ္ ေနာက္မွေတြ႕မယ္"

ဖုန္းကို အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ခ်လုိက္ရသည္။ ၾကာရင္ ကိုယ့္အသံ ဘယ္လိုမွ ထိန္းေျပာႏုိင္မွာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာေနၿပီေလ။ ကိုေမာင္ရယ္ ရက္စက္လိုက္တာ။ ကိုေမာင္က အလွႀကိဳက္တယ္ ဇင္ရယ္ လွလွေလးေနပါဆို ဇင္ လွလွေလးေနမွာေပါ့။ ကုိေမာင္ အခုလို သစၥာမဲ့မယ့္အလုပ္မ်ိဳး ဘာေၾကာင့္လုပ္သြားတာလဲ။ ဇင့္ဘက္က ဘာေတြမ်ား ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ ရွိေနလို႔လဲ။ အခုေတာ့ ကိုေမာင္က သည္ယုန္ျမင္လု႔ိ သည္ခ်ံဳထြင္တာကိုး။ လုပ္ရက္ပါေပ့ ကိုေမာင္ရယ္ လုပ္ရက္ပါေပ့။

********************************************************

ေဆာက္တည္ရာမရတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ အေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး တဝႀကီးငိုလိုက္ရမွ အေတာ္ႀကီးေပါ့သြားမိသည္။ ခလုတ္ထိမွ အမိတဆိုတာ တယ္မွန္ပါလား။ တကယ္လည္း အေရးႀကံဳေရာ အေမ့ကို တန္းၿပီးသတိရမိသည္။ ကိုယ့္အတြက္ အေမခ်ေပးတဲ့ အႀကံဥာဏ္ဟာ အသင့္ေတာ္ဆံုးမို႔ျပင္ဆင္ထားတဲ့ စိတ္နဲ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနခဲ့မိသည္။ အျဖဴအမည္း မသည္းကဲြပဲ ေစာင့္စားေနရတဲ့ ရက္ေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲခံရတဲ့ ေန႔ေတြေပါ့။ ငိုရလြန္းလို႔ မ်က္ရည္အိတ္ေတာင္ ခန္းလုခ်င္ခ်င္။ ေတြးရလြန္းလို႔ ေခါင္းကိုက္တာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္။ စာေမးပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္။ သူတို႔ျပန္လာမယ့္ အခ်ိန္ကုိသာ လက္ခ်ိဳးေရရင္း အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ညညဆို အိပ္မေပ်ာ္ပဲ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ မိုးလင္းမွ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ညေတြၾကည့္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

သူ႔မ်က္စိထဲ ကိုယ္ျပန္ဝင္မလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ပံုမသြင္းျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ေက်ာလည္ေလာက္ ဆံပင္ကို သူငယ္ခ်င္းကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ျဗဴးတီးဆလြန္းကို တကူးတကသြားျပင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ သနပ္ခါးက လြဲၿပီး မတင္ျဖစ္တဲ့ ပါးျပင္မွာ အေရာင္စံုခဲ့ၿပီ။ သူျပန္လာရင္ အလွဆံုးျဖစ္ေအာင္ မွန္တင္ခံုေရွ႕ ရီဟာဇယ္အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ေနမိတာ ေဘးလူျမင္ရင္ အရူးနီးနီးပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ႏွစ္တာ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကို သူ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ မျဖတ္တန္ေကာင္းပါဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ဘယ္လိုပဲ ေျဖသိမ့္ေတြးေတြး ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားေနတာကိုေတာ့ ဟန္လုပ္ ဖုံးဖိထားဖို႔ေတာင္ သတိမရမိ။ ဖမ္းဆုပ္မိတာ သစ္ကိုင္းႀကီးမဟုတ္ေသာ္မွ ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္ျဖစ္ပါေစ ေလဟာနယ္ေတာ့ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ ဘုရား။

****************************************************

"ကိုေမာင္ ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လားဟင္"

အတုိင္းအဆမရွိ ပ်က္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာကို အကဲဖမ္းရင္ ဘာဆက္ေျပာရမလဲဆိုတာ စိတ္ထဲ စာစီေနမိတာ အႀကိမ္ႀကိမ္။ အေဆာင္ကေန မထြက္ခင္ အလြတ္မွတ္လာတဲ့ ေျပာရမယ့္ စကားေတြလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္။ ေျပာခ်င္တာက တစ္မ်ိဳး ေျပာေနမိတာက တစ္မ်ိဳး။ မဟုတ္ေသးပါဘူး အားတင္းစမ္း ကိစၥတစ္ခုကို ဇာတ္ေမွ်ာႀကီး မထားရဘူး။ အျပတ္ရွင္းရမယ္။ ကဲ ေမးလိုက္ေတာ့မယ္။ ဘယ္လိုေျဖမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့။

"ဇင့္ကို ကိုယ္ေျပာစရာရွိတယ္"

ေျပာမယ့္ေျပာေတာ့ သူကစေျပာလာတယ္။ ကဲ ဟုတ္ပါၿပီ။ သူဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ႔ ဘာကိုေျပာမလဲ။

"ေျပာေလ ကိုေမာင္"

ဘာမွမသိသလို ႐ိုးသားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာ သိပ္မခက္ပါလား။  အသိေနာက္က်ေလးခ်င္း။ ဟင္း ဟင္း။

"ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဇင္ စာေမးပြဲ ေျဖႏုိင္လားလို႔ ကိုေမာင္ ဝယ္လာတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြေကာ ႀကိဳက္လား"

"အင္း ႀကိဳက္ပါတယ္ ေျဖႏို္င္ပါတယ္ ဇင္ေတာင္ စဥ္းစားေနတာ ဇင့္အတြက္ စာေမးပြဲေျဖရင္ အားကိုးရမယ့္ စာက်က္ေဖာ္ တစ္ေယာက္ေလာက္ ထပ္ရွာရင္ ေကာင္းမလားလို႔"

ေသလိုက္စမ္း မိဇင္ ေသလုိက္စမ္း။ ကုိယ့္ပါးကိုယ္သာ ျပန္႐ို္က္လိုက္ေတာ့။ တကယ္ေျပာရမွာ အဲစကားမဟုတ္ဘူးေလ။ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို မထိန္းလိုက္ႏုိင္ခင္ လႊတ္ကနဲ ခနဲ႔တဲ့စကား အရင္ထြက္သြားသည္။ ပ်က္ယြင္းသြားတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း ကုိယ္ပဲတစ္ဖက္သတ္ အထင္လြဲေနတာမ်ားလား။ သူနဲ႔စု ႐ိုး႐ိုးသားသား ရန္ကုန္မွာ ေတြ႕ၾကတာဆို ကိုယ့္ဘက္က စၿပီး ေဖာင္းသလိုျဖစ္သြားမလား။ မဟုတ္ေသးပါဘူး ေသခ်ာပါတယ္။ ကိုေမာင္ဟာ ေဘာလံုးသမားေတြလို ဘယ္ေျခအေယာင္ျပၿပီး ညာေျခလွမ္းေနတယ္ဆိုတာကို အထပ္ထပ္ စံုစမ္းၿပီးပါၿပီ။

"မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အသစ္ေတြ႕ေနတာလား ခရီးက အခုမွ ျပန္ေရာက္တဲ့ ခ်စ္သူကို ေျပာရမယ့္ စကားက အဲစကားလား မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေျပာပါဦး ရွင္းစမ္းပါဦး"

ကုိယ့္အၿပံဳးနဲ႔ ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပးက သူ႔အ႐ႈိက္ကို ထိသြားမယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရင္ မၿပံဳးခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အေပၚ ဆုိးႏြဲ႕တာ အက်င့္ပါေနတဲ့ ကုိယ္ဟာ ေနာက္ဆံုးေကာက္႐ိုးမွ်င္ကို အလန္႔တၾကား လႊတ္ခ်မိသြားတယ္။ မရည္ရြယ္႐ိုးအမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အသိဝင္ခ်ိန္ဟာ ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ။ သူကုိယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ထားျပစ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ထင္တားတဲ့ ကိုယ့္အေတြးေတြ မွားစျပဳလာၿပီ။ ကုိယ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဟင္။

"နင္ဟာ ေတာ္ေတာ္ နားလည္မႈ မရွိတဲ့ မိန္းမပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖတ္သန္းလည္း ဒီခရီးၾကမ္းပဲ စိတ္ဆင္းရဲ ငိုၿပီး ျဖတ္သန္းလည္း ဒီခရီးၾကမ္းပဲ နင္ျမဲျမဲမွတ္ထား နင့္ကိုေတာ့ ငါအရမ္းခ်ဥ္သြားၿပီ နင္က်ပ္က်ပ္လုပ္ နင္နဲ႔ငါ ကြဲဖုိ႔ ေသခ်ာေနၿပီ"

"ေနပါဦး ကိုေမာင္ရယ္ ဇင္က ဘာေျပာေနလုိ႔ ကိုေမာင္က ကြဲစကား စေျပာေနရတာလည္း တကယ္အသစ္ေတြ႕ေနတာက ကိုေမာင္မဟုတ္လား ဇင့္ဘက္က ဘာနားလည္မႈ မရွိလို႔လည္း ေျပာစမ္းပါဦး"

"နားလည္မႈ ဆိုတာကို နင္ဘယ္လို နားလည္ထားလို႔လဲ နင္ေပးတဲ့ နားလည္မႈဆိုတာ ငါလိုခ်င္တဲ့ နားလည္မႈမွ မဟုတ္တာ မင္းက အျမဲတမ္း မင္းဘက္ကိုပဲ ၾကည့္တယ္ ငါ့ဘက္က လိုအပ္ခ်က္ဆိုကို မင္းဘာမွျဖည့္ဆည္းေပးတယ္မရွိခဲ့ဘူး မင္းတကယ္တမ္း နားလည္မေပးႏုိင္ခဲ့ဘူး ကြဲစကားစေျပာေအာင္ မင္းအခု လုပ္ေနတာေလ မင္းပဲ အသစ္ရွာမယ္ဆို ရွာေလ ဟ ဟ"

"မရွာပါဘူး ဇင္လံုးဝ ကိုေမာင့္နဲ႔ မေဝးခ်င္ဘူး ကိုေမာင္ ကိုေမာင့္ကုိ ဇင္ ခ်စ္တယ္"

ကုိယ့္ပါးစပ္က ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့စကား ထြက္သြားေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာေၾကာက ျပန္ေလ်ာ့မလာေတာ့။  မွားသြားၿပီ။ ျဖတ္ခနဲ စဥ္းစားမိတဲ့အေတြးေလးေတာင္ လြင့္ခ်င္ခ်င္။

"ခဏေလး ခဏေလး ကိုေမာင္ ကိုေမာင္လိုခ်င္တဲ့ နားလည္မႈ ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးလဲ တကယ္က ဇင္အသစ္မေတြ႕ဘူးဆိုတာေကာ ဇင္ ကိုေမာင့္ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာေကာ ကိုေမာင္သိရဲ႕သားနဲ႔ တကယ္က ကိုေမာင္သာ အသစ္ေတြ႕ေနတာပါ ဟုတ္တယ္မလား ဇင္ေျပာတာ မွန္တယ္မလားဟင္ ကိုေမာင္ ဇင့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား"

ထိန္းမရ တားမရ ကာမရတဲ့ မ်က္ဝန္းက ပုလဲသီတုိ႔ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ဆင္းသလို ပါးစပ္ကလည္း သိခ်င္တာေတြ  တရစပ္ ေမးေနမိသည္။ ေမးသာေမးရတာ သူအမွန္အတိုင္း ေျဖလိုက္မွာလည္း တအားကို ေၾကာက္ေနမိသည္။ အမွန္တရားကို ကိုယ့္နားက လက္မခံဝ့ံပဲ ျဖစ္ေနမိသည္။ ကုိယ္သိပ္ကို တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္ေနမိၿပီလား။ ကိုယ့္အပါးက ခ်စ္သူက ကိုယ့္ထက္ ခ်စ္ရမယ့္သူေတြ႕ေနတာကိုး သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ လႊတ္မေပးႏုိင္တာ အျပစ္လား။ ကိုယ္မွားေနသလား။ မဟုတ္ဘူး မမွားပါဘူး။ ခ်စ္တာကိုး ခ်စ္ရလြန္းလုိ႔သာ ကိုယ့္အပါးက ခြာသြားမွာကို အရမ္းစိုးရိမ္ေနမိတာပါ။ ခ်စ္ရလြန္းလို႔ ကိုယ့္ဘက္က မွားတာေတြ ရွိခဲ့တာပါ။ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္မိတာပါ။ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ပိတ္ပင္မိတာပါ။ ဒါကို သူနားလည္ပါ့မလား။ ဟင့္အင္း သူနားမလည္ဘူး နားမလည္လို႔သာ သူလိုခ်င္တာ ကိုယ္ေပးတဲ့ နားလည္မႈ မဟုတ္ဘူးလို႔ စြပ္စြဲတာေပါ့။ ထြက္မသြားလုိက္ပါနဲ႔ အပါးကေန ထြက္မသြားလုိက္ပါနဲ႔။ ႏွလံုးသားကို နင္းေျခၿပီးေတာ့ ထြက္မသြားလိုက္ပါနဲ႔လား ကိုေမာင္ရယ္။

****************************************************

"အား................အား.................."

အလန္႔တၾကားနဲ႔ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာက အိစက္စက္အိပ္ရာေပၚမွာ။ ဒါဆို အေစာက အျဖစ္အပ်က္ေတြက အိပ္မက္မက္ေနတာေပါ့။ ဒီအိပ္မက္ေတြ မမက္တာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီပဲ။ျပန္မက္ျပန္ၿပီ။ ဘာလို႔မ်ား ေမ့ထားတာေတြ အသစ္ျပန္ျဖစ္ေအာင္ အိပ္မက္က လႈပ္ႏိႈးျပန္တာလဲကြယ္။ ညက အိပ္ခါနီး ေတြးလုိက္မိလုိ႔ေကာ သူငယ္ခ်င္း ဖုန္းဆက္ေျပာထားတာေတြေကာ ဆံုသြားလို႔ျပန္မက္တာျဖစ္မွာပါ။ ကဲပါေလ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ အဆံုး ထတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ကုိယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ အဆံုးအျဖတ္ယူၿပီး အိပ္မက္က လန္႔ႏိုးခါစ ေခၽြးေစးေတြျပန္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ေစာင္ပံုေအာက္က တိုးထြက္ရင္း နာရီကို ေျမႇာက္ၾကည့္လုိက္မိသည္။ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ မနက္ ေလးနာရီ။ ဒါဆို သူတို႔ စကၤာပူမွာ မနက္ ငါးနာရီခြဲဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ေတာ့ အိပ္လို႔ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ေတြေပါ့။ သူ႔အတြက္ လွပၿပီး သူ႔ရဲ႕စံနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ မိန္းမလွေလးစုရယ္ သူ႔ရင္ေသြး သားသားမီးမီးေလးေတြရယ္နဲ႔ ဘဝႀကီးက ေနေပ်ာ္စရာဆိုေတာ့ ကိုယ့္လိုေတာ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ၿပီး လန႔္ႏုိးရင္ေတာင္ တိုးဝင္စရာ ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးမရွိတဲ့ ဘဝလို ေအးစက္စက္ ခံစားခ်က္ေတြ သူဘယ္သိႏုိင္ပါ့မလဲ။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ခါးသီးျခင္းဆိုတာ မဆန္းေတာ့ဘူးမုိ႔ သူ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ေနပါေစေလ။ အခုေတာ့ သူလည္း သူေရြးထားတဲ့ ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီမုိ႔ ကိုယ္လည္း သူခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ဘဝမွာ အသားက်ေအာင္ေနဖို႔ပဲရွိေတာ့တာေပါ့။ ဟာကြာ ဒီမ်က္ရည္ေတြ ဘာကိစၥ က်လာျပန္တာလဲ။

အလန္႔တၾကားနဲ႔ ပါးျပင္ေပၚ စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေႏြးေႏြးေတြကိုသုတ္လိုက္မွပဲ ၾကည့္ခါစက ၾကည္ေနတဲ့ မနက္အာ႐ုဏ္ဦးရဲ႕ အလွအပက ေဝဝါးသြားေတာ့သည္။ ကံက ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အလွည့္ေပးပါ့မလဲ။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွပဲ ကိုယ့္အတြက္ လွပတဲ့ အာ႐ုဏ္ဦးေရာင္နီ ျပန္ေရာက္လာပါ့မလဲကြယ္။

"ေဒါက္..........ေဒါက္"

ၾကည့္စမ္း ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ အေတြးလြန္ေနခဲ့သလဲဆိုတာ။ တံခါးေခါက္သံလက္သံျပင္းျပင္းက်မွပဲ ၾကားေတာ့တယ္။ ဘာကိစၥရွိလို႔ပါလိမ့္။ ကုိယ့္အေတြးမဆံုးခင္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ခပ္က်ယ္က်ယ္စကားသံက လက္ရွိဘဝကို ျပန္အသက္ဝင္လာေစတယ္။ ဟုတ္သား ကုိယ္ဒါေတြကုိ ဘာလို႔ ေမ့ထားမွာလဲ။ ဘာလို႔ အတိတ္ကိုၾကည့္ ခါးသက္ေနမွာလဲ။ ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ ခ်ိဳၿမိန္မႈကိုလဲ ခံစားရမွာေပါ့။ က်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ တိကနဲ တိတ္သြားတဲ့ခဏမွာ ကိုယ္ဟာ အစစအရာရာကုိ ကသုတ္သ႐ုတ္ျပင္ဆင္ၿပီး လိုက္သြားဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ ကိုယ္ဟာ သူ႔ဘဝရဲ႕ ေရာင္နီးဦးျဖစ္ခြင့္မရွိခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္ကို ေရာင္နီဦးလို ေမွ်ာ္ေနမယ့္ ဘဝေတြရွိေသးတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ဘာလို႔ေမ့ထားမိပါလိမ့္။ ကုိယ္ဟာ ဘဝမ်ားစြာရဲ႕ ေရာင္နီဦးအျဖစ္နဲ႔ပဲ အရာရာ ရင္ဆုိင္ဖို႔အသင့္ျဖစ္ခဲ့ၿပီဆိုတာ ကုိယ့္လက္ထဲက အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဆးအိတ္နဲ႔ ဖိနပ္စီးေနတဲ့ ေျခေထာက္ေတြက သက္ေသတည္သြားခဲ့တယ္။

"ေဒါက္တာ လူနာအေရးႀကီးလို႔ ေဆး႐ံုက တစ္ေယာက္အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္"

"ေအး အခုပဲ လိုက္ခဲ့မယ္"

ေခးေဟသာ