တစ္ေက်ာ႔ျပန္

သမီး စာၾကည့္စားပြဲ၏ စားပြဲခင္းကို အသစ္လဲလွယ္ရန္ဖယ္ရွားလိုက္ေသာအခါ အ၀ါႏုေရာင္ စာအိတ္ကေလး သံုးအိတ္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ပထမေသာ္ ညိဳသည္ လွပေသာမဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာ၊ ေမြးေန႔ဖိတ္စာမ်ား သိမ္းထားေလ သလား ထင္မွတ္မိေသးသည္။ သမီး က လွပမႈကို ခံုမင္ျမတ္ႏိုးသူေလ။ သူ ကိုင္ေသာ ေဘာလ္ပင္ကေလးမ်ားတြင္ပင္ ခ်စ္စဖြယ္အရုပ္ကေလးမ်ားႏွင့္။

စာအိတ္မ်ားကို ယူၾကည့္ေသာအခါမွ ညိဳ႕အထင္မွားေၾကာင္း သိရကာ အံ့အားတသင့္ျဖစ္ရသည္။ ရင္ခုန္သံ အမွတ္ (၁) , (၂) , (၃) စသျဖင့္ ကြန္ျပဴတာစာလံုးျဖင့္ ေသသပ္စြာေရးထိုးထားသည္။ အတြင္းမွ စာသားမ်ားကလည္း ကဗ်ာဆန္ဆန္၊ စာညြန္႔ဆန္ဆန္ျဖင့္ ညိဳ ေရရာစြာနားမလည္ႏိုင္ပါေပ။ သမီး နာမည္ပါ၀င္ျခင္းလည္းမရွိ။ သို႔ေသာ္ အဘယ့္ ေၾကာင့္ စားပြဲခင္းေအာက္တြင္သိမ္းဆည္းထားရလဲမသိ။ ရင္ခုန္သံဟူေသာ စာအိတ္ေပၚမွ စာလံုးႏွင့္ အတြင္းစာသားမ်ားမွ ႏွလံုးသား၊ ေကာင္းကင္၊ ႏူးညံ့ေသာအျပံဳး၊ အေတြးပံုရိပ္ စသျဖင့္စာသားမ်ားအတြက္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ကသိက ေအာက္ ျဖစ္ရသည္။ အျပင္သို႔ ဖယ္ထားျပီးမွ စိတ္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းကာ အသစ္လဲလွယ္ျပီးေသာ စားပြဲခင္းေအာက္ စာအိတ္ ကေလးသံုးအိတ္ကို အေသအခ်ာျပန္ထိုးသြင္းေပးလိုက္သည္။

သမီး ကို ေမးရန္ မလိုအပ္ေသး။

******

ညိဳ သည္ကြန္ျပဴတာကၽြမ္းက်င္ေသာ ဟက္ကာတစ္ဦးမဟုတ္သည့္အတြက္ သမီး အီးေမးလ္ကို ဖြင့္ႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ သမီး ေက်ာင္းသြားခ်ိန္မွ သမီး အခန္းထဲ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျပန္၀င္ကာ သံသယျဖစ္ဖြယ္သဲလြန္စမ်ား ရွာေသာ္ လည္း မည္သည့္အရာမွ မေတြ႕။ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာစာအုပ္မ်ား၊ စာေရးကိရိယာမ်ား၊ စီဒီေခြမ်ား၊ အလွအပအရုပ္ကေလး မ်ားျဖင့္ သမီးပစၥည္းမ်ားသည္ ေသသပ္စြာအိေျႏၵရလွ်က္ရွိသည္။ အ၀တ္အစားဘီရိုအတြင္းတြင္လည္း မည္သည့္အရာမွ သို၀ွက္သိမ္းဆည္းထားျခင္းမရွိ။ ကြန္ျပဴတာခံု ကီးဘုတ္ေအာက္တြင္သာ သဘာ၀ဟု အတင္းေခါင္းစဥ္တပ္ကာ လွ်ပ္ေပၚ ေလာ္လီေသာအသြင္အျပင္ႏွင့္ အဆိုေတာ္ေကာင္ကေလး၏ ပံုကိုပရင့္ထုတ္ယူထားတာေတြ႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ သည္လို အျမင္မေတာ္တဲ့ ပံုကို သမီးၾကည့္ရေကာင္းလားဟု ညိဳ ေဒါသမထြက္ျဖစ္လိုက္။ ေကာင္ကေလး၏ ဦးေခါင္းသည္ မူရင္း မဟုတ္ဘဲ သမိန္ေပါသြပ္၏ေျပာင္စပ္စပ္ကာတြန္းရုပ္ကေလးျဖစ္ေနကာ၊ ေအာက္တြင္ အျမင္မေတာ္သည္ကို ဖံုးလႊမ္းသြား သည္အထိ စာလံုးအနီၾကီးၾကီးမ်ားႏွင့္ ေရးထားသည္က “ဖဲရံႈးလို႔ စားစရာမရွိေတာ့လို႔ အ၀တ္ေတြ ေရာင္းစားလိုက္ရပါ တယ္ခင္ညာ” တဲ့ေလ..။

ညိဳ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္မိသည္။ ဖိုတိုေရွာ့ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦးျပဳလုပ္ထားသည္ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ရယ္ ေမာရန္အလို႔ငွာ ပရင့္ထုတ္ထားဟန္တူသည္။ ထိုပံုမွ အစျပဳ၍ သမီး အီးေမးလ္ကို စစ္ၾကည့္ရန္ ညိဳ သတိရသြားသည္။ ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္ေနသည္အထိ သမီး အီးေမးလ္ကို လြယ္လင့္တကူဖြင့္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ညိဳ မထင္မွတ္ခဲ့။

သို႔ေသာ္ သမီး သည္ password ကို remember ျပဳလုပ္ထားသည့္အတြက္ အသာအယာပင္ sign in ၀င္သြား ေတာ့သည္။ တထိတ္ထိတ္ခုန္ေနေသာရင္ႏွင့္ တစ္ေစာင္ခ်င္းစီ အေသးစိတ္လိုက္လံစစ္ေသာ္လည္း မသကၤာျဖစ္စရာ ဘာမွမေတြ႔။ အခါတိုင္းႏွယ္ သူတို႔က်ဴရွင္၀ိုင္းမွ ေမးခြန္းေပးပို႔မႈ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အျပန္အလွန္ခ်ိန္းဆို မွာၾကားေသာ ေမးလ္မ်ား၊ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း စသျဖင့္ သမီး၏ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွ အေၾကာင္းအရာမ်ားသာျဖစ္သည္။

အမွတ္မထင္ Bookmark ၾကည့္မိေတာ့မွ  အမည္နာမတစ္ခုက ညိဳ႕ရင္ကို ဒိ္န္းကနဲျဖစ္ေစသည္။

“ေနညိဳ”

ထို အမည္ သည္ သမီး သိမ္းဆည္းထားေသာ အ၀ါႏုေရာင္စာလႊာမ်ားေပၚမွ အမည္ျဖစ္သည္။

Bookmark ေပၚမွ လိပ္စာအတိုင္း ဖြင့္လိုက္ေတာ့ “ေနညိဳ၏ ရင္ခုန္သံမွတ္တမ္းမ်ား” ဟူသည့္ေခါင္းစည္း ေအာက္တြင္ စာအပုဒ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ တစ္ပုဒ္ ႏွစ္ပုဒ္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ စာမ်ားသည္ ညိဳ႕အတြက္ မထူး ျခားလွေသာ္လည္း စာေအာက္ေျခရွိ comment ထိပ္ဆံုးတိုင္းမွာ သမီး ပါ၀င္ေနျခင္းအတြက္ ဘ၀င္မက်သလို ခံစားလိုက္ ရသည္။

သမီး သည္ သူ စိတ္မပါလွ်င္ မည္သည့္အရာမွ မလုပ္တတ္သူတစ္ေယာက္မို႔ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲအားေပးမႈမ်ားက ညိဳ႕ကို ပင့္သက္ခ်မိေစသည္။ အိမ္နာမည္ျဖစ္ေသာ ကူကူးသာ သံုးႏႈန္းထားေသာ္လည္း သမီး အရိပ္အသက္ကို သိရွိခံစား ႏိုင္ေသာ ညိဳ႕အတြက္ ကူကူး သည္ သမီးျဖစ္ေၾကာင္းေသခ်ာလို႔ေနသည္။

သမီး ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္…။ ဆိုရွယ္မီဒီယာအသံုးျပဳခြင့္မေပးေသးသျဖင့္ သမီး သည္ ကိုယ္ပိုင္ email ႏွင့္ ပညာေရး website မ်ားသာၾကည့္ရႈေနလိမ့္မည္ဟု ညိဳ ထင္မွတ္မွားခဲ့သည္။အလြန္ဆံုးသတင္းစာမ်က္ႏွာေပါ့ေလ။ ယခုလို ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေတြထက္ ေျခဆန္႔ေနမည္ဟု မေတြးေတာမိခဲ့..။ ေတာင္ေတာင္အီအီမေတြးႏွင့္ဦး။ ဘေလာ့ဂ္စာေပ မ်ားကို နစ္ေမ်ာခံစားမႈျဖင့္ ၾကာရွည္စြာလည္ပတ္ဖို႔ သမီး အတြက္ အခ်ိန္မေပးသင့္ေသးသည္မွာ ေသခ်ာသည္။

ညိဳ တစ္စံုတရာေတာ့ ေတြးေတာျပဳလုပ္ရေပမည္။

******

ဧည့္ခန္းဆီထြက္အလာ မရည္ရြည္ပါဘဲ နံရံကိုအၾကည့္ေရာက္မိေတာ့ ဓာတ္ပံုထဲမွ အေမက ျပံဳးျပေနသလိုခံစား လိုက္ရသည္။ ညိဳ႕ေျခလွမ္းတို႔ တုံ႔ကနဲျဖစ္ကာ ရွက္ေသြးသည္ ပါးျပင္ေပၚနီရဲထူအမ္းေနသလိုပင္။ ျပံဳးျမဲျပံဳးေနက် အေမ့ အျပံဳးသည္ ယေန႔ပိုမိုေလးနက္ေပ်ာ္၀င္ေနသလို ခံစားမိသည္။ မိညိဳ ဟုပင္ ျပံဳးေထ့ေထ့ေခၚလိုက္ေလသလား။

ညိဳ လက္ခံရယူရမည္ျဖစ္ေသာ တစ္ေက်ာ့ျပန္အခ်ိန္သည္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ျပီ။

ဧည့္ခန္း ကုလားထိုင္ေပၚေမာလ်စြာထိုင္ရင္း ေခါင္းေမာ့မ်က္လံုးမွိတ္မိေတာ့ အတိတ္ကပံုရိပ္ေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္။

*****

သည္တုန္းက ညိဳတို႔ မိသားစုက မႏၱေလးမွာ။

ညိဳသည္ စာေတာ္ေသာဆယ္တန္းေက်ာင္းသူတစ္ဦးျဖစ္ကာ အႏုပညာကို၀ါႆနာထံုလွသူလည္းျဖစ္သည္။ သမီး၏ အလွအပျမတ္ႏိုးမႈႏွင့္ အႏုပညာအေပၚခံစားသက္၀င္တတ္မႈက ညိဳ႕ထံမွ စီးေမ်ာလာသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပမည္။ ညိဳ႕တုန္းက ဂီတ။ ဆယ္တန္းႏွစ္ကာလမို႔ မိဘမ်ားတားျမစ္ေနသည့္ၾကားမွ ေက်ာင္းအႏုပညာအသင္းတြင္မက အေပ်ာ္ တမ္းဂီတအဖြဲ႕ေလးထံသို႔ပါ ေျခလွမ္းက်ဲခဲ့သည္။

သည္မွာပင္ ေမာင္ ႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ ညိဳသည္ ဂီတကို မည္မွ်ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္လုပ္သည္၊ မလုပ္ သည္ကို ရလာဒ္မေပၚေတာ့ဘဲ လိဒ္ဂစ္တာတီးေခတ္သူတစ္ဦးနွင့္သာ ထိေတြ႔ရင္းႏွီးခဲ့သည္။ သူ သည္ ဆယ္တန္းႏွစ္က် တစ္ဦးမို႔ ညိဳ႕ထက္ၾကီးႏိုင္ေပမယ့္ သူ႔ကို “ေမာင္” ဟုသာ ေခၚငင္ခဲ့သည္။

ေလာကသဘာ၀ကို စူးစမ္းေလ့လာခ်င္သူမို႔လား။ ခံစားလြယ္၊ တိမ္းညႊတ္လြယ္ေသာ အႏုပညာအခံရွိသူမို႔လား… ညိဳ႕အတြက္ေတာ့ “ေမာင္” သည္ ထိုအခ်ိန္ကနတ္သားတမွ်ပင္။ ေမာင္ တီးခတ္ေသာ သံစဥ္ကမွ ႏူးညံ့လြန္းလွသည္ထင္ ရဲ႕။ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၏ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္၍ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ျဖဴစင္သည့္ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကသည္။

က်ဴရွင္ခ်ိန္ေတြ ပ်က္တာမ်ားလာကာ သူ႔ စက္ဘီးေနာက္လိုက္ထိုင္၍ မုန္႔ဆိုင္ေတြလည္စားသည့္ အခ်ိန္ထပ္လာ သည္။ မႏၱေလးသည္ က်ယ္ေျပာလြန္းသည္ မေျပာႏိုင္ရကား၊ ထိုစဥ္က ေယာက်ာ္းေလးႏွင့္မိန္းကေလး အတူတြဲ၍စက္ဘီး စီးၾကသည္ကို မထူးဆန္းပါဟုျမင္ႏိုင္သူ မရွိတတ္ေသးရကား လပိုင္းမွ်ေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ပင္ ညိဳ႕အိမ္က သိေလသတည္း။

သည္တုန္းကေတာ့ ညိဳ႕အသည္းႏွလံုးကို နာက်င္ေအာင္ ျပဳရက္သည္ဟု မ်က္မိေလသည္။

******

ညိဳသည္ က်ဴရွင္ကိုတစ္ဦးတည္းသြားခြင့္မရွိေတာ့။ အိမ္မွတစ္ေယာက္ ေယာက္ လိုက္ပို႔,လိုက္ၾကိဳ လုပ္လာ သည္။ ဂီတ၀ိုင္းသို႔လည္း သြားခြင့္မရွိေတာ့။ “စာေမးပြဲေျဖျပီးရင္ သမီးကို ဂီတဆရာတစ္ဦးထံမွာ အပ္ေပးမယ္” ဟုအေမက သာယာညင္းေပ်ာင္းစြာေျပာခဲ့ကာ ဂီတ၀ိုင္းသို႔ သြားခြင့္အလိုလိုပိတ္သြားခဲ့သည္။ အေမသည္ ေမာင္ ႏွင့္ ညိဳ႕အေၾကာင္းကို တစ္ခြန္းတပါဒမွမေမး။ မည္သည္မွလည္း မေျပာပါလွ်က္ ညိဳတို႔အေၾကာင္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္က အသိေပးလိုက္၍ ဟုသာ ညိဳ႕ဘာသာ အလိုလိုနားလည္မိရသည္။

အေမ ေမးလွ်င္ “သမီး တို႔ ရိုးရိုးခင္ၾကတာပါ” ဟု ယံုေလာက္ေအာင္ေျပာကာ ေမာင္ နွင့္အဆက္အသြယ္မျပတ္ ေအာင္လုပ္မည္ဟူေသာစိတ္ကူးသည္ အေမ မေမးေသာအခါ ၾကံရာမရျဖစ္ရသည္။ “စာေမးပြဲနီးျပီ၊ ငါ့သမီးေလး ယာဥ္ အတိုက္အခိုက္စိုးရိမ္ရတယ္” ဟူေသာတစ္ခြန္းနွင့္ က်ဴရွင္သို႔အပို႔အၾကိဳမ်ားအတြက္လည္း ဘာမွတံု႔ျပန္မေျပာႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ ထိုအတြင္း စာက်က္ရန္အကူဆရာမတစ္ေယာက္ အိမ္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ညိဳ ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ နာနာ ကိုက္မိသည္။

ပညာလိုလားသူတစ္ဦးျဖစ္၍ က်ဴရွင္ခ်ိန္၊ စာက်က္ခ်ိန္မ်ားကို စိတ္ပါလက္ပါျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ ေသာ စြဲလမ္းမႈက ညိဳ႕ကို ဂ်စ္တိုက္သူတစ္ဦးအျဖစ္ ေရာက္ေစသည္။ စိတ္ကို အလိုမက်ေသာအခါ ညိဳ အမ်ားဆံုး ဂ်စ္ တိုက္သူသည္ အေမပင္။

အံ့ၾသစရာမွာ အေမႏွင့္တကြ အိမ္သားအားလံုးသည္ ညိဳ ျပႆနာရွာသမွ်၊ ျငဴစူသမွ် အရာရာ ညိဳသာလွ်င္ အမွန္ ျဖစ္ေစလွ်က္ အလိုလိုက္ႏိုင္ၾကျခင္းပင္။ ညိဳ သည္ မမၾကီးအေပၚ တစ္ခုခုျမည္တြန္လိုက္လွ်င္ မမၾကီးအလြန္သာျဖစ္လွ်က္ ညိဳ႕ကို ေခ်ာ့ေမာ့ကာ မမၾကီးကို ျပစ္တင္ေမာင္းမဲၾက သည္။ ေမာင္းမဲခံရေသာ မမၾကီးကလည္း ညိဳ႕ကိုတန္ျပန္ေခ်ာ့ေလ ေသာ္ ညိဳ အခက္ေတြ႔ရသည္။ အၾကီးႏွင့္မို႔ ငယ္သူကို အေလွ်ာ့ေပးေလသည္လားဟု အေတြးေရာက္လွ်က္ ေမာင္ငယ္ ေလးႏွင့္ ျပႆနာဖန္တီးျပန္ေတာ့ ဆူပူျခင္းခံရသူမွာ ေမာင္ငယ္ေလးသည္သာ။

ညိဳ သည္ မင္းသမီးတစ္ပါးႏွယ္ အလိုလိုျဖစ္တည္လာသည္။ ညိဳ႕ ပါးစပ္မဟလိုက္ႏွင့္..။ ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ အ သင့္။ စာက်က္ရ၍ ေညာင္းညာေနသလားဟု ေဖေဖကိုယ္တိုင္ ႏွိပ္နယ္ေပးေတာ့ ညိဳ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ မ်က္ရည္၀ဲမိ ေလသည္။

အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ အပန္းေျဖရန္ ဇာတ္ကားၾကည့္ရႈခ်ိန္တိုင္း ကေလးေမြးသည့္အခန္းမ်ားပါလာလွ်င္ ေမေမက ညိဳ႕နဖူးျပင္ေပၚ၀ဲက်ေနေသာ ဆံႏြယ္မ်ားကို ညင္သာစြာပြတ္သပ္လွ်က္ “သမီး ကို ေမြးတုန္းက ဘယ္လို” အစခ်ီကာ ညိဳ႕ ကို မည္မွ်ခ်စ္ခင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုတတ္သည္။ ညိဳ သည္ ေမြးရက်ိဳးနပ္သည့္ လိမၼာထူးခၽြန္လွသည့္ သမီးေကာင္း ရတနာ တစ္ပါးအျဖစ္ အိမ္သို႔ ဧည့္သည္မ်ားလာတိုင္း စကားမစပ္ စပ္ေအာင္ ေျပာေလသည္

ပညာေရးႏွင့္ ပတ္သတ္သည့္ ဆုမ်ားမၾကာခဏရသည့္ ညိဳ႕ အေၾကာင္း သိေနႏွင့္ၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ား ကလည္း “ဟုတ္တာေပါ့ မွန္တာေပါ့” စသျဖင့္ အလိုက္သင့္ေထာက္ခံၾကကာ ညိဳ႕ကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မႈျပၾကေသာအခါ ဤေျမတစ္လႊာ၀ယ္ ညိဳ သည္ ရွားမွရွားေသာ မိန္းမငယ္ပါလားဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထင္မွတ္ေစသည့္အထိပင္။

ေပးဆပ္သူ၊ ခ်စ္ခင္သူမ်ား အလည္တြင္ ဂ်စ္တိုက္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ညိဳ မည္မွ်ၾကာရွည္ခဲ့ပါမည္နည္း။ ေမာင္ က ခ်စ္သည္ဆိုခဲ့ျခင္းထက္ ညိဳ႕အေပၚအဆမ်ားစြာ ခ်စ္ခင္အလိုလိုက္သူမ်ားအလယ္တြင္ ညိဳ သည္ လပိုင္းမွ်ျဖစ္တည္ခဲ့ ေသာ ခ်စ္ျခင္းကို ေမ့ေလ်ာ့စျပဳလာသည္။ ဂီတ၀ိုင္းမသြားရေသာ္လည္း ေဖေဖ ၀ယ္လာေပးေသာ စီဒီခ်ပ္မ်ားနားေထာင္ ရျခင္းႏွင့္ တစ္ခါတရံ ညိဳ႕ စာက်က္ဆရာမတီးခတ္ျပေလေသာ ပီယာႏိုသံက ညိဳ႕ကို ညြတ္ႏူးေစသည္။ ထိုစာက်က္ဆရာမ ကို ေမေမ ေရြးခ်ယ္ေခၚယူလာျခင္းကို တစစ သေဘာေပါက္သိျမင္လာခ်ိန္တြင္ ညိဳ႕ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရေလသည္။

*****

ထို နွစ္က ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကို ညိဳ ဂုဏ္ထူးသံုးဘာသာႏွင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ေမေမႏွင့္ မိသားစု၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ည္ဳ၏ တိမ္းေစာင္းစျပဳေနေသာ လမ္းကို ေကာင္းစြာတည့္မတ္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။

******

ထိုစဥ္က ညိဳ႕အရြယ္သို႔ သမီးေရာက္ရွိလာခဲ့ျပီ။ ကေလးစဖြယ္သြက္လက္လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ပညာေရးကို အားၾကိဳး မာန္တက္ျပဳလုပ္ေလေသာသမီးအတြက္ ညိဳ စိတ္ေအးခဲ့ရသည္။ ယခုေသာ္ “ေနညိဳ” ဟူေသာ အမည္နာမက ညိဳ႕ကို စိုးရြံ႕ ေစသည္။ ပရင့္ထုတ္ကာ စာအိတ္အ၀ါႏုေရာင္မ်ားျပဳလုပ္လွ်က္ သိမ္းဆည္းထားျခင္းက ညိဳ႕ပင့္သက္ကို ေလးလံေစသည္။ သမီး ကြန္မန္႔တခ်ိဳ႕ကို ျမင္ေယာင္မိေသာအခါ အသက္ရႈပင္မွားခ်င္မိသည္။

“ဒီတစ္ပုဒ္လည္း ရင္ထဲထိတာပဲ ေန။ ေန က ေရးတတ္လိုက္တာ။ ေန႔အေရးအဖြဲ႔တိုင္းက ကူး ရင္ကို တိုက္ရိုက္ ထိတယ္သိလား။ ညဘက္ေရးမွ စ်ာန္၀င္တယ္ဆိုတဲ့ တစ္ခါကေျပာဖူးတဲ့ပို႔စ္ထဲကလို အခုလည္း ညဘက္မအိပ္ဘဲ ေရးျပန္တာထင္တယ္ေနာ္။ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါ ေန။ အျမဲ အားေပးေနမယ္ေနာ္။ ေန႔ ဘေလာ့ဂ္ကို အျမဲေရာက္ ပါတယ္

ခ်စ္ခင္တဲ့ ကူး”

******

ညိဳ ဖြင့္ထားေပးေသာ အီးေမးလ္အျပင္ ေနာက္ထပ္အသစ္ထပ္မံအသံုးျပဳေသာ အီးေမးလ္ရွိမရွိ ညိဳ မသိရွိရေသး။ ေနညိဳ ႏွင့္ ကေနဒါ ဟူေသာ အမည္နာမႏွင့္ ေနရပ္တစ္ခုမွလြဲ၍ စံုလင္ေအာင္မသိရွိရေသး။ စာအိတ္အ၀ါေလးေတြႏွင့္ ေသသပ္စြာပရင့္ထုတ္ကာ လံုျခံဳေသာေနရာတြင္ သိမ္းဆည္းထားရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို ညိဳ မသိရွိရေသး.။ ေနညိဳ၏ ဘေလာ့ဂ္ကို မည္သည့္အခ်ိန္ကစ၍ ေတြ႔ရွိကာ အခ်ိန္ကာလမည္မွ်အထိနစ္ေမ်ာေပ်ာ္၀င္ေနသည္ကို ညိဳ မသိရွိရေသး.။ ညိဳ သည္ အင္တာနက္ကို ကိုယ္ပိုင္မတပ္ဆင္ဘဲ ေအာက္ထပ္ရွိအင္တာနက္ဆိုင္ကေလးမွ ၀ိုင္ဖိုင္ခြဲေ၀ယူခဲ့ျခင္းအတြက္ မ်ားစြာေက်နပ္မိေလသည္။ ညိဳ မတတ္ကၽြမ္းေလေသာ ပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္သည့္ သမီးအတြက္ပိတ္ပင္လိုေသာ ဆိုရွယ္ မီဒီယာႏွင့္ မသင့္ေတာ္ေသာwebsite အခ်ိဳ႕ကို အင္တာနက္ဆိုင္ကေလးမွ ညိဳ႕ အိမ္အတြက္ သီးသန္႔ပိတ္ပင္ေပးထား ေလသည္။

ညိဳ႕တုန္းက ေမေမ သံုးခဲ့သည့္ နည္းလမ္းလို အျပည့္အ၀သံုးခြင့္ရွိလာမည္မထင္ေပ။ သမီး သည္ ညိဳ ႏွင့္ ကို တို႔ ၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး။ သမီး အေဖသည္ တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္မွ အိမ္ျပန္လာေလေသာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ အမႈထမ္းရ သူျဖစ္သည့္အတြက္ သမီးႏွင့္ညိဳ နွစ္ဦးတည္းသည္သာ ကမၻာတစ္ခုျဖစ္သည္။ သမီး ကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ထိန္းေက်ာင္း လာခဲ့ေလေသာ မိသားစုပမာျဖစ္ေနသည့္ မမျမကိုလည္း ထည့္သြင္းအသံုးျပဳသင့္လွ်င္ ျပဳရေပမည္။

အဓိက ႏွလံုးသားခ်င္းသိျမင္ရမည္မွာ ညိဳႏွင့္သမီး သာ ျဖစ္သည္။ သမီးတို႔ ေခတ္သည္ ညိဳတို႔ ေခတ္ထက္ သိျမင္လြယ္၊ ထိစပ္လြယ္၏။ သမီးတို႔ ေခတ္ ဆယ္တန္းသည္ ကိုယ္ပိုင္အီးေမးလ္ကို အသံုးျပဳေနရျပီ။ ပညာေရးနွင့္ ပတ္ သတ္ေသာ website မ်ားၾကည့္ရႈေနရသည္။ သမီးတို႔ေခတ္သည္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါ့းျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္း ကို ရယူလိုစိတ္ရွိၾကသည္။ ခ်စ္ခင္အလိုလိုက္မႈ ပံုေအာေပးျခင္းတစ္ခုတည္းျဖင့္ သမီးတို႔ ေခတ္တြင္ လံုေလာက္မည္ မထင္ ေသးပါ။

သမီး ေျခလွမ္းမ်ားကို ပိတ္ပင္တားဆီးဖို႔ထက္ သမီး ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္အတူ ယွဥ္လွ်က္ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ ညိဳ ၾကိဳးစား ရေပမည္။ ညိဳ ေလွ်ာက္ေသာလမ္းသည္ မွန္ကန္တည့္မတ္ခဲ့လွ်င္ သမီး သည္ ညိဳ႕လက္ကိုဆြဲလွ်က္ ျပံဳးေပ်ာ္စြာေလွ်ာက္ မည္သာ။ သူ႔ ေျခဖ၀ါးေလး၏ေစာင္းလုလုကိုေတာင္ သတိထားရွိမည္ မဟုတ္။

သမီး ကို သိျမင္ဖို႔ရာ ညိဳ႕ကို သမီး ေသခ်ာစြာျမင္ေတြ႔ႏိုင္ရန္ ဦးစြာၾကိဳးစားရေပမည္။ ညိဳ သည္ သမီး၏ လြတ္ လပ္ေသာ စိတ္ကူးစိတ္သန္းတို႔ကို တားဆီးမည့္သူ မျဖစ္ေစရ။ ညိဳ သည္ သမီး၏ထိုးထြင္းသိျမင္ႏိုင္ျခင္းေတြကို လိုလား အားေပးသူ ျဖစ္ရမည္။ သမီး သည္ ေလာကကိုေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ေသာ ကေလးငယ္မျဖစ္ေစရ။ သမီး သည္ မွန္ကန္ ေသာေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ႏိုင္ျခင္းကို ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိသူျဖစ္ရေပမည္။

ညိဳ ၏ ခ်စ္ျခင္း၊ ညိဳ ၏ လိုက္ပါနားလည္ျခင္းကို သမီး သိျမင္ျပီးသည့္ေနာက္တြင္ ညိဳ သည္ သမီး၏ မိခင္ တစ္ ေယာက္အျဖစ္သာမက၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဆရာမတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သမီး စိတ္ကူး စိတ္သန္းမ်ားကို နားလည္လက္ခံေပးရာ ပရိသတ္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ညိဳ႕ ေျခလွမ္းမယိုင္ေစလိုသည့္ အတြက္ သမီး သည္ သူ႔ ေျခလွမ္းတို႔ကို က်နစြာဂရုစိုက္ေပလိမ့္မည္။

*****

တစ္ေက်ာ့ျပန္ အခ်ိန္တို႔ ေရာက္လာသည္မွာ ေမာပန္းလွသည္ဟု နံရံထက္မွ အေမ့ဓာတ္ပံုကို ေငးၾကည့္လွ်က္ တိုးတိတ္စြာ ညိဳ ေရရြတ္မိေလသည္။                                 ။

ေရႊအိမ္စည္

23.7.2013

PM:7:39