သမုဒယ ေကာင္းကင္

တိုးျမစ္ ေရျပင္ကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာေသာ မိုးနံ႔ပါေသာေလသည္ သူတို႔ ႏွစ္္ဦးၾကား တိုး၀င္က်ီစယ္သြားသည္။ ဟိုး အေ၀းတစ္ေနရာမွာ ၀မ္းစာရွာ ေလွငယ္ေလး တစ္စီး ပိုက္ခ်ေနသည္လား၊ ေရလယ္တြင္ ရပ္တန္႔ေနသည္လား မေ၀ခြဲတတ္။

မ်က္စိေရွ႕ တူရႈ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္ထက္ သူမ၏ စိတ္အာရုံသည္ သူ ဆက္ေျပာသည့္ စကားမ်ားေပၚတြင္ စူးနစ္ သက္ေရာက္ရင္း ရုိတ္ခတ္လႈပ္ရွားလွ်က္ ရွိသည္။

“ငါ နင့္ကို ခု ေျပာခဲ့တာေတြက လမ္းခြဲစကားေတြ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အေျခအေန တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္အခါ တစ္ခုကို ေစာင့္ဆိုင္းဖို႔ ေမတၱာ ရပ္ခံခဲ့တာ”

သူ စကားေတြ ၾကားၾကားခ်င္း ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ခဲ့။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀မွာထဲက ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခဲ့ၿပီး သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦးမွာ ဘယ္လိုမွ အက္ေၾကာင္းထင္စရာမရွိေသာ ငယ္ခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာက ၿမဲၿမံစြာ တုပ္ေႏွာင္ၿပီးသားဟု ခိုင္မာယံုၾကည္ခဲ့တာ မွားခဲ့ၿပီလား။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ဘြဲ႔ ရၿပီး သက္ဆိုင္ရာ အလုပ္အသီးသီးနဲ႔ ကိုယ္စီ ရပ္တည္ႏိုင္ၿပီး ဘ၀တစ္ခုကို အတူတူ ထူေထာင္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့ၿပီးမွ ဘာေၾကာင့္ သူ ဒီလို ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါလိမ့္။ သူဆီက သူမ အေပၚထားတဲ့  အခ်စ္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးမဟုတ္။ သူမ ကို စိုက္ၾကည့္တတ္သည့္ သူ႔ အၾကည့္ေတြမွာ ေႏြးေထြးတဲ့ သံေယာဇဥ္ဓါတ္ေတြ ေပ်ာ္၀င္ေနတုန္းပဲ ဆိုတာ သူမ ေကာင္းေကာင္းခံစားသိရွိေနသည္။ သူ႔ ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာင္းလဲသြားရတာလည္း …

“ျပည္ပကို ထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္မွ ၀င္ေငြေကာင္းတာ၊ လူရာ ၀င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမွာလည္း နင္ နဲ႔ ငါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ လုပ္အားနဲ႔ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့ အခါ အတူေနလို႔ရပါတယ္။ ငါ ထင္တာေတာ့ နင္ သူမ်ားေတြ သြားတာလာတာကို အားက်ၿပီး ထြက္သြားခ်င္တာ ထင္တယ္။ အဲဒီလို ေနရာေတြမွာလည္း သူဟာနဲ႔သူ ရုန္းကန္ေနၾကရတာပဲ။ အိမ္ကို ေငြျပန္ပို႔ႏိုင္တာ တစ္ခုတည္းကိုပဲ နင္ၾကည့္လို႔ မရဘူးေနာ္”

ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေျဖာင့္ျဖ တားဆီးလို႔ရမည္မဟုတ္မွန္း သိေပမယ့္ … အခ်ိန္ကာလရွည္ တစ္ခုလံုး သူကို ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ျခင္း မရွိသည့္ အေျခအေနကို သူမ ဘယ္လိုမွ စိတ္ကူး၍ မရေသးပါ။

“ အဲဒါေတာ့ ငါ ႀကိဳးစားရမွာပဲေလ။ ဘယ္ ေအာင္ျမင္မႈမွေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ မရတတ္ပါဘူး။” 

ေနပါဦး။ ဒီလို စကားေတြ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာေနတဲ့ ေကာင္ေလးဟာ တစ္ခ်ိန္က စက္ဘီးစုတ္ေလး တစ္စီးနဲ႔ သူမကို က်ဴရွင္အသြားအျပန္ ၾကိဳပို႔လုပ္ေပးခဲ့ေသာ၊ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ လက္ထပ္ၾကရေအာင္ ဟု ဦးေဆာင္ေျပာခဲ့ေသာ သူမ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ရသည့္ ခ်စ္သူ မဟုတ္ေတာ့သလိုပါလား။

“ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတာကို နင္က ဘယ္လို အဓိပါယ္ ဖြင့္ခ်င္တာလည္း၊ ငါ ၾကားဖူးတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတာ ကိုယ္ ၀ါသနာ ပါတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနျခင္းနဲ႔ အဲဒီအလုပ္ လုပ္ေနရတာကို ေပ်ာ္ရႊင္ေနျခင္းပဲတဲ့။ နင္ ငါ့ကို ပစ္ၿပီး အေ၀းႀကီး ထြက္သြားရေအာင္ အဲဒီ ေအာင္ျမင္မႈႀကီး ငါ မလိုခ်င္ဘူး။ ငါ အတြက္ ေရႊေတြ၊ စိန္ေတြ တိုက္ေတြ၊ ကားေတြ မလိုပါဘူးဟာ”

“မွန္ပါတယ္။ ငါလည္း နင္နဲ႔ အတူေနဖို႔ အဲလို စိတ္ကူးရွိခဲ့ဖူးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္မႈ တစ္ခုဆိုတာ မ်က္ေတာင္ေမႊး တစ္ဆံုးေလာက္ ၾကည့္ၿပီး ထူေထာင္လို႔ရတဲ့ အရာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ငါ နားလည္လာတယ္။ မ်က္စိတစ္ဆံုး ၾကည့္ရတာ။ အခ်စ္ေတြ၊ နားလည္မႈေတြ၊ ယံုၾကည္မႈေတြက foundation ပဲ၊ အဲဒါေတြက အုတ္ျမစ္ေတြ၊ အဲဒီ အေပၚမွာ ေငြေၾကးေတြ၊ ျပည့္စံုမႈေတြ နဲ႔ ထပ္ၿပီး ကာရံရတယ္။ အဲလိုဆို အဘက္ဘက္က ျပည့္စံုတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး တစ္ခု ျဖစ္လာမွာပဲ။ လက္ေတြ႔ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္ထားတာထက္ အမ်ားႀကီး ပို ခက္ခဲတတ္ပါတယ္ဟာ”

ဒီလို အေတြးေတြ သူ႔ ထံမွာ ဘယ္တုန္းက ခို၀င္ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ပါလိမ့္။ သူမရဲ႕ ခ်စ္သူဟာ မျပည့္စံုတဲ့ မိသားစု အသိုင္းအ၀ုိင္းက ၾကီးျပင္းလာသူမို႔ ဘ၀ကို အေတာ္ကေလး ရုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့ရတာ သိေပမယ့္ သူမွာ ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အဲဒီေလာက္ လက္ေတြ႔က်ၿပီး ျပင္းျပထက္သန္တဲ့ စိတ္ကူးေတြ ရွိေနခဲ့လိမ့္မယ္လို႔  လံုး၀မထင္ထားခဲ့တာပါ။ သူ အတြက္ သူမသာ အဓိက၊ သူမ သူ႔ ေဘးမွာ ရွိေနလွ်င္ အရာရာကို ေရာင့္ရဲလြယ္တတ္သည္ ဆိုတဲ့ အသိေလးနဲ႔တင္ သူမ ေက်နပ္ခဲ့ရတာပါ။

“မဆိုင္လိုက္တာဟာ … အဲဒါေတြ မပါဘဲ ခ်ိဳ႕တဲ့ ဆင္းရဲေနေပမယ့္ အေပးအယူ မွ်တ တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေတြ၊ သာယာတဲ့ မိသားစု ဘ၀ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ။ ေငြေၾကးနဲ႔ တန္ဖိုး ျဖတ္လို႔မရတဲ့ အရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲဒါေတြ ပိုင္ဆိုင္ေနဖို႔က အေရးၾကီးတယ္။ ငါ့အတြက္ကေတာ့ နင့္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ငါ ရွိေနဖို႔ပဲ။ အဲဒါပဲ ငါ့အတြက္ လိုတယ္။”

“ငါ့ ႏွလံုးသားထဲမွာ နင္ ရွိေနပါတယ္။ အၿမဲတမ္းလည္း ရွိေနမွာပါ။ စိတ္ကူးယဥ္ဘ၀မွာ ငါ့ ႏွလံုးသားထဲမွာ နင္ ရွိေနတာထက္

ငါ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာ နင္ ေနႏိုင္ဖို႔က ပိုအေရးၾကီးတယ္။”

သူမ၏ ေျဖာင့္ဖ်ဆြဲေဆာင္မႈမ်ားက အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား တြယ္တာခံရေသာ သံေယာဇဥ္ အေႏွာင္အဖြဲ႔သည္ သူ႔ အတြက္ေတာ့ ရုန္းဖယ္ ထြက္ခါြသြားရန္ လြယ္ေပမယ့္ သူမ အတြက္ေတာ့ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ပိုၿပီး တင္းၾကပ္လာခဲ့သည့္အရာ။ သူ မရွိလွ်င္ …  ရုံးဆင္းခ်ိန္မွာ သူမ အျမင္ခ်ိန္ဆံုးက သူ မ်က္ႏွာ၊ အတူ ထိုင္ တတ္သည့္ ထင္ရႈးရိပ္၊ သူမ ေစ်း၀ယ္ထြက္သည့္အခ်ိန္ တစ္ခါတစ္ရံ ဆြဲျခင္းလိုက္ဆြဲေပးတတ္ၿပီး ေစ်းဆစ္သည့္ အခါတိုင္း ပြစိပြစိ စိတ္မရွည္သလို လုပ္တတ္သည့္ သူ႔ အက်င့္၊ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ေတြ ရွိရွိ လတိုင္းက်ေရာက္တတ္သည့္ ခ်စ္သူ ႏွစ္ပါတ္လည္ေန႔ေလးေတြမွာ တစ္ေန႔ကုန္ သူမကို အခ်ိန္ေပးတတ္သည့္ ခ်စ္သူ …။ အို .. သူမ ဘ၀ထဲမွ သူ မရွိခဲ့လွ်င္ ဆိုတာ ေယာင္လို႔ေတာင္ ေတြးျဖစ္ခဲ့သည့္ အရာမဟုတ္ခဲ့ပါကြယ္ …

“ဒါဆိုရင္ .. နင္ နဲ႔ ငါ ခြဲခြာေနရမယ့္ ကန္႔သတ္မဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြက ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ကံၾကမၼာ ကို တနည္းတဖံု ေျပာင္းလဲ ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ေရာ …”နင့္ကို တုပ္ေႏွာင္ဖို႔ ထုတ္သံုးလိုက္ရတဲ့ မာယာၾကိဳးမွ်င္ ပါးပါးေလးပါကြယ္။ နင္ကို ထိရွသြားႏုိင္ေပမယ့္ .. ငါ့ အနားက အေ၀းဆံုးကို မထြက္သြားေစခ်င့္တဲ့ ဆႏၵတစ္စံုနဲ႔ တုပ္ေႏွာင္ခ်င္ရုံသက္သက္ပါ။

သူ ဆက္ကနဲ တုန္လႈပ္သြားသလိုရွိသည္။ ရုတ္တရက္ သူမ ဘက္ကို လွည့္၍ စူးစိုက္ၾကည့္သည္။ သူ အၾကည့္စူးစူးတို႔ကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္၍ အၿမဲ ေခါင္းငံု့အရႈံးေပးခဲ့ရေသာ သူမ သည္ .. သည္တစ္ခါေတာ့ သူ မ်က္၀န္း နက္နက္ေတြထဲကို ေသခ်ာျပန္ ၍ စူးစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာစြာခ်ထားၿပီးပံုရေသာ သူ႔ ပံုစံကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားမည့္ပံု မရွိပါ။ သူ အသက္၀၀ ကို ရႈသြင္းလိုက္ရင္း …“ဒါဆိုလည္း ကံတရားရဲ႕ စီရင္ခ်က္အတိုင္းပဲေပါ့ … ။ ငါတို႔ အားလံုးက နင္ေျပာတဲ့ အဲဒီ ကံတရား ဆိုတာႀကီးရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ကို အၿမဲ နာခံရတာပဲေလ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အသက္အရြယ္နဲ႔ မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ စီမံမႈ စတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ ငါ နားလည္ပါတယ္။ အဲလို ျဖစ္လာခဲ့ရင္လည္း We meet to apart ဆိုသလို ခြဲခြာဖို႔အတြက္ ငါတို႔ေတြ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတာေပါ့ဟာ … ”

မီးေတာင္ႀကီး တစ္ခု ၀ုန္းကနဲ ေပါက္ကြဲသလို နာက်င္ခံစားမႈမ်ားဟာ မီးစေလးတစ္ခု ဖ်ပ္ကနဲ ၿငိမ္းသြားသလို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခဲ့ရပါၿပီ။ သေဘာၤတစ္စီးျဖတ္သြားမႈေၾကာင့္ ကမ္းစပ္ကို လိႈင္းပုတ္သံ တ၀ုန္း၀ုန္း၊ လိႈင္းဒါဏ္ေၾကာင့္ ကမ္းစပ္က ၀ါးေဖာင္ တို႔ တရုန္းရုန္း ယိမ္းၾကြစီးေမ်ာသြားၾကသည္။ ၀ါးေဖာင္ေတြၾကား ပူခ်ည္ထားသည့္ ႏွီးၾကိဳးေလးေတြကမွ လိႈင္းဒါဏ္ကို ခံႏိုင္ၿပီး ၀ါးေဖာင္မ်ား ကြဲကြာမသြားေအာင္ စုစည္းထားႏိုင္ေသးသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကားက ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ စုစည္းခဲ့သည့္ သံေယာဇဥ္ကေတာ့ ဘ၀အေျခအေန၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြရိုက္ခတ္မႈမွာ အပိုင္းပိုင္း ျပတ္ေတာက္ကုန္ၿပီ ထင္ပါရဲ႕။

“လူ ဆိုတာ ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ္ ျပ႒ာန္းတာပဲေလ၊ ငါ မရွိလည္း နင္ ဘ၀က ျပည့္စံုလွပေနမွာပါ။ ငါ မရွိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း နင္ ကမၻာက ျပည့္စံုခမ္းနားေနမွာပါဟာ ..”

အရူး တစ္ေယာက္လို တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ေနေသာ သူကို ၾကည့္ရင္း သူ စကားထဲက သူမကမၻာဆိုေသာ အရာသည္ ပ်က္ယြင္းသြားခဲ့ရၿပီ ဆိုသည္ကို သူ သိႏိုင္ပါ့မလား။ ရည္ရြယ္ခ်က္ခိုင္မာၿပီး တိက်ျပတ္သားသည့္ အခ်က္ကို အမွတ္ျပည့္ ေပးထားခဲ့မိေသာ ခ်စ္သူသည္ ယခုေတာ့ သူမ မလိုခ်င္ဆံုးေသာ၊ မၾကားခ်င္ဆံုးေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုႏွင့္ သူမဘ၀မွ အေ၀းၾကီးကို အခ်ိန္အၾကာႀကီးသြားရစ္ေတာ့မည္။ ငါ ကမၻာက နင္မရွိလည္း ျပည့္စံုေနမွာတဲ့လား ….။ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္မွ စာသားအခ်ိဳ႕ကို သူမ သတိရမိသည္။

“ကမၻာႀကီးအတြက္ေတာ့ သင္က သာမာန္လူတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ … သာမန္ လူသား တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ သင္ ဟာ ကမၻာႀကီး တစ္ခုပါပဲ” တဲ့။ ငါ့အတြက္ေတာ့ နင္ရွိေနရင္ အရာရာျပည့္စံုေနတဲ့ ကမၻာႀကီး တစ္ခုပါပဲ။ အခုေတာ့ ...

ေနလံုးသည္ ျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚ ေမးတင္ နစ္ျမဳပ္ရင္း တစ္ေန႔တာ၏ အႏၱိမကို ႏႈတ္ဆက္ေနသည္။ ည တစ္ည၏ နိဒါန္းတစ္ခုအတြက္ ၾကယ္ေလးေတြ ဟို တစ္စ၊ ဒီ တစ္စ ေတာက္ပတိုးထြက္လာေနသည္။ ဟိုး အေ၀း ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ အခ်ိဳ႕ကို သဲ့သဲ့ၾကားရရုံမွ တပါး အရာရာသည္ သူမ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေျခာက္ကပ္တိပ္ဆိတ္လွ်က္။ မိုးနံ႕ပါေသာ ေလကို ရႈရိႈက္ရင္း ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

အနည္းငယ္ အံု႕ဆိုင္းေနေသာ တိမ္ထူည ေကာင္းကင္မွာ ၀ိုင္းစက္စက္  လျပည့္၀န္း ကို သူမ ေမွ်ာ္လင့္ခြင္ ရမည္မဟုတ္။

ထို႔အတူ သူမ ဘ၀ရဲ႕ သမုဒယ ေကာင္းကင္မွာ ခ်စ္ရသူ “ကို” ကိုလည္း ေမွ်ာ္လင္ခြင့္ ရွိေနႏိုင္ပါ့ဦးမလား။

သူမ ႏွစ္သက္၍ မဂၢဇင္း တစ္အုပ္မွ ကူးယူေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္အတိုင္းသာ ဘ၀ကို ဆက္ရန္ရွိေတာ့သည္ေပါ့။

" လြမ္းသ၍မွာေတာ့၊

ပန္းေမႊ႕ယာ၊ ေရႊေကာ္ေဇာ၊

သစၥာေစာင့္သမွ်၊

ေမတၱာ အေၾကာင့္အက်နဲ႔

ေတာင့္တ ရင္ေမာ ...."

ေၾသာ္ ... ေမတၱာ အေၾကာင့္အက်ေတြနဲ႔ ..... ေတာင့္တ ရင္ေမာ ေနရဦးမွာေပါ့ကြယ္ .....

၀႑သန္းထြန္း

၂၂၊ ေမ၊ ၂၀၁၃